Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!.Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: ” ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σένα, αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”.

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και τού φώναξε:

“Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:

“Λυπάμαι πολύ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.” Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και τού φώναξε κρούοντας τον κώδωνα τού κινδύνου:

“Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!” Και το βόδι απάντησε: “Κοιτάξτε, ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! ”

Έτσι, ο ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα τού αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι …. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο.

Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό.

Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες. Έτσι ο αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι*. Τελικά όμως η γυναίκα δεν τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον

αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το βόδι*

Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’ έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…….

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:

Χάσαμε την ανθρωπιά μας. και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας..! Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο! Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ’ αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!

 Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας! Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο….

Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά.

*Αγαπητοί φίλοι.*

Πραγματικά η ιστοριούλα είναι πολύ διδακτική. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο το ότι όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι δίδαξαν την αλληλεγγύη όχι μονάχα ως μια μεγάλη αρετή, αλλά και ως αναγκαία τέτοια.

(το παραπάνω γνωστό σε πολλούς κείμενο μας το έστειλε η ακροάτριά μας Ε.Μ.)

Αναρτήθηκε από Όπου Γης – Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη στις 6:41 μ.μ.

Στις 25-27 Νοεμβρίου 2011 πραγματοποιήθηκε από το Γυμνάσιο Αρέθουσας εκπαιδευτική εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη στα πλαίσια ανταλλαγών- αδελφοποιήσεων σχολείων, κατόπιν πρόσκλησης του Γυμνασίου μας από το Ζάππειο Γυμνάσιο Κωνσταντινούπολης.

Αμέσως μετά την άφιξή μας στην Πόλη επισκεφθήκαμε το παραπάνω σχολείο, όπου μας υποδέχτηκε και μας ξενάγησε στους χώρους του η Διευθύντρια κ. Κανάρη. Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να πληροφορηθούν για τον τρόπο λειτουργίας ενός ελληνικού σχολείου στην Τουρκία και να τον συγκρίνουν με τη λειτουργία του δικού μας σχολείου σε όλα τα επίπεδα. Διαπίστωσαν ομοιότητες ως προς τη διδακτέα ύλη με κάποιες εξαιρέσεις, αλλά και διαφορές ως προς τις εξωδιδακτικές δραστηριότητες, οι οποίες στο εν λόγω σχολείο συνδυάζουν την ελληνική με την τουρκική κουλτούρα.

Τη δεύτερη μέρα της παραμονής μας στην Κωνσταντινούπολη επισκεφθήκαμε την Αγία Σοφία, για την οποία οι μαθητές μας γνωρίζουν πολλά από τα μαθήματα της Ιστορίας και της Λογοτεχνίας. Βλέποντας από κοντά πια αυτά που διδάχτηκαν απ’ τα βιβλία και με τις επιπλέον πληροφορίες από τον ξεναγό και τους εκπαιδευτικούς, απέκτησαν πλήρη εικόνα του ιστορικού αυτού μνημείου- συμβόλου του Βυζαντίου και της Ορθοδοξίας.

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το Μπλε-Τζαμί, στο οποίο οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά το χώρο λατρείας της μουσουλμανικής θρησκείας και να τον συγκρίνουν με τις ελληνορθόδοξες εκκλησίες της Πόλης, όπως αυτή της Αγίας Τριάδας και της Παναγίας στο Μπαλουκλή.

Την ίδια μέρα ακολούθησε επίσκεψη των μαθητών μας στη Μονή της Χώρας, όπου και θαύμασαν ψηφιδωτά απαράμιλλης ομορφιάς και πρωτοτυπίας. Τέλος πραγματοποιήθηκε ξενάγηση στο «Ντολμά – Μπαχτσέ», παλάτι του 19^ου αιώνα, στο οποίο οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με τον πολυτελέστατο χώρο κατοικίας και δραστηριότητας των τελευταίων σουλτάνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η ξενάγηση τελείωσε με περιήγηση στο Βόσπορο με μικρό πλοιάριο. Οι μαθητές  διαπίστωσαν ότι η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη χτισμένη σε δύο ηπείρους, καθώς η διαδρομή ακολούθησε την πορεία από την ευρωπαϊκή ακτή, την ασιατική και πίσω.

Την τρίτη και τελευταία μέρα πριν την αναχώρησή μας από την Πόλη επισκεφθήκαμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και παρακολουθήσαμε τη λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με την έδρα της Ορθοδοξίας, η οποία βρίσκεται σε ξένη χώρα ως αποτέλεσμα συμφωνίας των δύο κρατών.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πέρα από τις συγκεκριμένες επισκέψεις και ξεναγήσεις οι μαθητές μας γνώρισαν, στα πλαίσια του δυνατού, την κουλτούρα μιας άλλης χώρας και συγκεκριμένα μιας Πόλης που κατοικείται από πολλές και διαφορετικές εθνότητες. Είχαν την ευκαιρία, μέσω των συναλλαγών τους, να έρθουν σε επαφή με το τουρκικό νόμισμα, να δοκιμάσουν γεύσεις από την τουρκική κουζίνα, να γνωρίσουν το τούρκικο «παζάρι» και να αποκομίσουν πολλές παραστάσεις από την καθημερινή ζωή της τουρκικής κοινωνίας.

Δημήτριος Κυριαζής

MSc Φυσικής Αγωγής

Ευχαριστούμε τον κ. Λιάγκα Γεώργιο για τις πανέμορφες φωτογραφίες.