Στις 3 Φεβρουαρίου, οι μαθητές της Β΄ Γυμνασίου συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν με έναν επισκέπτη – δεν έχουμε συχνά στο σχολείο. Αυτός θα ήταν, εξάλλου, “διαφορετικός”. Τον καλέσαμε στο πλαίσιο του PROJECT της Β΄ τάξης για τη διαφορετικότητα.
Έφτασε την 4η ώρα και ανέβηκε στον 2ο όροφο, όπου στεγάζεται το Γυμνάσιό μας. Δεν ξέραμε καν αν θα τα κατάφερνε να φτάσει ως εδώ. Ανησυχούσαμε απ’ το πρωί. Έφτασε όμως.
“Ε, πήρα το ασανσέρ”, είπε πολύ φυσικά. Και συνέχισε. “Πήρα το αυτοκίνητο, πάρκαρα”. Και συνέχισε. “Πηγαίνω σε συναυλίες, ταξίδια, παίζω σε ομάδα.” “Ψωνίζω, κάνω βόλτες, βγαίνω για ποτό.”
Μας μίλησε και για τις δυσκολίες του, για τα εμπόδια που συναντάει (“αλλά εντάξει, όλα γίνονται”), για την αγορά εργασίας, για την καθημερινότητά του.
Οι μαθητές ρωτούσαν και ρωτούσαν. Για συναισθήματα, για πρακτικά θέματα, για όλα.
Ο Παναγιώτης απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις. Μαζί και η Ειρήνη, μέλος και εκείνη του ΣΚΕΠ (του Συνδέσμου Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους).
Αφού έφυγαν, οι μαθητές έμειναν να σκεφτούν. Ήταν στ’ αλήθεια “διαφορετικός” ο επισκέπτης μας;