Χρόνια Πολλά

 

 

Ο Διευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων του Γυμνασίου Γαλατινής και του παραρτ. Εράτυρας εύχονται σε όλους Χρόνια Πολλά, Χρόνια Ελεύθερα. Σήμερα γιορτάζουμε για άλλη μια φορά τη διπλή γιορτή του Ευαγγελισμού. Δυο χαρμόσυνα μηνύματα ενωμένα στη μέρα αυτή. Το πρώτο, αυτό της έλευσης του Χριστού, σηματοδοτεί μια νέα αρχή στο θέμα της σωτηρίας. Το δεύτερο, αυτό της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, σηματοδοτεί μια νέα αρχή στην ύπαρξη των Ελλήνων. Αγώνας “υπέρ πίστεως και πατρίδος”. Φέτος κλείνουμε 200 χρόνια από την ημέρα που οι Έλληνες πήραν την απόφαση να τολμήσουν, να πουν φτάνει, ως εδώ! Να πολεμήσουν για τα όσια και τα ιερά, για την ελεύθερη ύπαρξή τους. Ας θυμόμαστε τις επιτυχίες! Ας μη λησμονούμε όμως και τις δυσκολίες, τα προβλήματα που είχε ο δρόμος προς την Ελευθερία. Έτσι μόνο μπορούμε να προχωρούμε μπροστά, όταν μαθαίνουμε από την Ιστορία και όταν γινόμαστε καλύτεροι. Ας έχουμε στο νου μας τα λόγια του Γέρου του Μοριά, “Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση…”. Να είμαστε γεροί, να κάνουμε όνειρα και να τα κυνηγάμε! Γιατί “θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία”
Χρόνια πολλά Ελλάδα!

 

Από τη Διεύθυνση

 

Φωτογραφία: Ορθόδοξη δικτυακή παρουσία

Καλή Ανάσταση!

Το Γυμνάσιο Γαλατινής και παρ. Εράτυρας σας εύχεται ολόψυχα Καλή Ανάσταση!

Διαβάζει η Σεβαστή Κωνσταντινίδου ΠΕ01

Χρόνια Πολλά

 

 

“Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία” έγραφε ο Ανδρέας Κάλβος και όπως όλα δείχνουν θέλει και υπομονή. Όλοι μαζί ενωμένοι ας συνεχίσουμε να δίνουμε νόημα στις θυσίες των προγόνων μας, όπως είπε και ο πιλότος του F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, για τον εορτασμό της εθνικής επετείου. Σε αυτά τα 199 χρόνια από την Επανάσταση η Ελλάδα είχε πολλές ένδοξες στιγμές  αλλά και πολλές δυσκολίες. Πάντα έβγαινε πιο δυνατή, αυτό θα γίνει και τώρα. Τα καταφέραμε στο παρελθόν, θα τα καταφέρουμε και τώρα. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου σήμερα, Ελπίδα και Χαρμόσυνο μήνυμα!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!

 

Ο Διευθυντής

Παντσίδης Χρήστος ΠΕ03

 

Ο Σύλλογος Καθηγητών

 

Φωτογραφία: Πηγή

Μέρα γιορτής

 

Τη Δευτέρα. Στις 23 του Δεκέμβρη. Στις 10.15. Στη Γαλατινή. Στο Γυμνάσιο. Μικροί, μεγάλοι και μεγαλύτεροι. Σας περιμένουμε στη μικρή γιορτή που ετοιμάστηκε με μεγάλο μεράκι από τους μαθητές μας. Κάλαντα, τραγούδια, ποιήματα, θεατρικά και … Ε, όχι δε θα τα μαρτυρήσουμε κι όλα! Ελάτε να τα ανακαλύψετε μόνοι σας. Τα λέμε!

