Οι μαθητές του σχολείου μας ενημερώθηκαν για τα εξεταζόμενα μαθήματα και τις ημερομηνίες εξέτασης.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων εύχεται σε όλους καλό διάβασμα, καλή επιτυχία για καλά αποτελέσματα!
Ο Σύλλογος Καθηγητών του Γυμνασίου Γαβαλούς σας εύχεται Καλό Πάσχα με αγάπη, υγεία και … όμορφες σκέψεις για προσωπική και πνευματική αναγέννηση!
Το Γυμνάσιο Γαβαλούς διοργανώνει ημερήσια εκδρομή στη Πάτρα την Τετάρτη 9 Απριλίου 2014.
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι να στείλουν προσφορές μέχρι την Παρασκευή (28-3-2014) το μεσημέρι 12π.μ.
Μετά τη Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Γαβαλούς, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο μπροστά από την εκκλησία και κατόπιν η καθιερωμένη σχολική παρέλαση.
Θερμά συγχαριτήρια στους μαθητές του Δημοτικού, του Γυμνασίου και του Λυκείου που συμμετείχαν στην παρέλαση της εθνικής μας γιορτής στο κέντρο της Γαβαλούς.
Ως συνήθως ο Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Γαβαλούς εντυπωσίασε με τις υπέροχες φορεσιές, το παράστημα και τη λεβεντιά των μελών του.
Και του χρόνου και καλή πρόοδο σε όλους!
Συνέντευξη από μαθητές σε γαλλόφωνους παίκτες του Παναιτωλικού
Το σχολείο μας την Τσικνοπέμπτη πραγματοποίησε εκδρομή στο αθλητικό κέντρο Εmileon του Αγρινίου για ψυχαγωγία και χορό, άθληση και περπάτημα. Κατόπιν προ-συνεννόησης με τον υπεύθυνο του κέντρου κ. Πάνο Μπεσίνη συναντήσαμε γαλλόφωνους παίκτες του Παναιτωλικού, από τους οποίους μαθητές μας πήραν συνέντευξη στα γαλλικά. Η συζήτηση ήταν εποικοδομητική και άκρως ενδιαφέρουσα αφού οι αθλητές απηύθυναν πολύ σημαντικά μηνύματα προς τους νέους του σχολείου μας και όχι μόνο.
Οι ποδοσφαιριστές Αndré Bikey και Florent Hanin μίλησαν με ειλικρίνεια για τις πρώτες εμπειρίες από το Αγρίνιο, τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Emileon, την ομάδα τους, τους οπαδούς του Παναιτωλικού, αλλά και πώς επικοινωνούν με τους συνεργάτες τους και κατοίκους της περιοχής στα γαλλικά, εάν οι ξένες γλώσσες είναι απαραίτητες για τη δουλειά τους. Τέλος, τους ζητήθηκε να στείλουν ένα μήνυμα προς τους μαθητές του σχολείου μας.
Η καθηγήτρια γαλλικών Τηλιγάδα Ουρανία μετέφραζε συγχρόνως τις απαντήσεις τους και όλοι έμειναν ικανοποιημένοι από αυτή την εμπειρία! Εξυπακούεται ότι ακολούθησε καταιγισμός φωτογραφιών και έντονο ενδιαφέρον για αυτόγραφα!
Τα σημαντικότερα και πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης ήταν ότι:
Και
Τους ευχαριστούμε θερμά και τους ευχόμαστε καλή διαμονή και πολλές επιτυχίες στην καριέρα τους!
Στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος της Σχολικής περιόδου 2013-14 πραγματοποιήθηκε εκδρομή στην Αγία Σοφία Θέρμου (Μόκιστα, παλιά ονομασία που σημαίνει τοποθεσία πνιγμένη στο πράσινο) και σε μονοπάτι που οδηγεί στους καταρράχτες του Μοκιστιανού ρέματος.
Το μονοπάτι ήταν δίπλα στο ρέμα σε υπέροχη ειδυλλιακή διαδρομή, πνιγμένη όντως στο πράσινο, μέτριας δυσκολίας και εύκολης βατότητας. Το τέρμα της κατέληγε σε δύο δίδυμους καταρράχτες 30 μέτρων που δημιουργούσαν λιμνούλες και φυσικές βάθρες για μπάνιο. Η θερμοκρασία του νερού δεν ήταν ιδιαίτερα χαμηλή. Η διάρκεια της διαδρομής ήταν συνολικά 3 ώρες με επιστροφή από το σημείο εκκίνησης.
