«Ο καθένας αποχαιρέτησε την ζωή με τον δικό του τρόπο. Μερικοί προσευχήθηκαν, άλλοι μέθυσαν και άλλοι βυθίστηκαν για τελευταία φορά σ’ ένα ακατανόμαστο πάθος. Αλλά οι μητέρες ξενύχτησαν για να ετοιμάσουν φαγητό για το ταξίδι, για να πλύνουν τα παιδιά και να φροντίσουν τις αποσκευές και την άλλη μέρα το πρωί άπλωσαν στα συρματοπλέγματα τα ρούχα των παιδιών να στεγνώσουν, δεν ξέχασαν τις φασκιές, τα παιγνίδια, τα μαξιλάρια και τα χιλιάδες μικροπράγματα που χρειάζονται πάντα τα παιδιά. Κι εσείς δεν θα κάνατε το ίδιο; Ακόμα κι αν ξέρατε ότι αύριο θα σας σκοτώσουν μαζί με το παιδί σας, σήμερα δεν θα του δίνατε να φάει;».
“Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος” – Levi Primo.
Την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019 το σχολείο μας αφιέρωσε δυο διδακτικές ώρες σε εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Οι Εβραίοι της Ευρώπης ήταν τα κύρια θύματα του Ολοκαυτώματος, μέσω αυτού που οι Ναζί ονόμαζαν «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος». Ο αριθμός των θυμάτων του εβραϊκού πληθυσμού συνήθως προσδιορίζεται στα έξι εκατομμύρια. Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1945 όταν ο σοβιετικός στρατός μπήκε στο Άουσβιτς, απελευθερώνοντας τους τελευταίους επιζώντες κρατούμενους. Εβραίοι, Ρομά, ομοφυλόφιλοι, άτομα με ειδικές ανάγκες ή κρατούμενοι που υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική εργασία έζησαν τη φρικαλεότητα του Άουσβιτς.
