Οι αρχαίες ελληνικές εορτές διαιρούνται σε τέσσερα είδη: τις αστρονομικές, τις γεωργικές, τις θεογονικές και πολιτικές. Μια από αυτές ήταν και η εορτή του Ήλιου, την οποία συναντάμε με διαφορετικές ονομασίες παντού και σε διαφορετικές εποχές του χρόνου. Οι Αθηναίοι, για παράδειγμα, γιόρταζαν τον Ηρακλή κατά το θερινό ηλιοστάσιο. Οι Ρόδιοι τιμούσαν τον Ήλιο το φθινόπωρο.
Οι Ορφικοί στην φθινοπωρινή Ισημερία εκδήλωναν τη λατρεία στη φύση και γιόρταζαν το γεγονός της εμφανίσεως της ανθρώπινης ψυχής. Η πρώτη μύηση στα Ορφικά μυστήρια γινόταν μετά τη φθινοπωρινή Ισημερία. Στη μύηση αυτή αποκαλύπτονταν όσα αφορούσαν τη σύσταση της μητέρας Γης.
Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά τη Φθινοπωρινή Ισημερία εισάγονταν οι αμύητοι. Στην εισαγωγή με ειδική τελετή οι Μύστες της Ελευσίνας ευγνωμονούσαν τη Φύση και ως πρώτο θέμα τους είχαν να εξετάσουν πώς εμφανίστηκε η ψυχή της φύσεως.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο η φθινοπωρινή Ισημερία του Ήλιου συμβολίζει την εμφάνιση της ανθρώπινης ψυχής, η οποία θα βρεθεί στο πρώτο στάδιο της εξελίξεώς της. Αυτό περιλαμβάνει την καλλιέργεια των «σπερμάτων», των πρώτων στοιχείων, από τα οποία γεννήθηκαν οι Ιδέες, για να εξελιχθεί η ανθρώπινη ψυχή ως νοητικό Ον.
Μαρία Νέλλα, Φιλόλογος
Βιβλιογραφία
1) Περιοδικό Ιχώρ, τεύχη 47-48.
2) Αθαν. Σταγειρίτη, Ωγυγία.
κάτω από: Άρθρα