Συμπερασματικά μείναμε όλοι ευχαριστημένοι από την απόδραση αυτή, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, γεμίζοντας τη μνήμη μας με σημαντικές εικόνες που έχουν να κάνουν με τη φύση και την ανέγγιχτη κληρονομιά που αφήνει σε εμάς και στις επόμενες γενιές.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διαφυλάξουμε αυτή την ομορφιά, η οποία μας βρίσκεται τόσο κοντά μας, αλλά και τόσο μακριά μας ταυτόχρονα, γνωστοποιώντας την τοποθεσία στους φίλους μας και σε αυτούς που αγαπούν το ταξίδι της ψυχής και του μυαλού!
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν και στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς.
Εις το ΕΠΑΝΕΙΔΕΙΝ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥΣ!!!
Υ.Γ. Ευχαριστήρια στον κ. Ιωάννη Μπίκα που μου επισήμανε την τοποθεσία αυτή, στον κ. Χρήστο Πίτσιο που μας σύστησε το δημιουργό αυτού του υπέροχου μονοπατιού, ο οποίος είναι ο κ. Αντώνης Κωστίνης και μας υπέδειξε την πορεία ως αυτό το μικρό «θαύμα» της περιοχής μας.
Βασίλης Βασιλόπουλος – Γυμναστής Γυμν. Γαβαλούς
Την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014 οι μαθητές της Γ τάξης πραγματοποίησαν ημερήσια εκδρομή με τελικό προορισμό στο Μέτσοβο, περνώντας από τα Γιάννενα και κάνοντας διάφορες στάσεις για αναψυχή και ξεκούραση.
Το Μέτσοβο ήταν χιονισμένο, πανέμορφο, με το δικό του χρώμα στην αρχιτεκτονική, τα εστιατόρια, τα καταστήματα και κυρίως το χιονοδρομικό.
Οι μαθητές απόλαυσαν το χιόνι και το παιχνίδι με αυτό, μιας και οι Μακρυνιώτες δεν είναι συνηθισμένοι σε παρόμοια καιρικά φαινόμενα. Δεν έλειψε η μουσική, ο χορός και η καλή διάθεση.
Και του χρόνου … πιο μακρυά … από το ΓΕΛ, το ΕΠΑΛ ή όπου αλλού θα βρίσκεται ο καθένας τους!
Με αμείωτο ενδιαφέρον οι μαθητές του Γυμνασίου μας παρακολούθησαν live μια σειρά από πειράματα Χημείας από ειδικούς επιστήμονες του ΕΚΦΕ, χθες Τρίτη 28 Ιανουαρίου στο κλειστό γυμναστήριο του σχολικού συγκροτήματος.
Τα πειράματα αφορούσαν την ενότητα “Οξέα, Βάσεις, Άλατα, Δείκτες, Πυροχημική ανίχνευση μετάλλων, ηλεκτρόλυση νερού, απόσταξη αλκοολούχου διαλύματος”.
Ευχαριστούμε ολόθερμα τους κκ. Σπυρίδωνα Τσοβόλα, Υπεύθυνο ΕΚΦΕ Αγρινίου, Θεοφάνη Ντασιώτη και Μπάμπη Μπαγιώργα, συνεργάτες του ΕΚΦΕ Αγρινίου, μετά από πρόσκληση του Διευθυντή και του καθηγητή Φυσικής-Χημείας κου Ευάγγελου Καραθανασόπουλου.
Το Γυμνάσιο Γαβαλούς προγραμματίζει ημερήσια εκδρομή στο Μέτσοβο για τις 7-2-2014.
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι μεταφορείς να υποβάλλουν πρόταση μέχρι την Τρίτη 14/2/2012 στις 12 το μεσημέρι.
Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ
ΥΠΕΥΘ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ : ΑΔΑΜΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ( ΠΕ02) ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: 17μελής ομάδα μαθητών και οι Καθηγητές:
Τηλιγάδα Ουρανία ΠΕ05 (μετάφραση Γαλλικών)
Παπούτση Ευδοκία ΠΕ06 (μετάφραση Αγγλικών)
Η αρρώστια στον αρχαίο κόσμο είχε θεϊκή προέλευση και υπερφυσικές ιδιότητες.
