Γυμνάσιο Γαβαλούς

Το μαγιάτικο στεφάνι με πολύχρωμα λουλούδια από τον κήπο του σχολείου μας είναι έτοιμο! Τοποθετήθηκε πάνω από την κύρια-κεντρική είσοδο του σχολείου μας.

Γι αυτό φρόντισαν οι μαθήτριες του Γ2 Ανδριάννα Πιερράτου και Ξένια Πλατανιά και τις ευχαριστούμε ολόθερμα!

Και του χρόνου και καλά να περάσετε!

Στις  24 Απριλίου 2014, ημέρα  Παρασκευή  το Γυμνάσιο  Γαβαλούς  θα  πραγματοποιήσει  ολοήμερη  Εκδρομή  στη Λευκάδα.

Παρακαλούνται  οι  Λεωφορειούχοι  να  στέλνουν  τις  προσφορές  τους μέχρι  την  12η  πρωινή( ώρα)  της Παρασκευής 3-4-2015.

Παρά τον άσχημο καιρό οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν κανονικά.

Συγχαρητήρια στους μαθητές μας, που παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, παρέλασαν με καμάρι και σοβαρότητα, όπως απαιτεί αυτή η ημέρα!

Και του χρόνου, ας ελπίσουμε με καλύτερο καιρό!

Διαβάστε το 2ο θεατρικό της καθηγήτριας Αγγλικών του Γυμνασίου Γαβαλούς που παρουσιάστηκε στη γιορτή της 24ης Μαρτίου 2015 από μαθητές και μαθήτριες του σχολείου. Και πάλι την ευχαριστούμε ολόθερμα για την παραχώρηση του υλικού και της ευχόμαστε να είναι πάντα δημιουργική και με πρωτότυπες ιδέες!

Σκηνικό: σχολική αίθουσα, έδρα καθηγήτριας/καθηγητή, μαθητές σε θρανία ή μόνο σε καρέκλες. Κρατούν στα χέρια τους φωτοτυπίες. Στον τοίχο προβάλλονται εικόνες από Φαράγγι Κλεισούρας, μοναστήρι Παναγιάς Ελεούσας και προτομή Γιάννη Γούναρη

Καθηγήτρια: Καλημέρα σας, παιδιά. (Μοιράζει φωτοτυπίες στα παιδιά). Θα ήθελα στο σημερινό μάθημα να ασχοληθούμε με το πώς μια ιστορία της εποχής του 1821 συνδέεται με ένα μοναστήρι που σίγουρα έχετε όλοι σας επισκεφθεί. Μπορείτε να κοιτάξετε την εικόνα και να μου πείτε ποιο μοναστήρι βλέπετε;

Μαθητής 1: Η Παναγία η Προυσιώτισσα είναι, κυρία;

Μαθητής 2: Σιγά, ρε, εσύ μην είναι και η Κατερινού. Η Παναγία η Ελεούσα είναι.

Καθηγήτρια: Σωστά! Είναι η μονή της Παναγίας της Ελεούσας στο φαράγγι της Κλεισούρας.

Μαθητής 3: Εγώ πάντως ξέρω το όρνιο της Κλεισούρας.

Μαθητής 4: Πάλι για τον εαυτό σου μιλάς;

Καθηγήτρια: Ελάτε τώρα! Σοβαρευτείτε! Κοιτάξτε τώρα αυτήν την εικόνα. Βλέπετε μια προτομή στην είσοδο της μονής; Ένα άγαλμα δηλαδή που δείχνει το κεφάλι κάποιου. Ξέρετε ποιον εικονίζει;

Μαθητής 5: Τον Παΐσιο, κυρία!

Καθηγήτρια: Δεν είναι ο Παΐσιος, παιδιά. Είναι ο καλόγερος της Κλεισούρας, ο Γιάννης Γούναρης, ο κυνηγός του Τούρκου Πασά Ομέρ Βρυώνη.

