Μετά την επίσκεψη της Α Λυκείου του ΓΕ.Λ Αγ. Γεωργίου στη Βουλή των Ελλήνων θα ήθελα να υποβάλω ένα ερώτημα με 2 σκέλη προς τους μαθητές όλων των τάξεων.
Τι σήμαιναν τα παλαιότερα χρόνια : α) “Τον μαύρισα” (είναι έκφραση που χρησιμοποιούσαν οι ψηφοφόροι προς κάποιους υποψήφιους βουλευτές).
β)” Το έριξα δαγκωτό” (επίσης έκφραση από τις εκλογές)
Περιμένω τις απαντήσεις σας.
Αθ. Γρούδος ΠΕ 07
Υπάρχουν 3 Έλληνες, οι οποίοι συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο έξυπνων ανθρώπων του κόσμου:
Βασίλης Τούλιας: δ/ντής στον τομέα πληροφορικής σε ασφαλιστική εταιρεία. Σημαιοφόρος στο σχολείο του, πληρωνόταν στο Γυμνάσιο για να αρθρογραφεί σε πσεριοδικό πληροφορικής, σε 6 μήνες μετά το Lower πήρε το Proficiency,, έχει πάρα πολλά μετάλλια από πανελλήνια πρωταθλήματα σκακιού και είναι απόφοιτος της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Κατέχει τίτλο ΜΒΑ, με τον υψηλότερο βαθμό που έχει πετύχει ποτέ φοιτητής του ALBA και ανήκει στους λίγους που κατάφεραν να ξεπεράσουν το όριο που απαιτείται για να λάβει και επισήμως την ταμπέλα του “έξυπνου” από την ελληνική κοινότητα των ανθρώπων με ανεπτυγμένη ευφϋία.
Έλενα Αϊβαζοπούλου: Μαθηματικός και μέλος της ομάδας που εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SUDOKU στην Κροατία. Πέτυχε το υψηλότερο σκορ από τους ¨ελληνες, κατέλαβε την 64η θέση από τις 100 – την καλύτερη που επιτεύχθηκε ποτέ με τα εθνικά μας χρώματα. Σε ηλικία 3 ετών έκανε όλες τις πράξεις και ήξερε να διαβάζει και να γράφει. Στην Α Δημοτικού έκανε πράξεις με αρνητικούς αριθμούς και χρειάστηκε μόλις 7 ημέρες διάβασμα για να περάσει τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ.
Άγγελος Λούβρος: διαθέτει IQ υψηλότερο από 131. Σπουδάζει στο ΤΕΙ Τοπογράφων Αθήνας, καθώς δεν πέρασε στο αντίστοιχο τμήμα του Πολυτεχνείου, αφού ήταν “επιλεκτικός και συμμετείχε σε όσα μαθήματα κινούσαν το ενδιαφέρον του”. Καθόταν σχεδόν πάντα στο τελευταίο θρανίο, εκτός από τα μαθήματα που τον ενδιέφεραν.
Το IQ μετριέται σε 20 λεπτά με 45 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής με σχηματικές παραστάσεις, ειδικά σχεδιασμένες ώστε να φέρνουν τον εξεταζόμενο αντιμάτωπο με τη λογική ή δομική νοημοσύνη του. Το τεστ δεν προϋποθέτει μόρφωση ή τη σωστή χρήση κάποιας γλώσσας, αλλά μπορεί να συμπληρωθεί και από αυτούς που δεν ξέρουν γραφή ή ανάγνωση.
Υπάρχουν 2 διαφορετικά τεστ – ένα για ατομα πάνω από 14 ετών και ένα για άτομα 10-14 ετών, τα οποία βγάζουν στο τέλος αυτό που παλαιότερα περιέγραφαν και ως πηλίκο της διανοητικής προς την πραγματική ηλικία. Η διαδικασία είναι εμπιστευτική, μόνο ο υποψήφιος και ο εξεταστής μαθαίνουν το αποτέλεσμα και όλα τα μάλη είναι ισότιμα – δεν υπερισχύει δηλ. το 155 του 131.
Άλλα ονόματα που ανήκουν στην ομάδα των εξυπνότερων ανθρώπων στον κόσμο:
Τέρενς Τάο, Κρίστοφερ Χιράτα, Ρικ Ρόσνερ, Γκάρι Κασπάροφ,………..
