Ψαρεύοντας ανθρώπινες ψυχές……

   Το φετινό μας ψηφιδωτό είναι κάτι πρωτότυπο και εντελώς διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα.

Ίσως γιατί δεν αναπαριστά ένα μαγευτικό σχεδόν παραδεισένιο θαλασσινό τοπίο, με το κύμα να σκάει στο χρυσό ακρογιάλι, τον ήλιο να δύει και με ρόδινα χρώματα να ξανακαθρεπτίζεται  στην επιφάνεια της θάλασσας, καθώς απλώνεται μια απόκοσμη γαλήνη μαζί με τον αδιάκοπο ήχο των ξαφρισμένων κυμάτων.

Κατασκευή μαθητών

Όχι, το ψηφιδωτό μας δεν είναι έτσι!

Θα μπορούσα ίσως να πω ότι δεν είναι καν ψηφιδωτό, ούτε κάποιου άλλου είδους εικαστικό καλλιτέχνημα, μονάχα μία πραγματικότητα σχηματισμένη με ψηφίδες, πηλό και ξύλο. Αναφέρομαι σε εκείνη την πραγματικότητα των προσφύγων. Των ανθρώπων που έχουν λυγίσει από τα δεινά του πολέμου, τις απώλειες αγαπημένων προσώπων, τη σκληρή και άγρια καθημερινότητά τους που όλοι μοιάζουν με εχθρούς, χωρίς αιτία. Και τελικά, αναγκάζονται να ξεφορτωθούν αυτή τη μιζέρια και προσπαθούν με θάρρος και ελπίδα να προχωρήσουν. Χιλιάδες τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται ξαφνικά να χαροπαλεύουν στα νερά του Αιγαίου. Χιλιάδες χέρια, που κρατούν πάνω τους τη δικιά τους ιστορία, υψώνονται πάνω από τα κύματα ζητώντας σιωπηλά τη σωτηρία, αναζητώντας μια νέα αρχή, μια καινούρια ζωή.

Ας γίνουμε λοιπόν όλοι εμείς ψαράδες της σωτηρίας και της αλληλεγγύης, ψαράδες της αγάπης, ψαράδες των ανθρώπινων αυτών ψυχών!

Επιμέλεια κειμένου: Χατζάκη Χριστίνα (μαθήτρια της Γ΄ τάξης)