Μαθητής :Σαν όνομα Τούρκου ποδοσφαιριστή που έκανε μεταγραφή ο Παναιτωλικός μου ακούγεται αυτός ο Αμάρ Κρυώνης, Ομέρ Βρυώνης , πώς στο καλό τον λένε.

Μαθητής : Και τι κυνηγούσε, κυρία, αυτός ο Γιάννης Γούναρης; Μπεκάτσες; Φάσες; Αγριογούρουνα;

Καθηγήτρια: Όλα αυτά, παιδιά μου, για να έχει να τρώει ο Πασάς και να καλοπερνά.

Μαθητής: Τι φυσίγγια χρησιμοποιούσε στο κυνήγι;

Καθηγήτρια: Δεν ξέρω τι φυσίγγια χρησιμοποιούσε, ξέρω όμως ότι ο κυνηγός αυτός από τα Γιάννενα έκανε μια μεγάλη θυσία. Για κοιτάξτε τη φωτοτυπία που σας έδωσα να μου πείτε ποια ήταν η θυσία αυτή.

Μαθητής: Θυσίασε την Ιφιγένεια στην Αυλίδα!

Μαθητής: Ρε, άσχετε, αυτή τη θυσίασε ο Αβραάμ !

Μαθητής: Αν την Ιφιγένεια τη θυσίασε ο Αβραάμ, τότε ο Αγαμέμνονας ποιον θυσίασε για να ξεκινήσουν τα καράβια για την Τροία;

Καθηγήτρια: (νευριασμένη χτυπά το χέρι στην έδρα) Τι χαζομάρες είναι αυτές που πετάτε; Την Ιφιγένεια τη θυσίασε ο πατέρας της ο Αγαμέμνονας, ενώ ο Αβραάμ θυσίασε το γιο του τον Ισαάκ.

Μαθητής : (κουνώντας το χέρι με αποδοκιμασία) Μμμμ. Μωρέ μπράβο! Γονείς να σου πετύχουν! Να θυσιάζουν τα παιδιά τους, τα σπλάχνα τους, τα βλαστάρια τους…

Μαθητής : (κουνώντας το κεφάλι με φιλοσοφική διάθεση) Φαντάσου τι τράβαγαν οι καημένοι οι πατεράδες τους για να φτάσουν στο σημείο να θυσιάσουν τα παιδιά τους…

Καθηγήτρια: (έξαλλη από θυμό) Θα συγκεντρωθείτε επιτέλους στο θέμα μας; Θα διαβάσει κάποιος προσεχτικά τη φωτοτυπία, να μου απαντήσετε σοβαρά τι θυσίασε ο Γιάννης Γούναρης;

Μαθητής : Την οικογένειά του θυσίασε, κυρία.

Καθηγήτρια: Μπράβο, παιδί μου. Επιτέλους! Μια σοβαρή απάντηση!

Μαθητής:  Δεν άντεχε τη γκρίνια της γυναίκας του φαίνεται. Αν είχε και πεθερά, ακόμη χειρότερα…

Καθηγήτρια: Δεν το σχολιάζω… Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποιος θέλει να ξεκινήσει την ιστορία;

Μαθητής : Ο Γιάννης Γούναρης δούλευε στην υπηρεσία του Τούρκου Ομέρ Βρυώνη. Ένα βράδυ άκουσε τον Τούρκο Πασά να συζητά με άλλους Τούρκους στρατηγούς. Θα επιτίθονταν λέει στο Μεσολόγγι στις 24 προς 25 Δεκέμβρη, το 1822.

Καθηγήτρια: Πολύ ωραία. Ποιος θα μας πει γιατί διάλεξαν να κάνουν την επίθεση τις συγκεκριμένες μέρες; Έλα εσύ παιδί, μου.

Μαθητής : Επειδή τότε οι Μεσολογγίτες θα γιόρταζαν τα Χριστούγεννα, θα ήταν μαζεμένοι στις εκκλησίες και δεν θα φύλαγαν τα τείχη της πόλης.

