Όπως όλα τα σχολεία, κάνουμε κι εμείς γιορτή για την επέτειο της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Και την κάνουμε με την ψυχή μας. Και φέτος, στις 23 Μαρτίου 2018, και φέσια είχαμε, και τύμπανα είχαμε, και πιστόλες είχαμε. Ας είναι καλά ο κ. Ζωιόπουλος με τα γιαταγάνια του, που ετοίμασε το θεατρικό, και η κα Τσαρτσανίδου που ανέλαβε το εικαστικό μέρος της γιορτής, και ο κ. Χωματάς, γιατί χωρίς αυτόν ούτε θα βλέπαμε ούτε θα ακούγαμε σπαθιά.
Κάθε φορά, σε κάθε γιορτή, η χορωδία μάς εκπλήσσει. Όχι ότι δεν το ξέραμε πως είναι όλοι τους πολύ καλοί, και ότι η κα Καφετζή ετοιμάζει εξαιρετικά τραγούδια. Αλλά να, έρχεται η στιγμή που ξεκινάει αυτό το τελευταίο τραγούδι και ανοίγει το στόμα το πρώτο κορίτσι και όλα γύρω σωπαίνουν.
Η έκπληξη όμως ήταν ο… Κολοκοτρώνης. Κρίμα που δεν ήρθαν από το Αθηνόραμα για θεατρική κριτική. Ο Σεραφείμ Κεντιρλόγλου της Γ΄ στάθηκε και μίλησε σαν Γέρος του Μοριά και καταχειροκροτήθηκε. Όσα είπε εκείνος και όσα μας είπαν τα τραγούδια ήταν όλη η ουσία της γιορτής.
Και χορέψαμε, βεβαίως!
Μπράβο σε όλα τα παιδιά: τους ηθοποιούς, τους χορευτές, τους μουσικούς, τις αφηγήτριες, τη χορωδία! Μπράβο και στους καθηγητές τους. Και του χρόνου!