Αναδημοσίευση από BHMAGAZINO. Άρθρο της Κας Κατερίνας Καλού, Κυριακή 10/03/2013
Αθ. Γρούδος
Από κάποιο χωρίο ομιλίας του Μ. Αλεξάνδρου εξάγεται σαφέστατα το συμπέρασμα πως η γλώσσα των Μακεδόνων ήταν ελληνική. Συγκεκριμένα ο Πλούταρχος αναφέρει πως, όταν ο Μ. Αλέξανδρος διάλεξε 30.000 νεαρούς Πέρσες και τους ενέταξε στο στρατό του, έδωσε εντολή “να μαθαίνουν γράμματα ελληνικά και εκπαιδευτούν στα μακεδονικά όπλα“. (Γράμματα τε μανθάνειν Ελληνικά και Μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι). Αν οι Μακεδόνες μιλούσαν άλλη γλώσσα, ασφαλώς θα έλεγε να μάθουν τη μακεδονική γλώσσα και όχι τα ελληνικά, γιατί με αυτή θα συνεννοούνταν και στην εκπαίδευση των όπλων και στον πόλεμο.
Το ότι οι Μακεδόνες είχαν την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες προκύπτει και από αναφορά του Ρωμαίου Τίτου Λίβιου που περιγράφει Συνέλευση των Ελλήνων στην Αιτωλία το 200 π.Χ. όπου “Βρίσκονταν αντιπρόσωποι από Αιτωλούς, Ακαρνάνες, Μακεδόνες, ανθρώπους ομόγλωσσους”.
(Aetolos, Acarnanas, Macedonas, eiusdem linguae homines, T. Livius, XXXI 29, 15)
Τέλος αν οι ΜΑκεδόνες δεν μιλούσαν Ελληνικά θα αντιμετώπιζαν σίγουρα τις επικρίσεις του Δημοσθένη, που επισκέγθηκε δύο φορές τη Μακεδονία ως πρεσβευτής των Αθηναίων. Αντίθετα μάλιστα λέγεται, ότι τόσο θαμβώθηκε από τον πλούτο και το μεγαλείο των ανακτόρων του Φιλίππου στην Πέλλα, ώστε διέκοψε την ομιλία του δύο φορές και τελικά με συγκατάβαση του Φιλίππου την ολοκλήρωσε.
Το απόσπασμα είναι παρμένο Από το βιβλίο του Κου Νικολάου Μάρτη: “Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας. Εβραϊκές πηγές και μαρτυρίες για την Μακεδονία“, το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
Αθ. Γρούδος ΠΕ 07
�
Μια εμπνευσμένη ιστορία – πώς μια δασκάλα έμαθε πώς αυτή θα μπορούσε να διδάξει σωστά τους μαθητές της. Η διδασκαλία περιλαμβάνει πιο πολλά από το να διδάσκεις μόνο ανάγνωση, γραφή και αριθμητική.
Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε’ δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η κυρία Τζοβάννα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο.
Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, διότι εκεί στην μπροστινή σειρά, βυθισμένο στο κάθισμά του ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μάνος Μανούσας… Η κυρία Τζοβάννα είχε παρακολουθήσει τον Μάνο την προηγούμενη χρονιά και είχε προσέξει ότι ο Μάνος δεν έπαιζε καλά με τα άλλα παιδιά. Τα ρούχα του ήταν τσαλακωμένα. Πάντα φαινόταν ότι χρειαζόταν μπάνιο. Και ο Μάνος μπορούσε να είναι πολύ δυσάρεστος. Στο σχολείο που δούλευε η κυρία Τζοβάννα έπρεπε να επιθεωρήσει του κάθε μαθητού το ιστορικό. Άφησε του Μάνου το ιστορικό να το διαβάσει τελευταίο. Όταν όμως διάβασε το ιστορικό που έγραφαν οι προηγούμενες δασκάλες έμεινε έκπληκτη!
Η δασκάλα της Α’ δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι ένα φωτεινό παιδί με έτοιμο πάντα το χαμόγελο. Κάνει τις εργασίες του σωστά και προσεγμένα, και έχει καλούς τρόπους. είναι χαρά να τον έχουμε κοντά μας».
Η δασκάλα της Β’ δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι άριστος μαθητής. Αγαπητός από τους συμμαθητές του, αλλά φαίνεται προβληματισμένος εξ αιτίας της μητέρας του που έχει μια ανίατη ασθένεια, η ζωή στο σπίτι θα είναι δύσκολη».
Η δασκάλα της Γ’ δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του ήταν πολύ σκληρός και οδυνηρός για αυτόν. Προσπαθεί να κάνει καλά τις εργασίες του, αλλά ο πατέρας του δε δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Η ζωή του σπιτιού σύντομα θα τον επηρεάσει εάν δε παρθούν ορισμένα μέτρα».
Η δασκάλα της Δ’ δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος έχει αποσυρθεί και δεν δείχνει ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη».