Καθηγήτρια: Πολύ σωστά, παιδιά. Όλα αυτά τα ήξερε ο Γιάννης Γούναρης, ο Έλληνας κυνηγός. Και βρέθηκε σε ένα μεγάλο δίλημμα. Ποιο δίλημμα ήταν αυτό; Πες μας εσύ.

Μαθητής : Ή να ειδοποιήσει τους Μεσολογγίτες για την επίθεση των Τούρκων τα Χριστούγεννα ή να σωπάσει.

Καθηγήτρια: Μπράβο! Ποιος θα μας πει τι συνέπειες θα είχε κάθε του επιλογή;

Μαθητής: Αν μαρτυρούσε το μυστικό, οι Μεσολογγίτες θα περίμεναν τους Τούρκους οπλισμένοι στα τείχη και το Μεσολόγγι θα γλίτωνε. Αλλά ο Ομέρ Βρυώνης θα θεωρούσε ένοχο προδοσίας το Γιάννη Γούναρη και θα του έσφαζε την οικογένειά του στην Άρτα. Αν πάλι σώπαινε, το Μεσολόγγι θα έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, αλλά θα γλίτωνε η οικογένειά του.

Καθηγήτρια: Φαντασθείτε τι μεγάλη ψυχική ταραχή και αγωνία πέρασε αυτός ο άνθρωπος, παιδιά. Πάλευαν μέσα στην καρδιά του δυο συναισθήματα, η αγάπη του για την πατρίδα από τη μια και η αγάπη του για την οικογένειά του από την άλλη. Ποια από τις δυο αγάπες νίκησε;

Μαθητής: Η αγάπη για την πατρίδα, κυρία. Το Μεσολόγγι σώθηκε , αλλά ο Ομέρ Βρυώνης έσφαξε τη γυναίκα και τα παιδιά του Γιάννη Γούναρη

Μαθητής: Πατρίδα-Οικογένεια σημειώσατε 1. Εγώ πάντως θα το έπαιζα Χ.

Καθηγήτρια: Τι απέγινε, παιδιά, ο Γιάννης Γούναρης;

Μαθητής:  Έφυγε από τον Πασά και πήγε και κρύφτηκε στη σπηλιά στο εκκλησάκι της Παναγίας Ελεούσας στην Κλεισούρα και αποφάσισε να γίνει καλόγερος.

Καθηγήτρια: Πολύ ωραία. Ποιος θέλει τώρα να μας διαβάσει ένα ποίημα που έγραψε ο ποιητής Κώστας Κρυστάλλης που φιλοξενήθηκε στη σπηλιά –κελί στην Κλεισούρα;

Μαθητής …«Ο Μερ΄ Πασσάς μαθαίνει του κυνηγού
την προδοσιά και στην απελπισιά του,
σαν πήρε κ Κώστας τα βουνά, του σφάζει τα παιδιά του,
Το΄παν του Κώστα στα βουνά και τ΄ άρματα πετάει
Και στης Κλεισούρας το μικρό το΄ ρημοκκλήσι πάει
Και γίνεται καλόγηρος, ντύνεται ράσα μαύρα…»

Καθηγήτρια:Σας αξίζει ένα μεγάλο μπράβο, παιδιά για τη συμμετοχή σας. Θα ήθελα στο επόμενο μάθημα να σκεφθείτε και να μου πείτε τι θα κάνατε εσείς στη θέση του Γιάννη Γούναρη;

Μαθητής : Εγώ το βρήκα, κυρία. Αφού θα ήμουν κυνηγός του Ομέρ Βρυώνη, θα τουφέκαγα ένα αγριογούρουνο, θα το μαγείρευα με ρίγανη, 3 κουταλιές σούπας  ποντικοφάρμακο και μπόλικες πατάτες και θα το σέρβιρα στον τούρκο Πασά. Θα ξέγνοιαζε και αυτός, θα ξέγνοιαζαν οι Μεσολογγίτες από αυτόν θα γλίτωνα και εγώ την οικογένειά μου.

