«Παρασκευή, 23 Απριλίου 2021.
Αγαπητό ημερολόγιο,
o κορονοϊός άλλαξε τη ζωή μου γιατί ασχολήθηκα περισσότερο με το σπίτι. Βοήθησα τους γονείς μου σε κάποιες δουλειές μέσα και έξω από το σπίτι. Με αυτό τον τρόπο περνούσα ωραία μαζί τους. Επίσης έκανα περισσότερο ποδήλατο.
Από τότε όμως έχουν αλλάξει και άλλα πράγματα, δηλαδή δεν μπορούσα να βγαίνω έξω πολύ συχνά. Όταν ήμουν σε ένα φίλο δεν μπορούσαμε να ήμασταν κοντά, έπρεπε να κρατάμε αποστάσεις. Δεν μπορούσα να πηγαίνω να βλέπω τους παππούδες μου. Για μένα ήταν δύσκολο να φοράω μάσκα κάθε μέρα. Δεν μπορούσα ακόμη να βγαίνω για καφέ. Είχα περισσότερο όρεξη για φαγητό. Κοιμόμουν περισσότερες ώρες και έβλεπα περισσότερο τηλεόραση και ξενυχτούσα πιο πολύ. Επίσης περνούσα πολλές ώρες με τον υπολογιστή και το κινητό και αυτό με έκανε να νευριάζω εύκολα .Όταν βγαίνω έξω φοράω μάσκα και με ενοχλεί.
Με την πανδημία φοβήθηκα μην κολλήσω τίποτα και με τη σειρά μου κολλήσω ανθρώπους στο σπίτι μου που είναι πιο μεγάλοι. Σκεφτόμουν αν κολλήσουν οι γονείς μου, τότε ποιός θα με φροντίζει, αφού δυσκολεύονται να φροντίσουν μόνοι τον εαυτό τους. Επίσης αγχωνόμουν μην αρρωστήσουν και χρειαστεί να πάνε στο νοσοκομείο. Ακόμη έκανα διάφορες σκέψεις, όπως μην κολλήσω αν πάω στο σούπερ μάρκετ και αν θα με προστατεύει η μάσκα, μην κολλήσω από κανένα φίλο μου στο σχολείο και αν κολλήσω δεν θα μπορώ να βλέπω τους δικούς μου και πως μετά θα περνάω το χρόνο μου κλεισμένος σε ένα δωμάτιο του σπιτιού. Αυτό που με βοήθησε σε όλα αυτά και με χαλάρωνε ήταν η βόλτα με το ποδήλατο και ο περίπατος με τα πόδια.
Στην πανδημία ευτυχώς το σχολείο μας σταμάτησε μόνο πέρυσι τον Μάρτιο. Φέτος όμως τα μαθήματα δεν σταμάτησαν καθόλου. Η καθημερινότητα βέβαια στο σχολείο μου άλλαξε. Οι εκδρομές γίνονται μόνο μέσα στο χώρο του σχολείου. Το μάθημα γίνεται με μάσκες, με self test, με απολυμαντικά και καθημερινή υγιεινή. Υπάρχουν όμως παιδιά που δεν έρχονται γιατί τους δημιουργήθηκε φόβος, αλλά μιλάμε μαζί τους με το Messenger.
Κάναμε και δράσεις στο σχολείο που δεν ήταν ατομικές αλλά ομαδικές με τους καθηγητές μου. Τα Χριστούγεννα στείλαμε κάρτες όλοι οι μαθητές στους ασθενείς που δεν μπορούσαν να περάσουν τις γιορτές στο σπίτι τους. Τους ευχηθήκαμε να γίνουν γρήγορα καλά και να φάνε πολλά μελομακάρονα με τους δικούς τους. Δεν επισκεφτήκαμε άλλα σχολεία λόγω της πανδημίας, αλλά βρήκαμε τρόπους μέσα από το πρόγραμμα “200 χρόνια από την επανάσταση του 1821: Συνταξιδιώτες παρέ@ με την τέχνη .net” να μιλάμε και να συνεργαζόμαστε διαδικτυακά με το Κεστεκίδειο Γυμνάσιο Βρυξελλών καθώς και το ΕΠΑΛ Δράμας. Χαρήκαμε τόσο πολύ που καταλάβαμε ότι όλοι οι μαθητές νιώθουν όπως και εμείς κι έτσι δεν είμαστε μόνοι.
Ακόμη, νιώσαμε πολύ περήφανοι που έδειξε η τηλεόραση το βίντεο με το κουκλοθέατρο και το σκετσάκι που ετοιμάσαμε μαζί με τους καθηγητές μας στο πρόγραμμα των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”.
Από τον Μάρτιο φτιάχνουμε κοσμήματα της εικονικής επιχείρησης του σχολείου μας με όνομα “EarRings” στο πρόγραμμα Μαθητική «Εικονική Επιχείρηση» του Junior Achievement. Έτσι γίναμε και επιχειρηματίες μέσα στον κορονοϊό. Όμως τίποτα δεν είναι όπως πρώτα…….
Περιμένω πώς και πώς να φύγει ο κορονοϊός και να γίνουμε όπως πριν. Μου έλειψαν οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα παιχνίδια και οι εκδρομές.
Οι μαθητές του ΕΝΕΕΓΥΛ Ορεστιάδας Τάσος Καζαλτζής και Αργυρώ Αχταροπούλου»
Την δράση επιμελήθηκαν η Κοινωνική Λειτουργός Ντινοπούλου Σταυρούλα και η φιλόλογος Κυριακή Πασχαλίδου.
Ημερολόγιο καραντίνας των μαθητών του ΕΝΕΕΓΥΛ Ορεστιάδας
