Ιστολόγιο e-twinning Γυμνασίου Κριεζών

Το Γυμνάσιο Κριεζών για το σχολικό έτος 2010 – 2011 εκπονεί την εργασία “Ταξιδεύοντας με τον Οδυσσέα” σε συνεργασία με σχολείο της Ιταλίας και της Τουρκίας.

Θεωρήσαμε σημαντικό το συγκεκριμένο ταξίδι και μέσω αυτού να εμφυσήσουμε στους σημερινούς μαθητές και αυριανούς πολίτες τη σπουδαιότητα της αναζήτησης της δικής τους Ιθάκης, ασχέτως τιμήματος ή κόστους.

Always keep Ithaca in your mind.
To arrive there is your ultimate goal.
But do not hurry the voyage at all.
It is better to let it last for many years;
and to anchor at the island when you are old,
rich with all you have gained on the way,
not expecting that Ithaca will offer you riches.

Ithaca has given you the beautiful voyage.
Without her you would have never set out on the road.
She has nothing more to give you.

And if you find her poor, Ithaca has not deceived you.
Wise as you have become, with so much experience,
you must already have understood what Ithacas mean.

 K. Kavafis

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κ. Καβάφης

Ο τόπος μας

[local /files/2010/12/limni_dustou.wmv] 

Είναι αναγκαίο να συναναστρεφόμαστε με άλλους ανθρώπους και πολιτισμούς για να συλλέγουμε εμπειρίες!

Τα τραγούδια της ξενιτιάς

[local /files/2011/02/THE-SONG-OF-COMPANY-Odyssey1.wmv]

Δραματοποίηση του θέματος της εργασίας

Θεατρική παράσταση – Τέχνη

Οι συνοδοιπόροι μας!!!

Οι μαθητές μας έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν, να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους, να επικοινωνήσουν. Γιατί σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα αλλά η διαδρομή προς το αποτέλεσμα.

 Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος κάθε ένα από τα σχολεία που συμμετέχουν προβάλλει το δικό του στίγμα.

 Συνεργαζόμαστε με Γυμνάσιο από το Μαρδίκ της Τουρκίας (13 MART IOO)

[local /files/2011/02/AYIN.wmv]

[local /files/2011/02/NASRA.wmv]

 Και με Γυμνάσιο της Ιταλίας (S.M.S. A. De Gasperi)

[local /files/2011/02/exhibition.wmv]

[local /files/2011/02/Filmato5.wmv]

ΟΔΥΣΣΕΙΑ

          Μελετώντας τους στίχους της Οδύσσειας ο Όμηρος μας διηγείται στη ραψωδία Α στο στίχο 2 πως ο Οδυσσέας, «επει Τροίης ιερον πτολίεθρον επερσε», δηλαδή «αφού της Τροίας πάτησε το κάστρο το ιερό», ξεκίνησε το περιπετειώδες ταξίδι του για την Ιθάκη, που ήταν ο σκοπός της ζωής του. Η Τροία ή Ίλιον βρίσκεται στη Μικρά Ασία, κοντά στην ακτή της σημερινής βορειοδυτικής Τουρκίας.

         Μέτα από λίγους στίχους, πιο συγκεκριμένα στους στίχους 8-9 ο ποιητής  κάνει λόγο για τους συντρόφους του ήρωα «οι κατά βους Υπερίονος Ηελιοιο ησθιον» (οι οποίοι έφαγαν τα βόδια του υπέρλαμπρου Ηλίου), παρά τις αποτρεπτικές συστάσεις του Οδυσσέα. Τα  βόδια του Ηλίου έβοσκαν στη Θρινακία που βρίσκεται στη Σικελία.