Διαβάζοντας όλα αυτά η κυρία Τζοβάννα κατάλαβε το πρόβλημα και ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της. Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν οι μαθητές της της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα. Όλα ήταν διπλωμένα σε πολύχρωμα χαρτιά με ωραίους φιόγκους, εκτός από του Μάνου. Το δώρο του ήταν άγαρμπα διπλωμένο σε μια καφετιά χοντρή σακούλα του μανάβη. Η κυρία Τζοβάννα δυσκολεύτηκε να το ανοίξει εν μέσω των άλλων δώρων. Μερικά παιδιά άρχισαν να γελάνε όταν έβγαλε από τη σακούλα ένα βραχιόλι που λείπανε μερικές από τις ψεύτικες αδαμάντινες χάντρες και ένα μπουκάλι ένα τέταρτο γεμάτο άρωμα. Αλλά έπνιξε τα γέλια των μαθητών καθώς είπε θαυμαστικά πόσο όμορφο ήταν το βραχιόλι φορώντας το στο χέρι της και βάζοντας μερικές σταγόνες στον καρπό του χεριού της. Ο Μάνος έμεινε λίγο παραπάνω στο σχολείο στο σχόλασμα για να πει «κυρία Τζοβάννα σήμερα μυρίζατε όπως ακριβώς μύριζε η μαμά μου». Όταν έφυγαν τα παιδιά έκλαιγε για περίπου μισή ώρα. Από εκείνη την ημέρα η κυρία σταμάτησε να διδάσκει ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στο Μάνο. Καθώς δούλευε μαζί του το μυαλό του ζωντάνευε. Όσο πιο πολύ τον ενθάρρυνε τόσο πιο γρήγορα ανταποκρινόταν. Έως το τέλος του χρόνου ο Μάνος είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης του, και παρόλο το ψέμα ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο η κυρία Τζοβάννα ευνοούσε τον Μάνο ιδιαίτερα.
Μετά από ένα χρόνο βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα της. Ήταν από τον Μάνο. Της έλεγε ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Πέρασαν έξι χρόνια πριν πάρει άλλο σημείωμα από τον Μάνο. Της έγραφε ότι τελείωσε το Λύκειο και ήταν τρίτος στην τάξη του, και ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Μετά τέσσερα χρόνια πήρε άλλο ένα σημείωμα που της έλεγε ότι παρόλο που τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα κατάφερε να επιμείνει και να συνεχίσει τις σπουδές του, και ότι σύντομα θα αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο με τις μεγαλύτερες διακρίσεις. Την διαβεβαίωνε ότι αυτή ήταν η πιο αγαπητή δασκάλα που είχε σε όλη του την ζωή.
Πέρασαν ακόμη τέσσερα χρόνια και έφτασε ακόμα άλλο ένα γράμμα. Αυτή τη φορά εξηγούσε ότι αφού πήρε το δίπλωμά του αποφάσισε να προχωρήσει πιο πολύ και να κάνει διδακτορικό. Στο γράμμα εξηγούσε ότι αυτή παρέμεινε η πιο καλή και αγαπητή δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Μα τώρα το όνομά του ήταν πιο μακρύ Dr. Εμμανουήλ Σ. Μανούσος.
Η ιστορία δεν τελείωνε εκεί. Υπήρξε ακόμη ένα γράμμα εκείνη την άνοιξη. Ο Μάνος της ανακοίνωνε ότι είχε γνωρίσει μια υπέροχη κοπέλα την οποία θα παντρευόταν. Της εξηγούσε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια και αναρωτιόταν αν θα συμφωνούσε να παραβρεθεί στο γάμο και να καθόταν στη θέση της μητέρας του γαμπρού. Βεβαίως η κυρία Τζοβάννα δέχτηκε. Μαντέψτε! Στο γάμο φορούσε εκείνο το βραχιόλι που της είχε δωρίσει κάποια Χριστούγεννα – χρόνια πίσω. Ναι, εκείνο το βραχιόλι που έλειπαν οι αδαμάντινες πέτρες. Και βεβαιώθηκε ότι φορούσε το ίδιο άρωμα που θυμόταν ότι φορούσε η μητέρα του Μάνου στα τελευταία τους Χριστούγεννα μαζί.
Όταν συναντήθηκαν αγκαλιάστηκαν με στοργή. Ο κύριος Μανούσος ψιθύρισε στο αυτί της κυρίας Τζοβάννας «Σας ευχαριστώ κυρία Τζοβάννα που πιστεύατε σε μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με κάνατε να νιώθω σπουδαίος και μου δείξατε πως εγώ μπορούσα να διαφέρω».