Ακολουθεί το 1ο θεατρικό της καθηγήτριας κυρίας Ευδοκίας Παπούτση, Αγγλικών, του σχολείου μας, που παίχτηκε από μαθητές του Γυμνασίου Γαβαλούς στο πλαίσιο της σχολικής γιορτής της 24ης Μαρτίου 2015. Την ευχαριστούμε για την άδεια που μας έδωσε να δημοσιεύσουμε τα έργα της.

Σκηνικό: Πλατεία Γαβαλούς, μπροστά στην προτομή του Δημήτρη Μακρή, μεταξύ Δημαρχείου και εκκλησίας Αγίας Φωτεινής.

Ξεναγός: Θα αρχίσουμε την ξενάγησή μας από το όμορφο χωριό της Γαβαλούς. Η λίμνη που απλώνεται παρακάτω είναι η μεγαλύτερη της Ελλάδας σε επιφάνεια και ονομάζεται Τριχωνίδα. Το βουνό που προβάλλει μπροστά σας είναι ο Αράκυνθος ή αλλιώς Ζυγός. Η πέτρινη εκκλησία που βλέπετε είναι αφιερωμένη στην αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα.

Τουρίστας: Και αυτή η προτομή εδώ στην πλατεία σε ποιον ήρωα είναι αφιερωμένη;

Ξεναγός: Στον οπλαρχηγό Δημήτρη Μακρή, στον καπετάνιο του Ζυγού. Έδρασε την εποχή της Τουρκοκρατίας και μάλιστα ήταν από τους αγωνιστές που ενθάρρυναν και άλλους δισταχτικούς οπλαρχηγούς να ξεσηκωθούν εναντίον των Τούρκων στη Δυτική Ρούμελη.

Τουρίστας: Κωστάκη, έλα εδώ παιδί μου γρήγορα! Μη στριφογυρίζεις γύρω από το άγαλμα. Θα ζαλιστείς και θα πέσεις!

Κωστάκης: Μιλάω με το άγαλμα του μπάρμπα- Μήτσου, μαμά/μπαμπά! Θα βγάλουμε μια σέλφι με το κινητό μου.

Τουρίστας: Άσε τις βλακείες, παιδί μου και έλα εδώ να ακούσουμε τι μας λέει η ξεναγός. Άκου, μιλάει με το άγαλμα…

Κωστάκης: Το άγαλμα του μπάρμπα-Μήτσου μου τα λέει πιο ωραία, μαμά/μπαμπά. Τα καταλαβαίνω καλύτερα.

(Το άγαλμα ζωντανεύει και σαν σε όνειρο εμφανίζεται ο Δημήτρης Μακρής)

Ξεναγός & Τουρίστας: (τρομοκρατημένοι) Παναγία μου, φάντασμα!  Χριστέ μου, βοήθεια!

Μακρής: Μη φοβάστε! Χαίρομαι που μιλάτε για μένα και θέλετε να μάθετε την ιστορία του τόπου μου. Είναι σαν να μου δίνετε πάλι ζωή. Να σας τα πω εγώ από πρώτο χέρι;

Ξεναγός & Τουρίστας: (διστακτικά και μαζεμένοι) Ναι… ναι… φυσικά.

Κωστάκης: (με ενθουσιασμό) Πες μας για τα παιδικά σου χρόνια, μπάρμπα-Μήτσο. Πώς έγινες καπετάνιος στα βουνά;

Μακρής: Γεννήθηκα το 1722 στη Γαβαλού. Ο πατέρας μου, ο Βαγγέλης Μακρής, μαζί με άλλους Έλληνες ξεσηκώθηκαν να διώξουν τους Τούρκους το 1770, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Ξεναγός: Μιλάτε για την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλοφικών.

