Η ιστορία του Αλί
Ο Αλί είναι γιος οικογένειας προσφύγων που τους έχασε καθώς βούλιαξε η βάρκα τους. Ο Αλί δεν έχει ένα σπίτι εδώ και έξι μήνες και βγάζει λεφτά πλένοντας τζάμια στα φανάρια πουλώντας μικροπράγματα και παίζοντας κιθάρα στους σταθμούς του μετρό. Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς και ο Αλί με τα λιγοστά χρήματα που έχει πήγε να ψωνίσει από το super market, αλλά οι άνθρωποι δεν τον άφησαν να μπει, γιατί έμοιαζε με αυτόν που έκλεψε το περίπτερο του κυρ Θωμά. Μια καλή και φιλεύσπλαχνη γυναίκα, η κυρία Μερόπη, του είπε ” Αγόρι μου, έλα μαζί μου να σου δώσω ένα παλτό και κάτι να φας “. Η κυρία Μερόπη έμεινε με τον Αλί όλο το βράδυ και γιόρτασαν μαζί την πρωτοχρονιά, αλλά και τους δυο επόμενους μήνες μέχρι που έμαθαν ότι οι γονείς του Αλί βρίσκονται στην Ελλάδα. Ο Αλί, ενώ μάζευε τα πράγματά του είπε ” Σας ευχαριστώ για ό,τι κάνατε για εμένα. Είστε σα δεύτερη μητέρα μου “. Την αγκάλιασε σφιχτά και έφυγε, ενώ η κυρία Μερόπη έβαλε τα κλάματα.
Η συνάντησή μου με τον Κωνσταντή
Καθώς περιπλανιόμουν στο κέντρο της Αθήνας, ξαφνικά βλέπω ένα μικρό παιδάκι που έκλαιγε σπαρακτικά σε ένα παγκάκι.
” Γεια σου, είσαι καλά, γιατί κλαις; ” Ο Κωνσταντής μου είπε ” Έχω χάσει τους γονείς μου. Εδώ και λίγες μέρες δουλεύω πλένοντας τζάμια και δεν έχω μια στέγη, για να μείνω “. Έτρεξα σπίτι μου, άρπαξα μερικά ρούχα που δεν μου χρειάζονταν, φαγητό και έφυγα σφαίρα. Του τα έδωσα και μου είπε χίλια ευχαριστώ. Μόλις ξαναγύρισα σπίτι μου, μου ήρθε μια ακόμη πιο λαμπρή ιδέα. Βρήκα στο internet το τηλέφωνο από το Χαμόγελο του Παιδιού, τους κάλεσα και σε μισή ώρα με το ρολόι ήταν εκεί. Τότε οι άνθρωποι της οργάνωσης πήραν τον Κωνσταντή και έφυγε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Το γράμμα του Κωνσταντή στους γονείς του
Μαμά, μπαμπά, ελπίζω να είστε καλά. Σας στέλνω αυτό το γράμμα, για να σας πω ότι χθες μια πολύ καλή κυρία, η κυρία Δέσποινα, με ” μάζεψε ” από τον δρόμο και με πήρε σπίτι της, μου έδωσε ρούχα, φαγητό και το κυριότερο με φιλοξενεί σπίτι της. Η κυρία Δέσποινα με αγαπά πολύ και εγώ επίσης την έχω σα μητέρα μου και της χρωστάω πολλά.
Το χαρμόσυνο τέλος
Η κυρία Δέσποινα πήγε να ψωνίσει στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς και ξαφνικά βλέπει μια όμορφη γυναίκα με μια φωτογραφία στο χέρι να λέει ” Τον γνωρίζετε; Είναι ο γιος μου “. Η κυρία Δέσποινα λέει “Ελάτε μαζί μου. Ξέρω πού είναι. Μετά από λίγο έφτασαν στο σπίτι. Η κυρία Δέσποινα φωνάζει “Κωνσταντή, σου έχω μια έκπληξη”. Ο Κωνσταντής έτρεξε σαν τον άνεμο και, μόλις είδε την μητέρα του, έβαλε τα κλάματα. Και οι δύο έκλαψαν συγκινημένοι και έφυγαν. Μόλις έφυγαν, η κυρία Δέσποινα έβαλε τα κλάματα και ήταν σαν να έφυγε ένα κεφάλαιο από την ζωή της.
Ο Κωνσταντής καταγράφει τις σκέψεις του στο ημερολόγιό του
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
σήμερα είναι μια από τις καλύτερες ημέρες της ζωής μου. Η κυρία Δέσποινα με μάζεψε από τον δρόμο και μου έδωσε φαγητό και μια στέγη, για να μείνω . Επιτέλους, έχω πάλι κάπου να μείνω, δεν θα βρέχομαι, δεν θα κρυώνω και δεν θα είμαι πτώμα στην κούραση από την περιπλάνηση στους δρόμους της Αθήνας. Χρωστάω πολλά στην κυρία Δέσποινα και είναι σα δεύτερη μητέρα μου.
Παιχνίδι
Αγώνας
Ισότητα
Διάβασμα
Ιππασία
