Ποίημα του μαθητή Οικονόμου Ηλία του τμήματος Α3 στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.

Η ζωή είναι μικρή και η ψυχή μεγάλη
όποτε ζήσε την κάθε στιγμή
σαν να μην υπάρχει άλλη .

Στην ζωή χωράνε πένθη βαριά
και βάσανα πολλά για όσους αγαπάνε .

Το αποτέλεσμα δεν είναι σημαντικό ,
μα η διαδικασία είναι το χρυσαφί το αληθινό .

Ο φόβος και η αγωνιά, η αγάπη και η ευτυχία,
είναι τα πραγματικά κοσμήματα,
του ταξιδιώτη κτήματα .

Τους φόβους ξεπερνάς
όταν με το βλέμμα σου το πρόσωπο του χάρου διαπερνάς .

Η αγωνιά ξεπερνιέται με θάρρος πολύ
και ευτυχία κατακτιέται με αγάπη περισσή .

Την αγάπη κατακτάς με θάρρος,
όταν δεν ξέρεις τι θα πει χάρος.

Της μιλάς, της τραγουδάς
και στα ματιά την κοιτάς.

Κι αν πει άκυρο δεν πειράζει,
μπορεί και να μην σου ταιριάζει.

Γλέντα όσο μπορείς και αγαπά όσο κανείς.

Τα εμπόδια στον δρόμο σου πολλά θα είναι,
όμως η αγάπη τα προσπερνά, έτσι δεν είναι;

Ποτέ τίποτα εύκολο δεν θα ‘ναι,
αλλά κάποιοι θα σε βοηθάνε .

Φίλοι πολλοί, καλοί, καρδιακοί.

Εκείνη να κατακτήσεις και την ζωή σου να ζήσεις .