       Προχωρώντας, ο Όμηρος μας αφηγείται στο στίχο 14 πως «νύμφη πότνι έρθκε Καλυψώ», πως τον ήρωα μας τον έκρυβε κοντά της μια νεράιδα, η Καλυψώ. Το νησί της Καλυψώς ήταν η Ογυγία. Η Ογυγία είναι ή η σημερινή Γαύδος κάτω από την Κρήτη ή το Γκόζο  κάτω από την Ιταλία ή η Θέουτα, στο στενό Γιβραλτάρ ανάμεσα στην Ισπανία και στην Αφρική.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΕΥΧΕΣ

Το σχολείο μας θα κλείσει 15 μέρες γιατί γιορτάζουμε τη σπουδαιότερη για μας τους Ορθόδοξους θρησκευτική γιορτή, το Πάσχα.
Συνηθίζουμε αυτές τις μέρες στα ελληνικά σπίτια να βάφουμε κόκκινα τα αυγά, να φτιάχνουμε λαμπριάτικα κουλούρια και ψωμιά.
Σας στέλνουμε λοιπόν ένα video που δείχνει τις παραδοσιακές  πασχαλινές προετοιμασίες  της ελληνικής οικογένειας.
Σας ευχόμαστε καλές γιορτές και ελπίζουμε ότι μέσα από το video θα πάρετε μια γεύση από τα νησιά μας, τις παραδόσεις μας και την ελληνική φιλοξενία.

Notre ecole sera fermee pendant 15 jours parce-que nous celebrons Paques, la plus grande fete religieuse pour nous les Orthodoxes.
Ces jours-la, dans les maisons greques, on teint des oeufs en rouge et on prepare des biscuits et des pains (en grec on dit  koulouria).
On vous envoie, alors, une video qui presente les preparations tradittionelles de Paques de la famille greque.
Nous vous souhaitons Joyeuses Paques et nous esperons que, grace a cette video, vous qurez l’occasion de faire la connaissance de nos iles, nos moeurs et coutumes et de l’ hospitalite grecque.

[local /files/2010/03/thomas.wmv]

ΣΟΚΟΛΑΤΑ
Στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάζοντας την ημέρα της αγάπης οι μαθήτριές μας έφτιαξαν σοκολατένιες λιχουδιές και στη συνέχεια όλο το σχολείο απόλαυσε την ζαχαροπλαστική τους τέχνη.
Την ίδια μέρα οι μαθητές μας γιόρτασαν και την Αποκριά με δρώμενα, φαγητά και χορό.

CHOCOLAT
Le 14 Fevrier, nos collegiennes, voulant celebrer le jour de l’amour,ont prepare des friandises au chocolat.
Puit ,tous les eleves de l’ecole et les enseignants,ont goute a leur art de patisserie.
Le meme jour,nos eleves ont celebre le Carnaval en dansant,chantant et mangeant,bien sur ,selon les moeurs et les coutumes de notre pays.

[local /files/2010/03/sokolata.wmv]

  Η πατρίδα μας έχει μία από τις αρχαιότερες και πιο εύγεστες γαστριμαργικές παραδόσεις στον κόσμο. Η Ελληνική κουζίνα είναι ξακουστή για την ποικιλία των γεύσεων και των αρωμάτων της που φτάνουν ως τα βάθη των αιώνων, όπως μαρτυρούν και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Σε μία τέτοια μαγειρική παράδοση ανήκει και η μουσταλευριά. Η συνταγή της διαμορφώθηκε σύμφωνα με τις τοπικές κλιματολογικές συνθήκες και τις καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων. 

[local /files/2009/11/moystaleuria_teliko.wmv]

Την Παρασκευή 19 Ιουνίου στο σχολείο μας πραγματοποιήθηκε γιορτή στα πλαίσια της οποίας δόθηκε θεατρική παράσταση από τους μαθητές και συγκεκριμένα η αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη “Ηλέκτρα”.

Στις 9:00 το βράδυ, με το λιγοστό φως της μέρας, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά μεταξύ σχολείων, Διαδικτυακή επικοινωνία με εικόνα και ήχο με το Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο Πάφου της Κύπρου, όπου έγινε ανταλλαγή τραγουδιών ανάμεσα στη χορωδία του σχολείου μας και τους μαθητές του δημοτικού σχολείου της Κύπρου. Ο κόσμος χειροκρότησε θερμά αυτό το επίτευγμα και υποσχεθήκαμε να το επαναλάβουμε και στο μέλλον.

