Ευτυχία

 Σύνθετη λέξη της αρχαίας ελληνικής: εὖ + τύχη (< τυγχάνω) = καλή τύχη, ἐπιτυχία, εὐημερία.

*****

Ο Αριστοτέλης διακρίνει την έννοια της εὐτυχίας από το εννοιολογικά συγγενές ουσιαστικό εὐδαιμονία (= ὄλβος, τελεία εὐτυχία < εὖ + δαίμων = θεός): «διά δέ τό προσδεῖσθαι τῆς τύχης (τόν εὐδαίμονα) δοκεῖ τισι ταὐτόν εἶναι ἡ εὐτυχία τῇ εὐδαιμονίᾳ μή οὖσα» – δηλ. πιστεύουν κάποιοι ότι, επειδή ο εὐδαίμων έχει επιπλέον την ανάγκη της τύχης, η εὐτυχία ταυτίζεται με την εὐδαιμονία, πράγμα που δεν είναι ορθό – αναγνωρίζοντας, πάντως, ότι η τύχη εξασφαλίζει συχνά τα αγαθά εκείνα χωρίς τα οποία είναι ανέφικτη η εὐδαιμονία («ἄνευ τῶν ἐκτός ἀγαθῶν ὧν ἡ τύχη ἐστί κυρία οὐκ ἐνδέχεται εὐδαίμονα εἶναι»).

 πηγή: http://www.asprilexi.com/

μια λέξη την ημέρα