Μακρής: Αυτό γεια σου! Αργότερα έγινα και ο ίδιος κλέφτης και αρματολός στο βουνό του Ζυγού. Αχώριστος σύντροφός μου το ασημένιο μου καριοφίλι, ο Λιάρος. Αν ποτέ πάτε στο Δημαρχείο στο Μεσολόγγι, θα το δείτε εκεί.

Κωστάκης: Μπάρμπα-Μήτσο, πες μας ένα κατόρθωμά σου τότε που ήσουν στα βουνά. Σκότωσες πολλούς Τούρκους με το Λιάρο σου;

Μακρής: Να σου πω, μιας και γίναμε φίλοι. Είχαμε μάθει ότι οι Τούρκοι κάποια μέρα θα μετέφεραν πολλά λεφτά από το Μεσολόγγι στη Ναύπακτο. Λεφτά των χριστιανών ήταν αυτά που πλήρωναν τους φόρους τους. Τους στήσαμε ενέδρα, σκοτώσαμε τους Τούρκους, πήραμε τα χρήματα και εξαφανιστήκαμε.

Κωστάκης: Με λίγα λόγια τους φάγατε λάχανο τους Τούρκους, τσεπώσατε και το παραδάκι και γίνατε λαγοί…

Τουρίστας: Συνεργαστήκατε με άλλους οπλαρχηγούς της Αιτωλοακαρνανίας για να κηρύξετε την επανάσταση;

Μακρής: Αμ πώς; Μοναχός μου θα σήκωνα το μπαϊράκι; Ο Γιώργος Βαρνακιώτης, ο οπλαρχηγός του Ξηρομέρου και ο Αντρέας Ίσκος από το Βάλτο στην αρχή δίσταζαν. Σκιάζονταν πως, άμα ξεσηκωθούμε, οι Τούρκοι θα μας πνίξουν στο αίμα. Στις 20 Μαΐου μπήκαμε στο Μεσολόγγι και με άλλους Έλληνες της πόλης υψώσαμε τη σημαία του Σταυρού στο Διοικητήριο. Οι Τούρκοι το έβαλαν στα πόδια. Πήγαν και κρύφτηκαν στο Βραχώρι, στο Αγρίνιο που λέτε εσείς σήμερα.

Κωστάκης: Και μετά, και μετά, μπάρμπα-Μήτσο, τι έγινε; Διώξατε και άλλους Τούρκους από την Αιτωλοακαρνανία;

Μακρής: Μετά, Κωστάκη, από το Μεσολόγγι σειρά είχε το Αιτωλικό. Οι Τούρκοι ήταν τόσο σκιαγμένοι που μας παρέδωσαν τα όπλα και έτρεξαν να κρυφτούν και αυτοί στο Βραχώρι.

Ξεναγός: Σίγουρα πήρατε μέρος και στην πολιορκία και κατάληψη του Βραχωρίου.

Μακρής: Δώσαμε σκληρή μάχη. Και οι Τούρκοι πολέμησαν γενναία, για να πούμε και του στραβού το δίκαιο. Στο τέλος όμως μπήκαμε εμείς μέσα στο Βραχώρι. Τόσα βάσανα είχαμε περάσει τόσα χρόνια από τους Τούρκους. Μας είχαν πιει το αίμα.

Τουρίστας: Είναι αλήθεια ότι γνωρίσατε από κοντά και το Γεώργιο Καραϊσκάκη;

Μακρής: Αμ τι ψέματα είναι; Όταν ο Καραϊσκάκης έγινε αρχιστράτηγος της Δυτικής Ελλάδας, πήρα τα παλληκάρια μου και τον ακολούθησα σε όλες τις μάχες μέχρι το θάνατό του.

