Σχεδιασμός αφίσας: Αθηνά Ηλία
Όταν η παράδοση σε καλεί, πάντα βρίσκεις τρόπο να την ακολουθήσεις. Γυμνάσιο Γαλατινής σήμερα 4 Μαρτίου και μπορεί να μην άναψαν κλαδαριές φέτος αλλά ένας μικρός φανός, εδέσματα και στιχάκια, πολλά στιχάκια, βρήκαν φιλόξενη γωνιά στη μεγάλη αυλή μας. Οι μαθητές και οι μαθήτριες πιαστήκαν γύρω από τον φανό και περπάτησαν, τιμώντας τα έθιμα της περιοχής, απαγγέλοντας στίχους.
Ευχαριστίες πολλές στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Γαλατινής που πάντα στέκονται δίπλα μας και απλώνουν χέρι βοηθείας και φαντασίας!
Καλή Αποκριά, Καλή Σαρακοστή σας εύχεται το Γυμνάσιο Γαλατινής.
Από τη Διεύθυνση
Κείμενο και Φωτογραφίες: Σεβαστή Κωνσταντινίδου
Χρόνια Πολλά σε μαθητές, φοιτητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, σε όλους όσοι αφιερώνονται στην παιδεία και την αγωγή.
«Να μή διδάσκεις ή να διδάσκεις με τον τρόπο σου.
Μή με το ένα χέρι τραβάς και απωθείς με το άλλο.
Θα χρειαστείς λιγότερα λόγια πράττοντας όσα πρέπει.
Ο ζωγράφος διδάσκει πιο πολύ με τις ζωγραφιές του.»
Από τα τετράστιχα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
Φωτογραφία: Γ. Κόρδης
Από τη Διεύθυνση
Σεβαστή Κωνσταντινίδου ΠΕ01
Στέλλα Τσιτσιγάνη
Εικόνες και κείμενα: wikipedia και skai.gr
Η Α΄ τάξη του Γυμνασίου Γαλατινής ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου Πτολεμαΐδας Ζωγράφισε χριστουγεννιάτικες αφίσες για τις αίθουσες του νοσοκομείου και τις ταχυδρόμησε. Οι ζωγραφιές και όλη η δράση σε ένα video. Φωτογραφίες και video από Αθηνά Ηλία, Γιώργο Λαζόγκα, Γιάννη Μέτσιο.
Φωτογραφία αρχική: Σέβη Κωνσταντινίδου
Γιάννης Ρίτσος, Ελλάδα
(Οχτώβρης 1940)
Ακέρια η γης εσείστηκε κι εβρόντηξε όλη η πλάση –
μια φούχτα άνθρωποι ανίσκιωτοι, μες σε μια φούχτα τόπο,
κάτι σπασμένα μάρμαρα, κάτι φαρδιά πλατάνια,
μόνο μπαρούτι τους το φως και σκάγια τους οι ελιές τους
και δίπλα τους η Παναγιά, κι η Λευτεριά μπροστά τους
να φέγγει απ’ το βαθύ καημό κι απ’ τα πορτοκαλάνθια.
Κι εκεί, στου δρόμου το σταυρό, στο μυστικό δαφνώνα,
να οι Θερμοπύλες έτοιμες, να και το Εικοσιένα,
όρθια τ’ αλέτρια κι οι πηγές, όρθιοι κι οι αποθαμένοι,
η Ελλάδα η μυριοπίκραντη με τα γαλάζια μάτια,
μ’ ένα σταμνί στην κεφαλή, μ’ ένα σπαθί στο χέρι,
κι απάνου στο χωμάτινο σπασμένο κεραμίδι
δυο καρβουνάκια κόκκινα κι ένα κουκκί λιβάνι,
η φλόγα της καλής αντρειάς, του δίκιου ο δυναμίτης –
κι ακέρια η γης εβρόντηξε κι ο κόσμος εφωτίστη.