Σκόπευε να τιμωρήσει τον άνθρωπο ή την ομάδα(χωριό- πολιτεία) για τις πράξεις τους και μόνο το θείο μπορούσε ν’ αποκαταστήσει ξανά την ισορροπία (υγεία -θεραπεία).
Η συγκεκριμένη πίστη(θεός-ασθένεια) ήταν διαδεδομένη σ’ όλους τους αρχαίους λαούς.
Οι μυθολογίες των λαών, όπως κ αι η ελληνική με τον μύθο της Πανδώρας 1 της όμορφης γυναίκας που την έπλασε ο Ήφαιστος, κατά διαταγή του Δία, για να φέρει στους ανθρώπους( με το πιθάρι των «δώρων»), όλα τα κακά (αρρώστιες), προβάλλουν αυτή την σχέση αρρώστιας – θείου.
Επειδή κάθε νόσος ήταν θεόσταλτη και τιμωρητική, αρχικά η θεραπεία έγινε αντικείμενο ιεροπραξιών («ίασης» ή αποτροπής) που επιβίωσαν μέχρι τις μέρες μας.
Οι αρχαίοι λαοί ασκούν λοιπόν αρχικά τη θεουργική «ιατρική», δηλαδή τη μαγική ιατρική που εκφράζεται με τις ευχές, τα ξόρκια, τα φυλακτά, τα αποτροπαϊκά σύμβολα, τις θυσίες εξευμενισμού, τους καθαρμούς….
Φορείς της θεουργικής ιατρικής είναι οι μάντεις και οι ιερείς, αυτοί δηλαδή που επιμελούνται τις πρακτικές αποκατάστασης της επικοινωνίας ( του ασθενή) με το θείο, είτε προς ίαση, είτε προς αποτροπή.
Έτσι για αιώνες η μαγική ιατρική κυριαρχεί στην αντιμετώπιση των νοσημάτων και μόνο οι τραυματικές παθήσεις, δηλαδή οι πληγές και τα τραύματα, αντιμετωπίζονται διαφορετικά(με τη χρήση φυτικών παρασκευασμάτων).
Η αντιμετώπιση κάποιων ασθενειών με ανθρώπινη παρέμβαση, οδήγησε τελικά την ιατρική στη σταδιακή αποδέσμευσή της από τη θεουργία.
Το βήμα προς την επιστημονική ιατρική, εξαιρετικά δύσκολο, έγινε στην αρχαία Ελλάδα, όταν η ιατρική γίνεται «τέχνη»(= επιστήμη), και ο Ιπποκράτης υποστηρίζει επίσημα ότι «μηκέτι το θείον αίτιον είναι των νοσημάτων, αλλά τι το ανθρώπινον». Βέβαια ο δρόμος της ιατρικής γνώσης ήταν ήδη χαραγμένος από πολύ παλιά.
Τα πρώτα βήματα γίνονται στη Μεσοποταμία (κώδικας του Χαμουραμπί), ενώ ακολουθεί η Αίγυπτος, όπου λόγω των ταριχεύσεων εξελίσσεται ακόμη περισσότερο η παρατηρητικότητα και η γνώση του ανθρωπίνου σώματος (ανατομία). Στην Αίγυπτο γίνονται ακόμη και «επεμβάσεις» ενώ αναπτύσσεται η χρήση ουσιών και βοτάνων.
Ο Όμηρος μνημονεύει την αιγυπτιακή ιατρική γνώση στην Οδύσσεια, όπου μιλάει για τη χρήση ψυχότροπων βοτάνων(νηπενθές) τα οποία πετύχαιναν ένα παυσίλυπο αποτέλεσμα, δηλώνοντας ότι είχαν έρθει (από εκεί) στην Ελλάδα (Ελένη).
Η αρχαιολογική έρευνα στην Αίγυπτο επιβεβαιώνει τις μαρτυρίες αφού οι αιγυπτιακοί πάπυροι (1550-1200π.Χ.) αποδεικνύουν ότι γινόντουσαν επεμβάσεις σε αποστήματα, θεραπείες εγκαυμάτων και γενικότερα είχαν αναπτυχθεί θεραπευτικές τεχνικές.
Οι Μινωίτες, στην Κρήτη, ερχόμενοι σ’ επαφή με την Αίγυπτο εισάγουν στοιχεία της συγκεκριμένης γνώσης, την οποία εξελίσσουν και την εμπλουτίζουν για να την μεταφέρουν με τη σειρά τους κατόπιν στους Μυκηναίους.
