ΑΓΓΕΛΟΣ: Αυτή δεν είναι η αιτία των βασάνων μας στην Τροία;
ΜΕΝΕΛΑΟΣ: Δεν είν’ αυτή. Μας είχαν παραπλανημένους οι θεοί. Στα χέρια είχαμε ολέθρια εικόνα από νεφέλη.
Ο Ευριπίδης, τραγικά επίκαιρος, στην πιο σκληρή στιγμή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, αμέσως μετά την τρομερή καταστροφή της Σικελικής εκστρατείας, με τα παραπάνω λόγια, μέσω του μοτίβου του ειδώλου, αναδεικνύει τον παραλογισμό και τη ματαιότητα του πολέμου.
Στις 10 Νοεμβρίου 2016 οι μαθητές της Γ’ τάξης του Γυμνασίου Μεγαλοχωρίου παρακολούθησαν την παράσταση «ΕΛΕΝΗ του Ευριπίδη» από τη θεατρική ομάδα «Μικρός Βορράς» στο κινηματοθέατρο Ματσόπουλου, συνοδευόμενοι από τον διευθυντή του σχολείου κ. Τσαντίλα Σωτήριο και τις φιλολόγους Φωτιάδου Μαρία και Αντωνοπούλου Βιργινία.
Η παράσταση διατηρεί την εκπαιδευτική γραμμή στην προσέγγιση της παρουσίασης: τέσσερις νέοι, ταλαντούχοι ηθοποιοί με ελάχιστα σκηνικά μέσα, με ζωντανή μουσική και μια ευέλικτη, σύγχρονη σκηνοθετική οπτική στήνουν μια παράσταση που μιλάει άμεσα στους μαθητές και τους επιτρέπει να δουν με άλλη ματιά τη “σχολική” τους ύλη. Το έργο του Ευριπίδη, ένα αιρετικό, αντιπολεμικό κείμενο, ζωντανεύει θεατρικά, με τη σκηνοθετική ματιά του δοκιμασμένου στο νεανικό-εφηβικό θέατρο, Τάσου Ράτζου, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η γλώσσα και το πνεύμα των μεγάλων τραγικών μπορούν να είναι οικεία και απόλυτα συνδεδεμένα με τις αναζητήσεις των νέων.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Η ιστορία είναι γνωστή: μια ”μεγάλη ιδέα”, ο λαός τυφλώνεται και την ακολουθεί με πάθος, κατόπιν και πάλι ο λαός θα πληρώσει το πανάκριβο τίμημα – αίμα και ερείπια.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως είδαν οι Αθηναίοι της εποχής του Ευριπίδη την παράσταση. Αυτό που με συγκίνησε όμως είναι η πληθώρα παρηγορητικών χωρίων, που ενσωματώνονται με τόση φυσικότητα μέσα στη δράση, και το γεμάτο ανάταση τέλος του έργου.
Η ”Ελένη” σίγουρα δεν είναι τραγωδία, η δημοκρατία πεθαίνει και μαζί της θα χαθεί για πάντα και η τραγωδία. Είναι ένα έργο που στέκεται εκεί και σε προκαλεί. Να αναζητήσεις μαζί με την Ελένη μια δικαίωση.
Μέσα από αυτοσχεδιασμούς και πολύ γόνιμη δουλειά προσεγγίζουμε με σύγχρονο βλέμμα τη βαριά κληρονομιά του αρχαίου δράματος. Το σύγχρονο θέατρο δεν κοιτάζει πίσω κοιτάζει μέσα.
Τάσος Ράτζος