[local /files/2009/10/thlediaskepsh_cyprus.wmv nolink]

Στη συνέχεια η χορωδία των μαθητών του Τμήματος Ένταξης  και η χορωδία του Δήμου Δυστίων ερμήνευσε τραγούδια συμβάλλοντας έτσι στην όμορφη ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε.

Το παρόν Ιστολόγιο δημιουργήθηκε από μία πολυπληθή ομάδα μαθητών του σχολείου μας, οι οποίοι αλφαβητικά είναι:

Αναστασιάδη Φανή, (Διαχείριση Ιστολογίου)
Αναστασίου Μάνος, (Φωτογραφία)
Καρδουλάκης Θεοφάνης, (Επεξεργασία Video)
Κατσανά Ιωάννα, (Φωτογραφία, Video, Μουσική, Movie Maker)
Κατσιμεντές Κων/νος, (Photoshop, Video, Movie Maker)
Κόλλιας Νικόλαος, (Επεξεργασία Κειμένων)
Κουντούρης Άγγελος, (Επεξεργασία Κειμένων)
Κουντούρης Νικόλαος, (Επεξεργασία Κειμένων)
Μαστροκώστα Μαρίνα, (Διαχείριση Ιστολογίου)
Μπόκαρης Θεόδωρος, (Επεξεργασία Κειμένων)
Μυτηληναίου Αναστασία, (Μουσική, Μετάφραση κειμένων στη Γαλλική γλώσσα)
Νίκα Σπυριδούλα, (Φωτογραφία, Video)
Νόνας Δημήτριος, (Video, Movie Maker)
Ντεμίρτσανης Γεώργιος, (Φωτογραφία, Video)
Παύλου Κων/νος, (Φωτογραφία, Video)
Περήφανου Ιωάννα, (Φωτογραφία)
Πυρπιρής Γεώργιος, (Φωτογραφία, Video)
Ρούτσης Άρης, (Video)
Σαμαρά Ελεντίνα, (Φωτογραφία)
Τσακός Ιωάννης, (Φωτογραφία)
Τσούτης Αλέξανδρος, (Επεξεργασία Κειμένων)

Συνεργάτες των μαθητών είναι και οι παρακάτω καθηγητές του σχολείου μας:

Καραμάνου Αικατερίνη, ΠΕ02
Καραμπατσόλης Φαίδων, ΠΕ19
Κόλιας Ευάγγελος, ΠΕ04
Τριανταφύλλου Θωμάς, ΠΕ06

      Παραμονή της Αποκριάς οι μαθητές μας σε εκδήλωση του σχολείου παρουσίασαν τις διατροφικές συνήθειες αυτών των ημερών που γίνονται σε κάθε σπίτι της περιοχής μας. Μαγείρεψαν με τη βοήθεια των γονιών τους λιχουδιές που τους αρέσουν ιδιαίτερα οι οποίες δεν είναι μόνο της τοπικής ελληνικής κοινωνίας μας αλλά και άλλων γειτονικών λαών που έχουν μεταναστεύσει στην περιοχή μας.
Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία όχι μόνο να γευτούν αλλά και να εμπλακούν στην προετοιμασία και παρασκευή των φαγητών διαφορετικών εθνοτήτων.

Συνειδητοποίησαν την αξία του σπιτικού φαγητού, ενθουσιάστηκαν, τραγούδησαν και χόρεψαν.

Μπορούμε να πούμε ότι οι γεύσεις ενώνουν τους μαθητές όλων των εθνοτήτων μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό σχολείο.

  Στις 19/02/09 επισκεφτήκαμε την κα. Αγγελική Φρυγανιώτη στα Λέπουρα του Δήμου Δυστίων. Μας φιλοξένησε με πολύ αγάπη στο σπίτι της και μαγείρεψε δυο υπέροχα παραδοσιακά φαγητά της περιοχής μας: την σπανακόπιτα και τις γκόγκλιες.
 