Σ’ αυτούς, όπως πληροφορούμαστε από τον Όμηρο, η ιατρική αποκτά πλέον ικανούς θεραπευτές (ανθρώπους) όπως π.χ. τον Ασκληπιό, ενώ στην Ιλιάδα γνωρίζουμε την ιατρική δράση των γιων του, Μαχάονα και Ποδαλείριου, που επιμελούνται τραυμάτων στον πόλεμο της Τροίας.
Υπάρχουν όμως και άλλοι στον τρωικό πόλεμο, όπως π.χ. ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος που ήδη κατέχουν συγκεκριμένες ιατρικές γνώσεις.
Μάλιστα ο Αχιλλλέας καταγράφεται ως «παλαιότερος» θεραπευτής, στην περίπτωση του Τήλεφου, που τον τραυμάτισε ο ίδιος μονομαχώντας (στο πόδι), όταν οι Έλληνες αποβιβάστηκαν από λάθος στην Τευθρανία.
Η πληγή του Τήλεφου δεν έκλεινε και το μαντείο του έδωσε τη συμβουλή να τον επισκεφτεί («ο τρώσας και ιάσεται»), έτσι συναντά τον Αχιλλέα, ο οποίος τον θεραπεύει ξύνοντας την οξείδωση από το (χάλκινο) δόρυ του πάνω στην πληγή!
Μετά την κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου, και τις νέες συνθήκες που σταδιακά επικράτησαν, τον αποικισμό και την δημιουργία πόλεων – κρατών, η ιατρική στον ελληνικό χώρο θα εξελιχθεί διαφορετικά, όταν θ’ ασχοληθούν μ’ αυτή φιλόσοφοι, όπως ο Πυθαγόρας, θα δημιουργηθούν ιατρικές σχολές και θα την ασκήσουν σημαντικές μορφές, όπως ο Ιπποκράτης.
Βέβαια η παρατηρητικότητα των ανθρώπων, γύρω από τις συνήθεις νόσους, συμπτώματα – θεραπεία, αλλά και η αποτυχία της ίασης μέσω ιεροπραξιών (θεουργίας), οδήγησε στην αναζήτηση και την τελική εύρεση θεραπευτικών ουσιών και τρόπων που συνέβαλαν αποτελεσματικά στην ίαση.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι ταυτόχρονα με τους μεσογειακούς λαούς η ιατρική εξελίχθηκε στην αρχαία Κίνα (χρησιμοποιείται το όπιο, ο βελονισμός, ο εμβολιασμός και διάφορες τεχνικές) αλλά και στην Ινδία (στα κείμενα των «Βέδα» αναφέρονται ιατρικά στοιχεία και ανατομικές περιγραφές).
Η Αρχαία Ελληνική Ιατρική
Σύμφωνα με τις αναφορές των πινακίδων σε Γραμμική Β΄, υπάρχει μια θεότητα που ονομάζεται «Παιών» ή «Παιήων», που εμφανίζεται να απολαμβάνει τιμές, προσφορές και θυσίες στα μυκηναϊκά ανάκτορα.
Η παρουσία αυτής της θεότητας αποσαφηνίζεται στα ομηρικά κείμενα όταν ο Όμηρος (πριν τη συστηματοποίηση του 12θέου) αναφέρει ότι ο ιατρός των θεών, που υπήρχε στον Όλυμπο, ονομάζεται Παιήων . Ο Όμηρος λοιπόν, στην Ιλιάδα, παρουσιάζει τον Παιήονα να επιμελείται τα τραύματα των θεών π.χ. της Αφροδίτης που τραυματίστηκε στη μάχη από το θνητό Διομήδη…
Από τον συγκεκριμένο θεό προέκυψε το όνομα του «παιάνα»(του θρησκευτικού άσματος) που έψαλλαν οι πιστοί στον Απόλλωνα, και η προσωνυμία του θεού, όταν πλέον εκείνος απορρόφησε τις ιδιότητες του προκατόχου του.
Ιατρικό καθήκον έχει και η Ειλείθυια, που ήταν θεότητα των τοκετών και βοήθησε ακόμη και τον Δία να γεννήσει την Αθηνά απ’ το κεφάλι του. Λατρευόταν στη Κρήτη, στη σπηλιά της Αμνισού, όπου οι ανασκαφές επιβεβαίωσαν την λατρεία της (Μαρινάτος) .
