Η Ιουλία μόλις βγήκε από το γραφείο του αφεντικού της χαμογέλασε και χάρηκε. Δεν περίμενε να γίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα της έδωσε μία πάρα πολύ καλή συμβουλή για τη ζωή της. Η Ιουλία θα ήθελα να ξαναεργαστεί σε αυτό το σπίτι, αυτήν την πανέμορφη οικογένεια, γιατί στην τελική ήταν η μόνη που της φέρθηκαν όπως έπρεπε.
Γιώργος Λιγκανάρης
-Μα μόνο 11 ρούβλια από τα 60; Μήπως κάνατε λάθος; Στο τέλος θα με βάλετε να σας πληρώσω κιόλας. Έχω οικογένεια να θρέψω.
-Όχι δεν κάνω λάθος. Πάρε τα 11 και αρκετά σου είναι.
-Λυπάμαι πολύ αλλά θα αναγκαστώ να παραιτηθώ αν κι έχω ανάγκη την δουλειά. Σας χαρίζω και τα 11 ρούβλια για άλλες ζημιές που τυχόν έκανα και ξεχάσατε να μου τις χρεώσετε… Ευχαριστώ πολύ.
-Μα γιατί μ ευχαριστείς Ιουλία;
-Γιατί χάρης σ εσάς έμαθα πως υπάρχουν άνθρωποι σ αυτό τον κόσμο που χαίρονται με την δυστυχία του άλλου και ευχαριστιούνται όταν βγαίνουν πάντα κερδισμένοι έστω και εις βάρος της ζωής του άλλου.
-Ιουλία μείνε σε παρακαλώ και σου ζητώ συγνώμη. Εσύ μόλις τώρα μ έδειξες ότι υπάρχουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια στον κόσμο αυτό. Να, πάρε και τα 80 ρούβλια σου και άλλα 20 από εμένα ως δώρο για το μάθημα ζωής και ανθρωπιάς που μου έκανες!
Ελένη Μπουζάνη
…Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
Με το δεξί της χέρι ακούμπησε το δεξί μπράτσο της καρέκλας που έτυχε να βρίσκεται ακριβώς πίσω της. Σιγά σιγά βυθίστηκε στην καρέκλα. Όλα γύρω της μαύρισαν και ξαφνικά έσβησε.
- Ιουλία, Ιουλία είσαι καλά; είπε τρέχοντας το αφεντικό προς το μέρος της.
Ξεκίνησε να την σκουντάει ασταμάτητα, με τα χέρια του να τρέμουν, και φώναζε το όνομά της με την πανικοβλημένη του φωνή. Δεν έπαψε ώσπου συνήλθε.
Έπιασε το ποτήρι με το νερό που βρισκόταν πάνω στο γραφείο δίπλα απ’ το καφέ του και της το έδωσε.
Σιγά σιγά η Ιουλία άρχισε να συνέρχεται.
Το αφεντικό χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του και της μίλησε ήρεμα.
- Ιουλία πως νιώθεις; Είσαι εντάξει τώρα; Με κοψοχόλιασες.
Η Ιουλία έγνεψε καταφατικά το κεφάλι της, και ήπιε μια ακόμη γουλιά από το νερό της. Για τα επόμενα λεπτά δε μίλησε κανείς. Το αφεντικό ήταν σκεπτικό. Παίρνει αργότερα την απόφαση να της μιλήσει.
- Με τρόμαξες Ιουλία, δεν είχα αυτό τον σκοπό. Ήθελα απλά να δω πως θα αντιδράσεις στην αδικία. Πρέπει να επιμένεις στο δίκιο σου και να εκφράζεις την γνώμη σου, χωρίς τον φόβο για την άποψη των άλλων.
Η Ιουλία σιωπηλή συμφωνεί γνέφοντας το κεφάλι της για ακόμη μια φορά.
Η σιωπηλή της απάντηση οδήγησε στη συνέχεια του λόγου του αφεντικού.
- Θυμάμαι στην αρχή μου είπες πως συμφωνήσαμε για 40 ρούβλια τον μήνα., οπότε 80 για το δίμηνο αυτό. Κοίτα τώρα τι θα κάνω για το καλό και των δύο. Θα σου δώσω 60 τώρα.
Έκανε κίνηση να της τα δώσει και εκείνη με δάκρυα στα μάτια τα πήρε.
- Όταν πλέον αλλάξεις και αποκτήσεις λίγη αυτοπεποίθηση, θα έρθεις εδώ στο γραφείο μου και από μόνη σου θα ζητήσεις τα υπόλοιπα 20 ρούβλια που σου υπόσχομαι τώρα.
Σηκώθηκε η Ιουλία σκούπισε τα δάκρυά της με το μαντήλι της και με ένα χαμόγελο στα χείλη τον ευχαρίστησε και αποχώρησε χωρίς να έχει συμφωνήσει ή διαφωνήσει με τα λεγόμενά του…
Χριστίνα Νικολαΐδου
Δεν σου έκαναν τα 40 ρούβλια. Μα φυσικά, αφού θες και να με κλέψεις. Δηλαδή τώρα φταίνε οι άλλοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους. Όμως εσύ νομίζεις πάντα ότι είσαι η καλύτερη και εγώ φταίω που είμαι και καλός που σου δίνω τόσα πολλά. Κανονικά δεν σου άξιζαν ούτε 20. Οι άλλοι δάσκαλοι είναι χαζοί που δεν κάνουν ούτε μια ζημιά; Φύγε τώρα από το γραφείο μου. Δε θέλω να χαλάσω την καλή διάθεσή μου.
Σταυρούλα Τζήμα
-Ευχαριστώ, ψιθύρισε. Δυστυχώς όμως δεν θα μπορέσω να συνεχίσω να βρίσκομαι άλλο μαζί σας, είπε η Ιουλία με δυνατή πλέον φωνή. Ήξερε μέσα της ότι μπορεί και να το μετανιώσει, αλλά δεν μπορούσε να ανεχτεί την τόση αδικία. Δεν είχε λόγο να αγωνίζεται για το τίποτα.
-Όπως θέλεις, της απάντησε. Αύριο κιόλας να μαζέψεις τα πράγματά σου.
-Όπως επιθυμείτε, αποκρίθηκε η Ιουλία. Κι έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Τα παιδιά όμως είχαν άλλη άποψη. Μόλις έμαθαν αυτό που είχε γίνει πήγαν στο γραφείο του πατέρα τους και απαίτησαν, με τον τρόπο που ο ίδιος τους είχε μάθει, να παραμείνει η κυρία Ιουλία κοντά τους. Διαφορετικά η πορεία της εκπαίδευσης τους δεν θα ήτανε το ίδιο καλή όπως τώρα. Θα φρόντιζαν οι ίδιοι για την αποτυχία τους. Μη έχοντας άλλη επιλογή ο πατέρας κάλεσε την Ιουλία στο γραφείο του.
-Λοιπόν κυρία Ιουλία, της είπε κι έμεινε για λίγο σκεπτικός. Τελικά άλλαξα γνώμη και θα ήθελα να σας ζητήσω να μείνετε εδώ μαζί μας.
-Θα δεχτώ μόνο με την προϋπόθεση ότι ο μισθός μου θα είναι 50 ρούβλια το μήνα και η μόνη περικοπή μισθού που θα δεχθώ θα είναι μόνο αν συντρέχει ουσιαστικός λόγος και όχι για ασήμαντες αφορμές.
-Δέχομαι, ψιθύρισε ο κύριος σφίγγοντας μεταξύ τους δυνατά τα ιδρωμένα του χέρια.
Ιφιγένεια Γουγούση