Παραδοσιακή σπανακόπιτα

Υλικά

Για το φύλλο

1 κ. αλεύρι

λίγο αλάτι

νερό (όσο πάρει)

μισό ποτήρι λάδι

Για τη γέμιση

2 κ. χόρτα (σπανάκι)

λίγο αλάτι

λίγο λάδι

τυρί φρέσκο ή φέτα (όσο θέλει κανένας)

Εκτέλεση

Βάζουμε το αλεύρι σε μια μικρή λεκάνη, ρίχνουμε το μισό ποτήρι λάδι και το λίγο αλάτι και ανακατεύουμε. Μετά αρχίζουμε να ρίχνουμε νερό, ζυμώνουμε ρίχνοντας νερό μέχρι το ζυμάρι να ξεκολλάει από τα χέρια μας και τα τοιχώματα. Ύστερα αφήνουμε το ζυμάρι σκεπασμένο με μια πετσέτα για μισή ώρα (να ξεκουραστεί από το ζύμωμα). Μετά το κόβουμε σε 10 κομμάτια. Παίρνουμε ένα ένα, το κάνουμε μια μικρή μπαλίτσα, το βάζουμε πάνω στο πλαστήρι και ξεκινάμε να ανοίγουμε το φυλλο. Με αυτόν τον τρόπο θα ανοίξουμε 10 φύλλα.  

Γέμιση

Σε μια λεκάνη βάζουμε τα 2 κ. χόρτα, το αλάτι, το λάδι και ανακατεύουμε. Μετά προσθέτουμε το φρέσκο τυρί ή τη φέτα, όσο θέλει κανείς.

Τελείωμα

Παίρνουμε ένα ταψί, κατά προτίμηση χάλκινο και βάζουμε τα 5 από τα 10 φύλλα στον πάτο του ταψιού. Ανάμεσα σε κάθε φύλλο βάζουμε πολύ λίγο λάδι. Ύστερα προσθέτουμε τα χόρτα με το τυρί, το λάδι, το αλάτι και στο τέλος βάζουμε τα υπόλοιπα 5 φύλλα. Ύστερα τη βάζουμε στον φούρνο για 40 λεπτά έως 1 ώρα στους 180 βαθμούς. Έτσι η χορτόπιτά μας είναι έτοιμη για σερβίρισμα!   

Γκόγκλιες (παραδοσιακά μακαρόνια)

Υλικά

1 κ. αλεύρι
Λίγο λάδι
Νερό (όσο χρειάζεται)

Εκτέλεση

Βάζουμε το αλεύρι και λίγο λάδι σε μια μικρή λεκάνη και ανακατεύουμε. Ύστερα αρχίζουμε να ρίχνουμε νερό, ζυμώνουμε ρίχνοντας νερό μέχρι το ζυμάρι να ξεκολλάει από τα χέρια μας και τα τοιχώματα της λεκάνης. Μετά αφήνουμε το ζυμάρι σκεπασμένο με μία πετσέτα για μισή ώρα να ξεκουραστεί από το ζύμωμα. Στη συνέχεια κόβουμε το ζυμάρι σε κομμάτια, τα κομμάτια τα κάνουμε μικρές μπαλίτσες και στη συνέχεια με τα χέρια μας τα κάνουμε κορδόνια. Ύστερα τα κορδόνια τα κόβουμε σε μικρά κομματάκια. Μετά παίρνουμε ένα ένα κομματάκι και με τα δάκτυλά μας φτιάχνουμε μια λακουβίτσα. Παίρνουμε τα μακαρόνια τα βάζουμε στην κατσαρόλα, στην οποία είχαμε βάλει νερό να βράσει. Αφήνουμε τα μακαρόνια για 5 λεπτά στη φωτιά και μετά είναι έτοιμα για σερβίρισμα. Στο τέλος τα σερβίρουμε με τριμμένο τυρί (μπορούμε να προσθέσουμε και λίγο λιωμένο βούτυρο αν θέλουμε) και είναι έτοιμα.