Αργότερα, μετά την επικράτηση του δωδεκαθέου, ιατρικές ικανότητες έχει πλέον ο Απόλλωνας που ονομαζόταν «ιατρός» και «αλεξίκακος», ενώ εμφανίζεται επίσης ως θεός της μουσικής(«μουσηγέτης»), του φωτός(«Φοίβος) και της μαντικής τέχνης(«Πύθιος»)…
Ο Απόλλωνας, που πιθανόν το όνομά του προέρχεται από το απέλλω (=διώχνω το κακό= απέλλων= Απόλλων), αναφερόταν στην λατρεία του με το επίθετο «παιήων» (= των πάντων ιατρός), κάτι που παραπέμπει στον παλαιότερο θεραπευτή θεό, μάλιστα καταγράφεται ως τιμωρός(τα βέλη του), χτυπά με νόσους τους θνητούς, «σμινθεύς»(σμίνθη = ο ποντικός), ενώ θεωρούνταν ο βασικός αίτιος για τους αιφνίδιους θανάτους(όπως και η Άρτεμη).
Δίπλα στον Απόλλωνα εμφανίζονται κι άλλοι θεοί – βοηθοί, όπως η Αθηνά Υγιεία, η Ήρα, η Άρτεμη, ο Ερμής…
Γιος του Απόλλωνα ήταν ο γνωστός θεός – γιατρός Ασκληπιός που διδάχτηκε από τον ίδιο την ιατρική(κατά κάποιους μύθους, κατά άλλους από το Χείρωνα).
Η θανάτωσή του από τον Δία, λόγω των ιατρικών του επιδόσεων, εξόργισε το θεό που σε αντεκδίκηση εκτέλεσε τους Κύκλωπες (Άργη, Βρόντη, Στερόπη).
Ο Ασκληπιός αποτελεί μια θεότητα(θεοποίηση κυρίως) των ιστορικών χρόνων, μάλιστα η λατρεία του άρχισε τον 7ο αι π.Χ. και συνοδευόταν συχνά από την συλλατρεία των κορών του, της Υγιείας, της Ιασώς, της Ακεσώς, της Πανάκειας και της Αίγλης, αλλά και του Τελεσφόρου και του Αλεξίνωρος, ονόματα που παραπέμπουν σε τεχνικές ίασης.
Η απεικόνισή του Ασκληπιού, με το ραβδί και το τυλιγμένο φίδι, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, ιδίως για το φίδι δίπλα στο θεό.
Πολλοί συνδύασαν το φίδι με το όνομά του, άλλοι υποστήριξαν ότι τα φίδια ήταν ζώα προφητικά, ή ότι ο θεός θεράπευε τους αρρώστους εμφανιζόμενος ως φίδι, και άλλοι ότι χρησιμοποιούσε το δηλητήριο των φιδιών για να φτιάχνει φάρμακα και να θεραπεύει.
Είναι γεγονός πως το όνομά «Ασκληπιός» έχει δεύτερο συνθετικό τη λέξη «ήπιος» που σημαίνει ήπια δράση, σ’ ότι έργο επιχειρεί(θα μιλήσουμε και στη συνέχεια).
Στους ελληνιστικούς χρόνους εισάγονται και λατρεύονται και άλλες θεότητες με θεραπευτική παρέμβαση, όπως π.χ. ο Σέραπις, ενώ με την επικράτηση του χριστιανισμού εισήχθησαν στη λατρεία οι θεραπευτές – άγιοι, όπως είναι οι άγιοι Ανάργυροι.
Η αρχαία ελληνική ιατρική, σύμφωνα με τους ιστορικούς, αλλά και τους επιστήμονες γιατρούς, εξελίχτηκε σε τρεις περιόδους, αν λάβουμε υπόψη μας την κυριαρχία ή μη θεοκρατικών αντιλήψεων, την ανάπτυξη των ιατρικών μεθόδων και των φαρμάκων, αλλά και γενικότερα το επίπεδο της ιατρικής γνώσης (ως επιστήμης).
Η Προϊπποκρατική περίοδος, αρχίζει στην Ελλάδα από το 3000π.Χ. και διαρκεί έως τον 5ο αι.π.Χ..
