Θυμάστε τον πατέρα στη διαφήμιση που ακούει έντρομος την κόρη του να του μιλάει σε μια γλώσσα ακατανόητη, στο τέλος να της λέει αμήχανα:
-«Στη μάνα σου το είπες;».
Το ύφος του ταλαίπωρου γονιού θα πρέπει να εμφανίζεται συχνά στις διμερείς επαφές παιδιών και γονέων! Έτσι όμως εμείς οι μικρότεροι διαμορφώνουμε τη δική μας ταυτότητα και τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας.
Εμείς οι νέοι όχι μόνο δεν πάσχουμε από λεξιπενία (=περιορισμένο λεξιλόγιο) αλλά έχουμε γλώσσα πλούσια και συνεχώς ανανεωνόμενη. Απλώς, είναι άλλη από αυτή που μιλάνε οι μεγάλοι. Από την εποχή της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς εφήβων (boom generation) το φαινόμενο μιας ιδιαίτερης γλώσσας για τη νεολαία έχει γιγαντωθεί. Οι τινέϊτζερ, επιχειρούμε να διαφοροποιηθούμε από τους ενηλίκους και μέσω της γλώσσας!
Το βασικό χαρακτηριστικό της γλώσσας των νέων είναι ότι εκφράζεται μέσα στην «παρέα». Κατά συνέπεια, κάθε παρέα έχει το δικό της κώδικα επικοινωνίας, που μπορεί να τον «αρπάξει» μια άλλη παρέα και μετά μια άλλη, μέχρι που κάποιες εκφράσεις να υιοθετηθούν από μεγάλο μέρος της νεολαίας, ειδικά με την εξέλιξη της τεχνολογίας της επικοινωνίας.
Γλωσσάρι… για κάθε περίπτωση!
Το έχω = το μπορώ, μου φαίνεται καλή ιδέα.
Δεν της το΄χα = Δεν την είχα ικανή για κάτι τέτοιο.
Δεν υπάρχει = υπέροχο, φανταστικό, εξαίσιο.
Ότι να ΄ναι = ανοργανωσιά, αδιαφορία, κάποιος που είναι στον «κόσμο» του.
Το ‘χει κάψει = τα εγκεφαλικά του κύτταρα έχουν καεί.
Τα σπάμε = είμαστε καταπληκτικοί.
Που ‘σαι ρε μαν = χαιρετισμός.
Ένιγουέι (anyway) = τέλος πάντων.
Χελόου (hellow) = όταν ρωτάμε ρητορικά αν κάποιος είναι χαζός.
Οκέϊκ = χιουμοριστική έκδοση οκέι (οκ)
Συσιφόνι = ελληνοποίηση του youtube (εσύ + σιφόνι)
Αργάμισι = αργά και κάτι παραπάνω (χτες γύρισα αργάμισι στο σπίτι)
Έφαγα Χ, έριξα Χ = απόρριψη