.Διάβασα με προσοχή και με …προσμονή, τα ανωτέρω κείμενο. Έχω βλέπετε ένα συναισθηματικό-βιωματικό δεσμό με το Γυμνάσιο Λαμπείας. Περίμενα με λαχτάρα να δω τι γράφει ένα ολόκληρο βιβλίο (εργασία) από δυο ομάδες μαθητών (διβριωτόπουλα και από τα γύρω χωριά) με την επιμέλεια δυο καθηγητών τους και μάλιστα με πολύ ενδιαφέρον θέμα «το γάλα» που είναι από τα κύρια τοπικά προϊόντα από το οποίο ζουν οι περισσότερες οικογένειες των χωριών μας…
Δεν πρόκειται να πω όσα ήθελα να πω, λόγω χώρου. Θα πω ό,τι αποκόμισα από την ανάγνωση και ας υπάρχει ο κίνδυνος (όπως σε προηγούμενο σχόλιό μου για την «κτηνοτροφική μονάδα στην Σπαρτουλιά») και πάλι να δεχτώ κάποιες ειρωνικές ή εν πάση περιπτώσει καλοπροαίρετες ή μη αντπαραθέσεις… Όλα καλοδεχούμενα και μέσα στα πλαίσια του καλώς εννοούμενου διαλόγου.
Λοιπόν, μια εργασία (στα εκπαιδευτικά πλαίσια του Γυμνασίου Λυκείου) 60 σελίδων παρακαλώ, για τα «Τοπικά προϊόντα-το γάλα», καλογραμμένη και με πλήρη βιβλιογραφία και εξαντλητικές λεπτομέρειες για το γάλα και την αξία του. Μια πολύ καλή αναπαραγωγή γνώσεων γύρω από το προϊόν εξ αντιγραφής (πιστής ή όχι δεν γνωρίζω, από τις επιστημονικές πηγές) που είναι απαραίτητες, εγκυκλοπαιδικές, παιδαγωγικές και χρηστικές για τους μαθητές αλλά και τους αναγνώστες.
Μέχρις εδώ καλά, αλλά σχεδόν καμιά αναφορά σχετική με την συμμετοχή των δυο μαθητικών ερευνητικών ομάδων (όπως βγαίνει από το 60σέλιδο κείμενο) για τον τρόπο, τις συνήθειες, την τεχνική παραγωγής και επεξεργασίας του γάλατος στη Δίβρη και τα γύρω χωριά… Ο τίτλος της εργασίας προδιέθετε τον αναγνώστη να δει κάτι τέτοιο, δηλαδή περιγραφή της παραγωγής, επεξεργασίας, παρασκευής γαλακτοκομικών προϊόντων και των εξ αυτών ντόπιων εδεσμάτων, παρά ελάχιστα και αυτά ξενόφερτα. Συνοπτικά και εν ολίγοις.
α. Το κείμενο περιέχει εκτεταμένη περιγραφή από την ελληνική και ξένη βιβλιογραφία γενικά, που μπορεί ο καθένας να βρει στα βιβλία ή το διαδίκτυο.
β. Είδαμε να περιγράφει τα διάφορα γάλατα (μητρικό, αγελάδας, πρόβειο-γίδιο, γαϊδούρας, σόγιας κλπ). Και απ΄αυτά 10 αράδες π.χ. για το μητρικό ή το αιγο-πρόβειο και ολόκληρες σελίδες για το «γάλα σόγιας»(!!!). Και μάλιστα με τέτοιο τρόπο (γιατί δεν εξηγεί τι είναι η σόγια, φυτικό προϊόν) που ο αναγνώστης ή ο απλός χωρικός θα νομίζει ότι η σόγια είναι κάποιο είδος «ζωντανού» που κατεβάζει πολύ και καλό γάλα… Το 95% της εργασίας σχεδόν είναι παρμένο από την βιβλιογραφία.
γ. Η μια ερευνητική ομάδα των μαθητών, πήγε λέει στα Καλαβρυτοχώρια για να της πουν εκεί πως φτιάχνουν τη μυζήθρα , λες και χαθήκανε τα σπίτια της Δίβρης, της Νουσάς (τόπος γεννήσεως των παιδιών της ομάδας) για να περιγράψουν την ντόπια μέθοδο… Ευτυχώς για την παρασκευή του γιαουρτιού δεν ξενιτευτήκανε αλλά προτιμήσανε μια ντόπια οικογένεια για να τους υποδείξει…
δ. Είδαμε (ειδικά για την παρασκευή εδεσμάτων από το γάλα) να επικρατεί η ατμόσφαιρα της «τηλεοπτικής κουζίνας» που καθημερινά μας βομβαρδίζουν τα κανάλια π.χ. «.μυζήθρα της μαμάς (http://www.sintagespareas.gr/sintages/i-mizithratis-mamas.html)», ακόμη για την τυρόπιτα ή τη γαλατόπιτα στο Παράρτημα…
ε. Τέλος δεν είδαμε σημαντικά ντόπια είδη παρασκευής εδεσμάτων από το γάλα, το βούτυρο ή το τυρί, που θα μπορούσαν να περιγραφούν πριν χαθούν οριστικά όπως π.χ. τι είναι το «κουρκουβίκι», η «κολλόστρα», η γνωστή και περίφημη «φουρμαέλλα» του Πορετσού και της Δερβινής ή τι είναι το «αρμόγαλο» (που έθρεψε γενιές και γενιές στην ορεινή μας περιοχή) ή «τα συγκάθια» από το αρωματικό βούτυρο. Τίποτα από αυτά.
Συμπερασματικά: Μια επιστημονική εργασία από την πλούσια ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία, με ολίγες «πινελιές» από τηλεοπτικές κουζίνες (που ευδοκιμούν λόγω οικονομικής κρίσης!…) που δεν ταιριάζει σε παιδιά ενός Γυμνασίου-Λυκείου μιας ορεινής και κατ΄ εξοχήν κτηνοτροφικής περιοχής και ελάχιστα «ψήγματα» για το γάλα ως τοπικό προϊόν, όπως θα το περίμενε ο υποψιασμένος ή ο απλός αναγνώστης του τίτλου της εργασίας από παιδιά-μαθητές και μαθήτριες του ιστορικού Γυμνασίου Λυκείου Λαμπείας.
Παρασύρθηκα, ας μου συγχωρεθεί η πολυλογία.
Σωτ. Σωτηρόπουλος.
Γράφω, ως απλός πολίτης της Δίβρης