 

Σ.Κ

Φωτογραφία Καλλιόπη Ποζουκίδου

Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος

 

Φτάνοντας στο τέλος της σχολικής χρονιάς ολοκληρώσαμε το πολιτιστικό πρόγραμμα του σχολείου μας “Γραφίς Γαλατινής και Εράτυρας Γραφείς”. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που μας κρατήσατε συντροφιά τους μήνες αυτούς, διαβάσατε τα άρθρα μας και είδατε την τελική μας παρουσίαση.  Στη φωτογραφία μας μια σκηνή από τις πολλές της παρουσίασης. Θερμές ευχαριστίες στη γενναία γιαγιά κ. Βασιλική Κοτρώτσιου που συμμετείχε στην τελική εκδήλωση και μας αφηγήθηκε τόσο ωραία ένα αγαπημένο της παραμύθι. Φιλοδοξούμε να εμπλέξουμε και τους παππούδες την επόμενη φορά.

Οι υπεύθυνες του προγράμματος

Σ.Κ

Φωτογραφία: Φωτογραφική ομάδα Σχολείου Γαλατινής

 

Ήταν μια σημαία, μια φορά κι έναν καιρό…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ήταν μια σημαία παρατημένη στη γωνία. Μόνη. Τσαλακωμένη τόσους μήνες στην απραξία της. Περίμενε τα χέρια που θα της έδιναν ξανά την περηφάνια της. Ποιος θα βρισκόταν; Ποιος θα ξυπνήσει νωρίς στην αργία του; Ποιος θα αφήσει τη βόλτα του γι’ αργότερα; Το σχολείο έτσι κι αλλιώς είχε λίγους υπερασπιστές. Ίσως και να είχαν κουραστεί από τις τόσες επιθέσεις.

Ώσπου ένα κορίτσι είπε: « Εγώ».

Και ήρθε πρωί-πρωί. Χαμογελαστό. Ντυμένο τον ουρανό και τη θάλασσα. Συντρόφεψε τη σημαία εκείνη τη γιορτινή μέρα. Της παραστάθηκε. Την τίμησε. Την κράτησε στο ύψος που της έπρεπε.

Αθηνά το όνομά της. Σημαιοφόρος του Γυμνασίου Εράτυρας. Πρώτη στη βαθμολογία, πράγματι. Και οι  διακρίσεις της ήτανε κι αυτές πολλές. Άξια σε πνεύμα και ήθος. Αλλά αυτό που την ξεχώρισε τούτη τη δύσκολη χρονιά ήταν η προθυμία και η δύναμή της να μετατρέψει το «πρέπει» σε αυτόβουλο «θέλω».

Μήτου Γιώτα ΠΕ02

 

Και σαν εκείνες τις μακρινές αγωνίστριες του 1821 πήγε η Αθηνά μας τη σημαία εκεί που έπρεπε να πάει. Όχι μόνο στην πλατεία, όχι μόνο στην εκκλησία, όχι μόνο στο μνημείο με τα στεφάνια αλλά και κει στον δρόμο τον μεγάλο. Εκεί που άλλοτε οι φωνές των μαθητών του Γυμνασίου της Εράτυρας γέμιζαν ασφυκτικά το πλακόστρωτο και κρεμόταν στα φύλλα των δέντρων της πλατείας. Λίγο παραπίσω στάθηκε μια φίλη της και στην ίδια γραμμή μια καλή μας καθηγήτρια – Μήτου η αγαπημένη. Έτσι. Η σημαία μας πέρασε. Μια σημαιοφόρος. Μια φίλη. Μια καθηγήτρια. Τρεις. Ανέκαθεν ο αριθμός τρία έκρυβε την ολότητα. Εύγε σε αυτούς που τολμούν! Ναι, ας μη γελιόμαστε. Αυτό θέλαν να μας πουν εκείνοι οι μακρινοί πρόγονοι, που ένα πρωί σήκωσαν το κεφάλι, είδαν τον ήλιο κι είπαν “Φτάνει πια, μέχρις εδώ! Κι ο κόσμος ας μας πει τρελούς!”

Σε αυτούς που τολμούν

Κωνσταντινίδου Σέβη ΠΕ01

Φωτογραφία: Γιώργος Βλάχος