Δείτε το Βίντεο.

[local /files/2009/02/istogoglies.wmv nolink]

Οι παραπάνω συνταγές μεταφρασμένες στη Γαλλική γλώσσα.

  Οι Βυζαντινοί δεν είχαν τη συνήθεια του πρωινού. Έτρωγαν το “άριστον“, το πρώτο φαγητό της ημέρας όχι το πρωί, όπως οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά γύρω στο μεσημέρι. Ακολουθούσε το γεύμα το απόγευμα και το βράδυ, πριν βασιλέψει ο ήλιος, το δείπνο, που ήταν κατά κανόνα το πιο μεγάλο και δαπανηρό φαγητό.

  Το πιο σημαντικό στοιχείο της καθημερινής διατροφής ήταν το ψωμί. Οι ποιότητες ψωμιού ήταν διάφορες, ανάλογες με το είδος του αλευριού αλλά και του τρόπου με τον οποίο άλεθαν τα δημητριακά. Έτρωγαν ψωμί σταρένιο αλλά και από κριθάρι.

  Τα κρέατα τρώγονταν με τους παραδοσιακούς τρόπους, δηλαδή ψητά (εψητά ή οφτά), βραστά (εφτά ή εκζεστά) και παστωμένα (ταρίχη). Πρώτα στην προτίμηση των βυζαντινών ήταν το αρνίσιο και το κατσικίσιο κρέας. Αναφέρεται επίσης και μαγείρεμα χοιρινού με ελαφίσιο κρέας και κομμάτια από λαγό. Τα μικρά γουρουνόπουλα, “γαλαθηνοί ή δέλφακες” στη σούβλα ήταν περιζήτητα. Τα άλειφαν μάλιστα πριν τα ψήσουν με ένα μείγμα από κρασί και μέλι. Το βοδινό το προτιμούσαν βραστό. Το “κρασάτο λαγομαγείρεμα” ήταν από τα πιο νόστιμα εδέσματα. Για να γίνει μάλιστα πιο πικάντικο, έβαζαν μέσα πιπεράδες και άλλα μπαχαρικά.

Πολύ συχνά τα ορνίθια και οι φασιανοί πλούτιζαν τα τραπέζια και τρώγονταν με τους παραδοσιακούς τρόπους, ψητά, τηγανιτά ή βρασμένα. Με τον ίδιο τρόπο έτρωγαν και τα αυγά τους. Ο ποιητής του 12ου αι., Θεόδωρος Πρόδρομος ή Πτωχοπρόδρομος μιλάει με ενθουσιασμό για τα “διπλοσφουγγάτα“, δηλ. την ομελέτα. Το τυρί αφού το αλάτιζαν το έβαζαν μέσα σε “πήλινα γαστρία” για να το διατηρήσουν. Έφτιαχναν τυρί πρόβειο, κατσικίσιο και αγελαδινό. Το τυρί τρωγόταν και τηγανισμένο. Γνώριζαν ακόμα την παρασκευή του ανθότυρου (απότυρου) και της μυζήθρας. Θαυμάσιο, επειδή είναι πολύ λιπαρό, θεωρούσαν και το γάλα από βουβάλα, και ο γιατρός Ορειβάσιος το επαινεί ιδιαίτερα.

  Μαζί με το τυρί συνήθιζαν να τρώνε ελιές, τις οποίες διατηρούσαν σε άλμη ή σε ξύδι. Οι ελιές τρώγονταν πράσινες ή μελανές.

