Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός “Ιστορίες Ζωής” Historypin
Ευρωπαϊκό Έτος Ενεργού Γήρανσης και Αλληλεγγύης μεταξύ των Γενεών 2012
“Lets walk together”
(Αναστάσιος Τσιτσιμίδης)
Στo Γυμνάσιό μας, το Γυμνάσιο Κορησού Καστοριάς ( ίδρυση 1977, στο παρόν κτίριο 1983-84) με τη μακρά πολιτιστική παράδοση, την Τρίτη 15 Μαΐου διοργανώσαμε εκδήλωση διαγενεακής αλληλεγγύης Καλέσαμε τον κ. Αναστάσιο Τσιτσιμίδη, συνταξιούχο καθηγητή θεολόγο, ετών 78 ο οποίος μας μίλησε για τη ζωή του και στο τέλος ακολούθησε συζήτηση. Τα παιδία του σχολείου έγραψαν κάποια μηνύματα και τα έδωσαν στον κύριο Τσιτσιμίδη.
Μηνύματα μαθητών:
Παππού, θέλω μια μέρα να πάμε για ποδηλασία στην εξοχή και να μείνουμε ως το βράδυ. Μαρία Τσόπρα
Παππού, θέλω μια μέρα να με πας βόλτα με το αυτοκίνητο από το πρωί ως το βράδυ. Κάλλη Βάσκου
Παππού, θέλω να πάμε μαζί διακοπές. Κική Μίχου
Παππού, θέλω να κάθομαι με τις ώρες και ν’ ακούω τις ιστορίες σου. Κατερίνα Αλμπάνη
Παππού, έλα να σε μάθω τις νέες τεχνολογίες. Σοφία-Μαρίνα Τζιώλα+ Ζωγραφιά
Σας σεβόμαστε και σας κατανοούμε, γιατί έχετε περάσει τόσα πολλά! Μπορούμε να περάσουμε ωραία μαζί !!! Ιορδάνης Τρεμόπουλος
Κ. Τσιτσιμίδη, σ’ ευχαριστούμε για την αναδρομή που κάναμε στο παρελθόν σου, στον τόπο που γεννήθηκες,, στα δρομάκια που περπάτησες, στις αλάνες που έπαιξες, στη βρύση που έπινες νερό. Σ’ ευχαριστούμε για το λιθαράκι που έβαλες, για να χτίσουμε τη γέφυρα που θα μας ενώσει. Βαρβάρα Κωνσταντινίδου
Κ. Τσιτσιμίδη, σ’ ευχαριστούμε που μας βοήθησες να κατανοήσουμε κάποια πράγματα της ηλικίας σου. Ευτέρπη Κωνσταντινίδου
Μια από τις επόμενες μέρες τον επισκέφτηκα στο σπίτι του, όπου τον βιντεοσκόπησα να παίζει κλαρίνο και συνέλεξα το υλικό , για να παρουσιάσω τη διαδρομή της ζωής του. Εγώ τον γνώρισα την τελευταία δεκαετία και δεν έχω δει πιο δραστήριο, χαρούμενο και με χιούμορ άνθρωπο της ηλικίας του. Ειλικρινά τον θαυμάζω!
Η ιστορία του όπως της αφηγείται ο ίδιος:
Γεννήθηκα στις 4-11-1934 στην Κορησό Καστοριάς από γεωργούς γονείς που ήρθαν πρόσφυγες από τη Μ. Ασία. Το 1937 γεννιέται ο αδερφός μου. Τον Απρίλη του ’41 γίνομαι αυτόπτης μάρτυρας της μάχης της Κορησού, όπου Έλληνες του αλβανικού μετώπου συγκρούονται με τους γερμανούς. Το 1943 φρουρά κομιτατζήδων εγκαθίσταται στο σχολείο και σταματούν τα μαθήματα. Οι Γερμανοί το ’44 μας διώχνουν από το χωριό, κι όταν γυρνάμε το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου είναι κατεστραμμένο. Το 1947 κατά την περίοδο του εμφυλίου καίγεται το σπίτι μας και αναγκαζόμαστε να μετοικήσουμε στην Καστοριά. Το 1947 γίνεται ιερέας ο πατέρας μου. Αλλάζει η ζωή μας προς το καλύτερο. Το 1948 πηγαίνω γυμνάσιο στην Καστοριά. Τα καλοκαίρια ασχολούμαστε με κάθε είδους εργασία, κυρίως γεωργική. Το 1955 μπαίνω στη Θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης και 1960 παίρνω το πτυχίο. Το 1960 παντρεύομαι την Ολυμπία. Το 1961 κατατάσσομαι στρατιώτης. Γεννιέται ο πρώτος μου γιος. Μετά το στρατό παραμένω για λίγο στο χωριό και ασχολούμαι κυρίως με την ιδιότητα του ιεροψάλτη. Το σχολικό έτος 1963-64 διορίζομαι καθηγητής στο γυμνάσιο Κομοτηνής . Το 1965 για ένα χρόνο μετανάστης στη Δ. Γερμανία, εργάτης σε εργοστάσιο. Το 1966 διορίζομαι στο Γυμνάσιο Κόνιτσας από όπου πήρα και σύνταξη το 1990. Εκεί γεννιέται και ο δεύτερος γιος μου. Από το 1990 ζω στην Κορησό και ασχολούμαι με την ψαλμωδία, τις χορωδίες, την μουσική, την ποίηση, κήπο, παραγωγή κρασιού, παραδοσιακό ψήσιμο φαγητού και πεζοπορία στη φύση.