Φωτογραφία: Ελευθερία Κώτσικα
Η Τρίτη μας τάξη φεύγει και εμείς την αποχαιρετούμε με συγκίνηση. Ο δραστήριος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Γαλατινής ήταν κι αυτός εκεί, μαζί μας πάντα, σε μια χαρούμενη γιορτή με χρώματα και εύγευστα εδέσματα που όλοι τα τιμήσαμε δεόντως. Κι ενώ οι φωτογραφίες και οι αγκαλιές δε σταμάτησαν καθόλου, εμείς σας κοιτούσαμε και καμαρώναμε για σας. Πότε ήταν που ήρθατε πρωτάκια στο Γυμνάσιο, πότε πήγατε στη Β΄ Γυμνασίου, πότε φτάσατε στην τελευταία τάξη! Και να τώρα που, ενώ σφίγγουμε λίγο παραπάνω τα χείλη μας και κλείνουμε λίγο περισσότερο τα μάτια μας -μη μας κατρακυλήσει καμιά σταγονίτσα και βαρύνουμε τη γιορτή μας-, σας αποχαιρετούμε και σας ξεπροβοδούμε στον μεγάλο δρόμο! Λίγο θέλουμε να αρχίσουμε συμβουλές και σταυροκοπήματα, αλλά ευτυχώς δεν το κάνουμε. Μόνο σας κοιτάμε και χαιρόμαστε μαζί σας, που μεγαλώσατε τώρα πια και ήρθε η ώρα να σας πούμε «Καλό Δρόμο, παιδιά».
Εμείς, αγαπημένοι μας μαθητές και αγαπημένες μας μαθήτριες, μόνο να χαιρόμαστε μπορούμε για εσάς! Από καρδιάς σας ευχόμαστε όλα τα καλά που ονειρεύεστε. Γιατί αυτή η ζωή παίρνει αξία όταν ονειρευόμαστε, όταν ζούμε, όταν αγαπάμε και όταν πηγαίνουμε λίγο παραπέρα μαθαίνοντας!
Από το Γυμνάσιο Γαλατινής
Κείμενο και φωτογραφίες: Σ.Κ
Τα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 όλοι μιλούσαν γι’ αυτή σαν παραμύθι και τα πρόσωπα που ξεχώρισαν πέρασαν στο χώρο του μύθου. Σήμερα; Πόσοι γνωρίζουν; Πόσοι αναγνωρίζουν; Πόσοι πιστεύουν; Θα θυμόμασταν τον Καραϊσκάκη, αν δεν ήταν γήπεδο;
Γι’ αυτό η σημερινή μας γιορτή ήταν κάτι σαν μάθημα: η αλφαβήτα της Επανάστασης. Κάθε γράμμα και μια αναφορά σε γεγονότα, πρόσωπα, τόπους… Προτάξαμε κι ένα μικρό θεατρικό του Βασίλη Αναστασιάδη, με τύπους της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που βλέπουν την επέτειο της 25ης Μαρτίου ως οτιδήποτε άλλο εκτός από ευκαιρία περισυλλογής για το τότε και τη σύγκρισή του με το σήμερα. Τέλος, δεν χάσαμε την ευκαιρία για παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια: η Επανάσταση στάθηκε η αρχή του σημερινού κράτους μας και αυτό οφείλουμε να το γιορτάζουμε με χαρά.
Οι μαθητές που συμμετείχαν στην εκδήλωση στάθηκαν δημιουργικοί και ευφάνταστοι. Με όρεξη και ιδέες έφτιαξαν μια ατμόσφαιρα που διατήρησε ως το τέλος το ενδιαφέρον όσων την παρακολουθούσαν. Ελπίζουμε, λοιπόν, ο φετινός εορτασμός της 25ης Μαρτίου να φανεί εξίσου χρήσιμος και ευχάριστος.
Μήτου Γιώτα ΠΕ02