Σημαντικές πληροφορίες αντλούμε από τα κείμενα του Ομήρου, του Ησιόδου, τα Ορφικά, την μυθολογία, τους συγγραφείς των ιστορικών χρόνων, αλλά και από την μελέτη των αρχαιολογικών ευρημάτων π.χ. των πήλινων πινακίδων σε Γραμμική Β΄, των επιγραφών στην αλφαβητική γραφή, από τις απεικονίσεις ( ανάγλυφα, αγγεία), από μεταλλικά αντικείμενα(εργαλεία) και τέλος τα κατάλοιπα ουσιών σε σκεύη φαρμακευτικής χρήσης….
Από όλες αυτές τις πηγές μαθαίνουμε ότι στην Ελλάδα υπήρξε ιατρική «γνώση» από τους παλαιοτάτους χρόνους, που την άσκησαν σημαντικές μορφές, παρότι χάνονται στην αχλύ του μύθου.
Η παλαιότερη μνημονευόμενη μορφή, είναι ο κένταυρος Χείρων, που ζει στο Πήλιο και διαχειρίζεται την πολύτιμη ιατρική γνώση, ως δάσκαλος, μεταφέροντάς τη στους μαθητές του, κυρίως όμως την μεταφέρει στον (πιο διάσημο μαθητή του) τον Ασκληπιό, ο οποίος την μεταβιβάζει στους γιους του, τον Μαχάονα και τον Ποδαλείριο(γιατροί στον τρωικό πόλεμο) και εκείνοι με τη σειρά τους στους περιβόητους «Ασκληπιάδες», τους απογόνους τους.
Ο Χείρων, εμφανίζεται σε απροσδιόριστο χρόνο, όπως αινιγματική είναι και η μορφή του : σοφός δάσκαλος πολλών τεχνών, κένταυρος κατά την μυθολογία( δηλαδή μισός άνθρωπος και μισός άλογο), έχει θεϊκή καταγωγή( γιος του Κρόνου και της Φιλύρας), ζει στους πρόποδες του Πηλίου, σε μια σπηλιά, με βασικό του ρόλο να «εκπαιδεύει».
Θα λέγαμε ότι αποτελεί τον παλαιότερο και μυστηριωδέστερο «δάσκαλο ιατρικής» των Ελλήνων, μεταφέροντας μια ποικιλία πολυτίμων γνώσεων στους πιο σημαντικούς ήρωες της ελληνικής αρχαιότητας, τον Ηρακλή, το Διόνυσο, τον Ασκληπιό, τον Ιάσονα(ιάομαι, ίασις), τους Διόσκουρους, τον Αχιλλέα(τον οποίο θεράπευσε)…
Ο Στράβων ισχυρίζεται πως οι κένταυροι ήταν βουκόλοι, που έβοσκαν πάνω σε άλογα τα ζώα τους και ζούσαν στο Πήλιο, ένα βουνό με πλούσια βλάστηση και βότανα, και αυτή η ερμηνεία τους ανθρωποποιεί πλήρως.
Ο Όμηρος ξέρει την ιατρική του Χείρωνα και την παρουσιάζει στην Ιλιάδα, όταν ο Πάτροκλος περιποιείται τον τραυματισμένο Ευρύπυλο χρησιμοποιώντας βότανα και ρίζες φυτών.
Ο επόμενος «σταθμός», στα ίδια χρόνια ( του μυκηναϊκού πολιτισμού), είναι ο Ασκληπιός.
Η αρχαία γραμματεία διασώζει πολλές πληροφορίες για τον Ασκληπιό.
Ήταν γιος της Κορωνίδας, κόρης του βασιλιά της Λακέρειας, Φλεγύα(Θεσσαλία), η οποία θα παντρευόταν τον Ισχύ, όταν συνευρέθη με τον Απόλλωνα, και έμεινε έγκυος.
Ο Απόλλων, πληροφορούμενος για τον επικείμενο γάμο της, σκότωσε (με τα βέλη του) τον Ισχύ, ενώ η αδερφή του η Άρτεμη σκότωσε την Κορωνίδα, όμως ο θεός λυπήθηκε το αγέννητο παιδί της και το εμπιστεύτηκε στον Κένταυρο Χείρωνα.
Το παιδί λοιπόν μεγάλωσε στο Πήλιο, κοντά στον Κένταυρο ο οποίος του δίδαξε την ιατρική τέχνη.