Ξεναγός: Γιατί, κύριε Μακρή, όταν η Ελλάδα έγινε ελεύθερο κράτος και ο βασιλιάς Όθωνας σας έκανε υπασπιστή του και ανώτερο αξιωματούχο της Φάλαγγας εσείς αρνηθήκατε κάθε αξίωμα;

Μακρής: Δεν μου άρεσαν εμένα, παλικάρι μου, οι δόξες και τα μεγαλεία. Εγώ αγαπούσα τον τόπο μου. Δεν ήθελα να είμαι μακριά από τη Μακρυνεία. Αφού λευτερωθήκαμε, εμένα με ανάπαυε να μένω πια στο χωριό μου με τα προβατάκια μου και να βοηθάω τους συγχωριανούς μου σε ό, τι χρειάζονταν. (συγκινημένος τρίβει τα μάτια του)

Κωστάκης: Πάρε μπάρμπα-Μήτσο ένα χαρτομάντιλο να σκουπίσεις τα δάκρυά σου.

Μακρής: Να’ σαι καλά, Κωστάκη μου. Συγκινήθηκα από τη χαρά μου, παλικάρι μου. Τι χρόνια μου θυμίσατε τώρα, τι μάχες…

Τουρίστας: Σας κουράσαμε, κύριε Μακρή. Ώρα να φεύγουμε και εμείς. Θα θέλετε να ξεκουραστείτε.

Μακρής: Στο καλό να πάτε, παιδιά μου. Μην ξεχνάτε τούτο: «Να αγαπάτε τον τόπο σας και να του προσφέρετε ό, τι καλύτερο μπορείτε. Είναι ο τόπος που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε. Ακόμη και αν σας φέρει η μοίρα σε ξένη χώρα, μη λησμονήσετε τον τόπο σας».

Κωστάκης: Εγώ πάντα θα θυμάμαι το χωριό μου, μπάρμπα- Μήτσο. Αλλά ξέρεις κάτι; Θα θυμάμαι και εσένα μαζί με το καριοφίλι σου, το Λιάρο.

ΤΕΛΟΣ

Σημείωση: Ποίημα του ποιητή της επανάστασης Σιόντη για το Λιάρο, το καριοφίλι του Μακρή.

Τούρκικα έστρωνες κουφάρια

Εις τον πύρινόν σου δρόμον

Εις τους χρόνους της σκλαβιάς μας

Το τουφέκι σου ο Λιάρος

Έσπειρε παντού τον τρόμο.

Την Τρίτη 24 Μαρτίου γιορτάσαμε την εθνική επέτειο του 1821 στην αίθουσα τελετών/παρουσιάσεων του σχολείου με ποικίλο πρόγραμμα. Ευχάριστη έκπληξη ήταν τα δύο μίνι θεατρικά της καθηγήτριας των Αγγλικών, κυρίας Ευδοκίας Παπούτση, που ερμήνευσαν μαθητές του σχολείου μας και χορευτικές ομάδες αγοριών κοριτσιών. Πολύ τραγούδι από όλους και τέλος ο Εθνικός μας Ύμνος.

Στο πλαίσιο του Project, το τμήμα Β1 του σχολείου μας μελέτησε λεπτομερώς το θέμα της Χαρακτικής δηλαδή τεχνική χάραξης πάνω σε διάφορα υλικά, έλληνες χαράκτες  με ειδικό αφιέρωμα στον Απόστολο Κούστα, χρώματα, μήτρα, αποτύπωμα, υλικό εκτύπωσης, τρόπος αρίθμησης,  κλπ. Ορισμένοι μαθητές παρέδωσαν το έργο τους και σας παρουσιάζουμε μερικά από αυτά.

Διάφορες φωτογραφίες από την εκδρομή στο Μέτσοβο και τα Γιάννενα

Την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου με πολύ κρύο, βροχή, χιόνι, χαλάζι αλλά και αναλαμπές με αρκετό ήλιο με ουράνιο τόξο πραγματοποιήθηκε η ημερήσια εκδρομή της Γ’ Γυμνασίου, όπως κάθε χρόνο στο Μέτσοβο και τα Ιωάννινα. Πολύ καλή διάθεση, κέφι, χορό και τραγούδι από όλα τα παιδιά της παρέας. Απόλαυσαν πανέμορφα τοπία μέσα από όλα τα καιρικά φαινόμενα και με όλες τις αποχρώσεις της παλέτας της φύσης.