Αρετή Κάρκου, φιλόλογος, καθηγήτρια στο Γυμνάσιο Κορησού Καστοριάς
Καστοριά, Σεπτέμβριος 2012
Η συμμετοχή στο Διαγωνισμό στάλθηκε στα αγγλικά. Παραθέτουμε το κείμενο με τα αντίστοιχα Link:
Life Story Title:
“Lets walk together” Anastasios Tsitsimidis
Life Story Summary:
At our high school, in Korisos Kastoria (found 1977, present building 1983-84) with its long cultural tradition, Tuesday, 2012 May 15 was organized a happening for intergeneration solidarity. We invited Mr. Anastasios Tsitsimidis, a retired teacher of theology, aged 78, who spoke to us about his life and then we had a discussion. http://www.youtube.com/watch?v=XFwtbABgyf8 The school children wrote some messages and gave them to him and also created a WEB 0.2 PREZI presentation. http://prezi.com/kboiociqyrwq/energos-giransi/
The students’ messages:
Maria Tsopra: Grandpa, I want to go cycling in the countryside some day and stay till the evening.
Kalli Vaskou: Grandpa, I want you to take me on a car ride from morning till evening
Kiki Michou: Grandpa, I want to go on holiday with you.
Katerina Albani: Grandpa, I want to sit for hours and to listen to your stories.
Sofia-Marina Tziola: Grandpa, come to learn new technologies.
Jordan Tremopoulos: We respect and understand you, because you have been through so much. We can have a nice time together.
Barabara Konstantinidou: Mr. Tsitsimidi, thank you for the flashback to your past, to the place where you were born, the alleys you walked, the fields where you played, the fountain where you drank from. Thank you for the stone you laid to build the bridge that will unit us.
Efrerpi Konstantinidou: Mr Tsitsimidi, thank you for helping us to understand some things about your age.
One of the days I visited at his home, where I recorded him playing the clarinet and collected material to present the course of his life. I met him in the last decade and I have never seen a more active, cheerful and humorous man of this age. I sincerely admire him! http://youtu.be/wmd0FI7rtnU
Areti Karkou, theacher of literature at Korisos Kastoria High School
2012 September
Make sure your Life Story is up to date:
His LIFE STORY, told by himself:
I was born on 4-11-1934 in Korisos Kastoria. My parents were farmers, Asia Minor refugees. In 1937 my brother was born. In April’41 I witnessed the battle of Korisos, when Greek fighters from the Albanian front fought with the Germans. In 1943 an enemy force occupied the school and lessons stopped. The Germans drove us out of the village in ’44 and when we came back, in the autumn of the same year, it was destroyed. During the civil war, in 1947, our house burned down and we were forced to move to Kastoria. In 1947 my father became a priest. Our lives changed for the better. In 1948 I went to high school in Kastoria. In the summer we did all kinds of jobs, mainly farming. In 1955 I entered the Theological School of Thessaloniki and I graduated in 1960, when I married Olympia. In 1961 I joined the army and my firs son was born. After the army I remained in the village as a cantor. During the school year 1963-64 I was appointed teacher at Komotini high school. In 1965 I emigrated to Germany, where I worked in a factory. In 1966 I became a teacher at Konitsa high school and in 1990 I retired. My second son was born in Konitsa. Since 1990 I have been living in Korisos and I spend my time chanting in church, participating in the choir or working in the garden. I also like poetry, music, hiking, winemaking and barbecues.
Anastasios Tsitsimidis