Ο Ασκληπιός απέκτησε μεγάλη φήμη ως θεραπευτής.
Οι άνθρωποι προσέρχονταν από παντού για να θεραπευθούν και ο Άδης άρχισε να διαμαρτύρεται γιατί δεν είχε καινούριους υπηκόους. Όταν ο Ασκληπιός ανέστησε νεκρούς, τον Καπανέα, τον Γλαύκο και τον Ιππόλυτο, τότε επενέβη ο Δίας, για χάρη της ισορροπίας των δύο κόσμων, και τον σκότωσε με τον κεραυνό του.
Σύμφωνα με άλλο μύθο3 η Κορωνίδα (έγκυος από τον Απόλλωνα), γέννησε τον Ασκληπιό στην Επίδαυρο και τον εξέθεσε (βρέφος) στο βουνό Μύρτιο, όπου τον βρήκε ένας βοσκός. Συνεπώς μεγάλωσε στην Επίδαυρο.
Οι δύο μύθοι αιτιολογούν την παρουσία σε διαφορετικές περιοχές, δύο διάσημων ασκληπιείων του αρχαίου κόσμου, της Τρίκκης και της Επιδαύρου.
Βέβαια ο Όμηρος στις αναφορές του, δεν γνωρίζει τον Ασκληπιό ως θεότητα, αλλά ως ένα θνητό γιατρό, όπως ήταν και τα παιδιά του, ο Μαχάονας και ο Ποδαλείριος, που εκπροσωπούν την πατρίδα τους, την Τρίκκη, στον τρωικό πόλεμο, ενώ είναι και γιατροί του στρατοπέδου.
Η επώνυμη παρουσία ενός γιατρού θεραπευτή, του Ασκληπιού, σ’ αυτούς τους πρώιμους χρόνους (μυκηναϊκούς), παρά τις μυθικές υπερβολές σημαίνει πολλά.
Ο Ασκληπιός θεοποιήθηκε πολύ αργότερα, όμως η «ασκληπιακή» ιατρική παράδοση με τους «Ασκληπιάδες», μια κλειστή συντεχνιακή ομάδα θεραπευτών και ιερέων, έχει πιθανόν την αρχή της βαθιά στο χρόνο, στα μυκηναϊκά χρόνια.
Οι πρώτοι «Ασκληπιάδες», που γνωρίζουμε λοιπόν είναι οι γιοι του Ασκληπιού, και θεραπεύουν, όπως και οι θεραπευτές του Χείρωνα, ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος, κυρίως τραυματίες, χωρίς να επεμβαίνουν καθόλου σε επιδημικές νόσους .
Στην αρχή της Ιλιάδας όταν ο Απόλλωνας χτυπάει εκδικητικά με τα βέλη του το ελληνικό στρατόπεδο και πεθαίνουν πρώτα τα ζώα και κατόπιν οι στρατιώτες (πανώλη;), επεμβαίνει κυρίως η θεουργική ιατρική, ερωτάται ο μάντης Κάλχας που ερμηνεύει την περίπτωση και συστήνει καθαρμούς, θυσίες και ανταποδώσεις αιχμαλώτων (Χρυσηίδα).
Αν ο Όμηρος έζησε τον 8ο αι και σ’ αυτά τα σημεία δεν επηρεάζεται απ’ τις παλαιότερες (επικές)πηγές, αλλά αποτυπώνει την εποχή του, αυτό σημαίνει ότι τον 8ο αι η ιατρική των παλαιοτέρων αιώνων δεν έχει διαφοροποιηθεί ακόμη, αφού στις περιπτώσεις βαριών ασθενειών τον πρώτο λόγο έχει η θεουργική ιατρική.
Περίπου τον 6ο αι π.Χ. εμφανίζονται σταδιακά τα «Ασκληπιεία», ιερά ιατρικά κέντρα που είχαν προστάτη τους τον Ασκληπιό και οι ιερείς ασκούσαν μια μορφή ιατρικής για την οποία δεν επιτρεπόταν να γίνεται λόγος στο κοινό. Το παλαιότερο ήταν στην Τρίκκη, όμως το πιο διάσημο ήταν στην Επίδαυρο.
Η θεαματική μεταβολή συν%C
Ειδήσεις απο ΥΠΕΠΘ
Ειδήσεις απο ΥΠΕΠΘ Ειδήσεις απο ΥΠΕΠΘ