Στο πλαίσιο του του θεσμού του κοινωνικού σχολείου, το Γυμνάσιο Γαβαλούς πραγματοποίησε τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου κοινωνική και φιλανθρωπική δράση για τις ημέρες των Χριστουγέννων στο “Εργαστήρι Παναγία Ελεούσα” στο Αγρίνιο που μεριμνά, φροντίζει και εκπαιδεύει άτομα με νοητική υστέρηση.

Μαθητές της Γ’ τάξης του σχολείου επισκέφτηκαν το Εργαστήρι με απώτερο σκοπό να ευαισθητοποιηθούν για τα άτομα αυτά δείχνοντάς τους την αγάπη  και την αλληλεγγύη τους, προσφέροντας τρόφιμα και μέρος από το χαρτζιλίκι τους. Συνοδοί των  μαθητών στην επίσκεψη αυτή ήταν οι κυρίες Ευδοκία Παπούτση, καθηγήτρια Αγγλικών και η Ουρανία Τηλιγάδα, καθηγήτρια Γαλλικών.

Ο Διευθυντής της Μονάδας, κύριος Δημήτρης Χειμαριώτης, υποδέχτηκε θερμά την αποστολή του σχολείου και μετά από την ξενάγηση στους διάφορους χώρους-εργαστήρια, μίλησε στους μαθητές με πολλή αγάπη και βοήθησε να προσεγγίσουν την ψυχολογία αυτών των ατόμων. ‘Ολο το προσωπικό  ήταν πρόσχαρο και έτοιμο να απαντήσει στις ερωτήσεις των μαθητών. Η Πρόεδρος του Εργαστηρίου, κυρία Μαρία Τσούτσου χαιρέτησε και ευχαρίστησε έναν έναν τους μαθητές και τους ευχήθηκε Καλά Χριστούγεννα και Καλές Γιορτές!

‘Ολοι οι μαθητές αναχώρησαν βαθιά συγκινημένοι, γεμάτοι εικόνες, σκέψεις και προβληματισμούς.

Ο μαθητής Σπύρος Κ. της ομάδας που συμμετείχε στη δράση περιγράφει:

“Συγκεκριμένα, έμαθα τι θαυμάσια πράγματα μπορούν να κάνουν αυτά τα παιδιά. Για παράδειγμα, μαθαίνουν αργαλειό, να κατασκευάζουν διάφορα αντικείμενα από πηλό, κερί, κομπολόγια, βραχιόλια, εικόνες, ζωγραφιές και άλλα. Διαπίστωσα πως κάθε νέος είχε τη δική του προσωπικότητα και ξεχωριστή ικανότητα. Χάρηκα γιατί αυτά τα άτομα δεν νοιώθουν μοναξιά, αλλά συνεργάζονται μεταξύ τους και συμμετέχουν σε κάθε τι που γίνεται εκεί. Αυτά τα παιδιά έχουν πολύ καλούς εκπαιδευτές που τα αγαπούν, τα προσέχουν και ασχολούνται τις ώρες που βρίσκονται στις πολύ καλά οργανωμένες εγκαταστάσεις. Φεύγοντας από το Εργαστήρι δεν νοιώθω λύπη αλλά χαρά και ικανοποίηση γιατί βρίσκονται σε ένα άνετο, υγιές και σύγχρονο περιβάλλον. Ελπίζω όλος ο κόσμος να έχει την ευκαιρία, να γνωρίσει, να ευαισθητοποιηθεί και να συνεισφέρει με οποιοδήποτε τρόπο ώστε αυτά τα άτομα να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα.”