  Στους Βυζαντινούς άρεσαν τόσο πολύ τα ψάρια, που έτρωγαν μέχρι και ψαρόπιτες!!! Λευκά λέγονταν τα πρώτης ποιότητας ψάρια, η σάρκα των οποίων γινόταν λευκή με το ψήσιμο. Τα ψάρια της θάλασσας, τα “οψάρια” όπως τα έλεγαν, ήταν σαφώς προτιμότερα από τα ποταμίσια ή τα ψάρια των λιμνών. Τα ψάρια τρώγονταν ψητά, τηγανητά (οφτοί ή τηγάνου ιχθύες) και βραστά (εκζεστά). Μερικές φορές έβραζαν μαζί με τα ψαριά και διάφορα μπαχαρικά και αρωματικά χόρτα, όπως νάρδο, κολίανδρο, άνηθο, κρεμμύδια, πράσα, σκόρδα κ.α. (ένα είδος κακαβιάς).

Όσο πιο πολυσύχναστοι γινόταν οι δρόμοι για την Ανατολή, τόσο περισσότερα μπαχαρικά έφταναν στο Βυζάντιο. Περιζήτητο ήταν το μαύρο πιπέρι, καθώς όπως πίστευαν, τόνωνε τη διάθεση για ποτό. Μερικές φορές έτριβαν το πιπέρι μαζί με σινάπι για να κατασκευάσουν ένα είδος πικάντικης σάλτσας, κάτι που θυμίζει τη σημερινή μουστάρδα, αλλά σε μαύρο χρώμα. Τα καλά σπίτια φρόντιζαν να υπάρχουν στα ράφια τους όλα τα μπαχαρικά που έφτανα από την Ανατολή, όπως το ινδικό ξύλο ή κιννάμωμον, το καρυόφυλλο (γαρίφαλο), το “αρωματικόν κάρυον” (μοσχοκάρυδο), το “κάρανο” (ένα είδος κύμινου), το τριψίδι (κανέλα) και βέβαια το αλάτι. Υπήρχαν φυσικά και τα ντόπια μπαχαρικά που τα ονόμαζαν “ηδύσματα”. Το ξύδι δεν έλειπε από το τραπέζι και συνόδευε κυρίως τα ψητά.

  Οι επαφές με τα ρώσικα φύλα έκανα γνωστό στους Βυζαντινούς το μαύρο χαβιάρι. Ο επίσκοπος Θεσσαλονίκης Ευστάθιος μνημονεύει “ωά ιχθύων τεταριχευμένα” (παστά αυγά ψαριών). Η πιο πρόχειρη σάλτσα φαγητού ήταν ο γάρος, που γινόταν από νερό, κρασί, λάδι και ξύδι. Αναλόγως με το τι έβαζαν μέσα τον έλεγαν υδρόγαρο, οινόγαρο, οξύγαρο, ελαιόγαρο ή γαρέλαιο, καθώς η ντομάτα ήταν άγνωστη στους Βυζαντινούς. Ήρθε στην Ευρώπη τον 16^ο αι. από το Περού.

Τα  λαχανικά υπήρξαν ανέκαθεν από τα σημαντικότερα συμπληρώματα στο γεύμα. Για τους φτωχούς βέβαια αποτελούσαν  κύρια τροφή, ενώ  οι πλούσιοι, ιδιαίτερα οι “κοιλιόδουλοι”, δεν τα πολυσυμπαθούσαν. Αντίδια (ιντίβι), κουνουπίδια (ξυλοκράμβη), παντζάρια (σευκλόγουλα) , κολοκύθια, αγκινάρες, βλίτα, σπαράγγια (ασφάραγγα), μαρούλια (θρίδακες), ενώ γνωστό ήταν και ένα είδος μελιτζάνας (μαζιτζάνα). Τα καρότα τα προτιμούσαν ψητά και πουλιόνταν στις αγορές από τους “δαυκοψήστες” (πωλητές ψημένων καρότων). Τα κρεμμύδια επίσης υπήρξαν από τις αγαπημένες τροφές των φτωχών και σπάνια έλειπαν από το τραπέζι τους . Το ίδιο και το σκόρδο που ήταν ιδιαίτερα αγαπητό για τις πολλές θεραπευτικές του ιδιότητες. Από τα όσπρια ήταν γνωστά όσα και σήμερα, όπως τα κουκιά, οι φακές, τα φασόλια, τα μπιζέλια ή πισάρια και τα ρεβίθια. Τα φασόλια υπήρξαν πάντοτε από τα πλέον περιζήτητα όσπρια, μολονότι όλοι γνώριζαν τις βλαβερές συνέπειες από τη συχνή χρήση. Ο φασίολος άλλωστε ήταν γνωστός σαν “πρισκοκοίλης”.