Η κυρία Τζοβάννα με δάκρυα στα μάτια ψιθύρισε: «Μάνο μου λάθος κατάλαβες. Εσύ ήσουν που δίδαξες σε εμένα πώς να διαφέρω. Δεν ήξερα πώς να διδάσκω μέχρι που σε γνώρισα».
Φανερά συγκινημένος ως άνθρωπος!!!!
Αθ. Γρούδος ΠΕ 07
Κάποτε (τι σημασία έχει άλλωστε η ακριβής χρονολογία;) σε μια συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών πριν ακόμη την έναρξή της ζήτησε και πήρε το λόγο ο Έλληνας εκρόσωπος, ο οποίος διηγήθηκε την εξής ιστορία:
¨Γυρνώντας ο Μ. Αλέξανδρος από τις εκστρατείες του και φτάνοντας στον Αξιό ποταμό θέλησε να πλυθεί και να ξεδιψάσει το άλογό του. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα, βούτηξε και πλύθηκε. Βγαίνοντας όμως από το ποτάμι κάποιος Σλάβος του είχε κλέψει τα ρούχα.¨ Πετάγεται λοιπόν στη συνεδρίαση έντονα θιγμένος, , ο εκπρόσωπος των Σκοπίων, ο οποίος είπε: “Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα!! Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν Σλάβοι στη Μακεδονία!!” Ο Έλληνας εκπρόσωπος ευχαριστώντας το Σκοπιανό εκπρόσωπο για την παρέμβασή του κάθισε στη θέση του απόλυτα ικανοποιημένος και δικαιωμένος και η συνεδρίαση συνεχίστηκε κανονικά.
Περιμένω τα σχόλια και τις σκέψεις σας. Τι ήταν αυτό που ευχαρίστησε τον Έλληνα εκπρόσωπο και τον έκανε να αισθανθεί δικαίωση σχετικά με το Μακεδονικό ζήτημα;
Αθ. Γρούδος ΠΕ 07
Θα ακολουθήσουν κι άλλες αναφορές στο θέμα “Μακεδονία”.
Λεξιδάνεια: όταν έχουμε μεταφορά ξένου όρου από ή προς την ελληνική. Σ΄αυτήν την κατηγορία ανήκουν ξένες λέξεις που έχουν εισαχθεί αυτούσιες ή σχεδόν αυτούσιες στην ελληνική, π.χ. καβουρντίζω / kavurd (τουρκική).Τα λεξιδάνεια γράφονται όπως ακριβώς προφέρονται: πάρτι (αγγλ.)
Αντιδάνεια: είναι οι λέξεις που “ταξίδεψαν” από τα αρχαία ελληνικά σε άλλη γλώσσα ή σε άλλες γλώσσες (συνήθως) λατινικά, ιταλικά, γαλλικά κ.ά.) και επανήλθαν στα νέα ελληνικά με τη μορφή δανείων , π.χ. πλαζ.
Μεταφραστικά δάνεια:μία γλώσσα δανείζεται από άλλη τη σημασία των λέξεων και όχι τη μορφή τους, π.χ. ιστιοσανίδα/surfboard, προσομοίωση/simulation.
Αναδημοσίευση από: Αντιδάνεια. Ξένες λέξεις με ελληνική καταγωγή. Άννα Ιορδανίδου. Εφημερίδα το “Βήμα” 24/2/2013
Υπ. Αναδημοσίευσης
Αθ. Γρούδος ΠΕ 07
Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κά-
ποια αντικείμενα.
Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια
του τέννις.
Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε κι εκείνοι συμφώνη-
σαν. Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανά-
μεσα στις μπάλες του τέννις.
Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές του αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστι-
σμένοι είπαν πως είναι.
Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και
αφού ρώτησε πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ.
Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο του δύο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές
πλέον γελούσαν απορημένοι.
“Τώρα”, λέει ο καθηγητής, “θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τέννις είναι
τα πλέον ιερά πράγματα στη ζωή σας όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες
σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν τη ζωή σας. Τα χαλί-
κια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά, όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι
άλλα μικρότερα πράγματα. Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και
τις μπάλες του τέννις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά
πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για σας πράγματα.
Φροντίστε τα μπαλάκια του τέννις πρώτα και μετά τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα
είναι άμμος“.
Ένας μαθητής σήκωσε το χέρι και ρώτησε, τι αντιπροσώπευε ο καφές. Ο καθηγητής χαμογέλασε και είπε: “ο καφές
είναι για να σας δείξει πως όσο γεμάτη κι αν είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για έναν καφέ με κάποιον
φίλο”.
Υπεύθυνος κειμένου
Αθαν. Γρούδος ΠΕ 07