  Οι βυζαντινοί έτρωγαν μετά βουλιμίας του καρπούς της ροδιάς και φρόντιζαν να τους φυλάνε κρεμασμένους στην αποθήκη ή στην κουζίνα για να διατηρούνται περισσότερο καιρό. Μερικές φορές μάλιστα γαρνίριζαν ορισμένα φαγητά με χυμό ροδιού, για να τους δώσουν γλυκόξινη γεύση.

Οι Βυζαντινοί άργησαν να ανακαλύψουν τη ζάχαρη, λάτρευαν όμως τα γλυκίσματα, καθώς το μέλι που υπήρχε σε αφθονία κάλυπτε πολλές ανάγκες. Συχνά εκτός από μέλι, περιέχυναν τα γλυκίσματα με σίραιο ή δροσάτο (σιρόπι από ρόδια). Τα γλυκίσματα τα ονόμαζαν “μελιτηρά“, “μελιτώματα” ή “μελίπηκτα“. Ο Αρτεμίδωρος ανέφερε ολόκληρο κατάλογο από γλυκίσματα, όπως οι “σησαμίδες” (σουσάμι με μέλι), “πυρασμούς” (ψημένο ή βρασμένο στάρι με μέλι), “πέμματα” (γλυκές πίτες) κ.α. Από τα πιο συνηθισμένα γλυκίσματα ήταν η “γρούτα“, χυλός από αλεύρι με μέλι και σταφίδες. Πιο περιζήτητα ήταν όμως τα “λαλάγγια“, (ζύμη που την τηγάνιζαν και τη περιέχυναν με μέλι). Το “καρυδάτο” ήταν γλύκισμα από καρύδια και μέλι, ενώ το ρυζόγαλο, γαρνιρισμένο πολλές φορές με μέλι, ήταν επίσης γνωστό.

  Το κρασί είχε ιδιαίτερη θέση στο βυζαντινό κόσμο, καθώς από αυτό γινόταν η Θεία Ευχαριστία. Το κρασί που χρησίμευε σε αυτό τον ιερό σκοπό το ονόμαζαν “νάμα“. Οι Βυζαντινοί έπιναν το κρασί ανέρωτο ή άλλοτε το αραίωναν με ζεστό νερό. Τα γεωπονικά κείμενα της εποχής μνημονεύουν την παρασκευή κρασιού και από άλλα φρούτα π.χ. από μυρσίνη, από σπόρους ροδιού, από μήλα, αχλάδια ή κυδώνια κ.α.

Υπεύθυνος έργου e-twinning: Καραμάνου Αικατερίνη (Δ/ντρια Γυμνασίου Κριεζών)

Ταχυδρομική Διεύθυνση: Γυμνάσιο Κριεζών, Κριεζά Ευβοίας, Τ.Κ.: 34017

Τηλέφωνο & ΦΑΞ: 22230-51410

Ηλεκτρονική Διεύθυνση (e-mail): mail@gym-kriez.eyv.sch.gr

Ιστοσελίδα: http://gym-kriez.eyv.sch.gr

Ιστολόγιο (blog): https://blogs.sch.gr/gymkriez

Ιστολόγιο e-twinning (blog): https://blogs.sch.gr/gymkriez_etw1

Για οποιοδήποτε σχόλιο, απορία ή παρατήρηση που αφορούν στο ιστολόγιο, μπορείτε να απευθύνεστε στον καθηγητή Πληροφορικής του σχολείου, κ. Φαίδωνα Καραμπατσόλη, στην ηλεκτρονική διεύθυνση: phaedo@sch.gr.