Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη

Από την Ειρήνη Κυριακάκη , Γ2

      Ο στρατηγός Μακρυγιάννης καταγόταν από ένα χωριό του Λιδορικιού, του Αβορίτου. Το κανονικό του όνομα ήταν Ιωάννης Τριανταφύλλου, το οποίο απέκρυψε επειδή ο πατέρας του είχε δολοφονηθεί και φοβόντουσαν μην πάθει το ίδιο. Η οικογένειά του ήταν φτωχή. Λίγο καιρό αφού γεννήθηκε, η οικογένειά του αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό γιατί οι Τούρκοι θα τους σκλάβωναν. Για να φύγουν όμως από εκεί, θα έπρεπε να διασχίσουν το γεφύρι του Λιδορικιού. Τούρκοι υπήρχαν σε όλη την περιοχή. Οι συγγενείς του Μακρυγιάννη φοβόντουσαν να περάσουν το γεφύρι με εκείνον γιατί άμα έκλαιγε, θα τον άκουγαν οι Τούρκοι και θα τους αιχμαλώτιζαν. Έτσι αποφάσισαν να περάσουν χωρίς εκείνον. Όμως η μητέρα του τον λυπήθηκε και έτσι είπε στους υπόλοιπους να διασχίσουν πρώτοι τη γέφυρα και μετά θα έρθει και εκείνη με τον Μακρυγιάννη. Πήρε ένα μεγάλο ρίσκο, αλλά στάθηκαν τυχεροί. Κατάφεραν να περάσουν τη γέφυρα.

     Καθώς μεγάλωνε ο Μακρυγιάννης, έκανε διάφορες δουλειές για να κερδίσει κάποια χρήματα. Όταν έγινε δεκατεσσάρων κατέφυγε στη Ντεσφίνα. Έπειτα πήγε στην Άρτα, όπου γνώρισε έναν οικονόμο με τέσσερα παιδιά. Το ένα από αυτά τα παιδιά μάλιστα, ήξερε τον Ιωάννη Καποδίστρια. Εκείνο το παιδί αφού ορκίστηκε, κατήχησε το μυστικό της πατρίδας υπό την επίβλεψη του Καποδίστρια. Ο πατέρας του παιδιού ήθελε και ο Μακρυγιάννης να ορκιστεί στο μυστικό αλλά συνέχεια το μετάνιωνε. Τελικά, ο παππάς πήγε τον Μακρυγιάννη να ορκιστεί και να γίνει και εκείνος μέλος αυτής της κρυφής οργάνωσης. Ο Μακρυγιάννης, μετά από σκέψη, αποφάσισε ότι είναι άξιος για να συμμετάσχει και έτσι άρχισαν όλα.

     Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης ήταν ένας άνθρωπος απλός, αγράμματος. Ό,τι έμαθε το έμαθε στο Άργος από έναν φίλο. Όπως δηλώνεται και στα απομνημονεύματα, δεν έκαμψε ποτέ το πνεύμα ή το σώμα, την γλώσσα ή τα όπλα, καθώς ούτε και την γραφίδα. Δεν χρειάζεται να είναι μορφωμένος κάποιος για να γράφει ένα βιβλίο άλλωστε. Παρόλα αυτά όμως, ήταν ένας άνθρωπος φιλότιμος, δίκαιος. Ήταν αυτόπτης και συνεργός. Έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση. Επιπλέον, ο Μακρυγιάννης πρόβαλε φιλαλήθεια, ειλικρίνεια και αγαθή προαίρεση. Επίσης, μέσω των απομνημονευμάτων καταλαβαίνουμε ότι ήταν και ευθύς άνθρωπος. Έλεγε τη γνώμη του ευθέως. Στα απομνημονεύματα αναφέρεται σε διάφορους ήρωες του 1821 λέγοντας την αλήθεια για αυτούς, είτε είναι γλυκιά είτε είναι πικρή. Μπορούμε να τον αποκαλέσουμε και επιεική.

     Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη είναι ένα χρήσιμο εργαλείο και έγκυρη πηγή για να μάθουμε τα γεγονότα του ΄21. Στην αρχή, ο Μακρυγιάννης το έργο αυτό το είχε κρυμμένο λόγω πολλών καταδρομών που του είχαν κάνει. Όμως μετά, αφού το διάβασε όλο, δήλωσε ότι δεν εξηγείται γλυκύτερα. Ο Μακρυγιάννης άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματά του στο Άργος, όταν υπηρετούσε την Κυβέρνηση Καποδίστρια ως αρχηγός της εκτελεστικής δυνάμεως Πελοποννήσου, και συγκεκριμένα από τις 26 Φεβρουαρίου, 1829. Τα  συνέχισε στο Ναύπλιο και κυρίως στην Αθήνα. Η επιλογή να καταγράψει τα γεγονότα όπως τα έζησε «υποδεικνύει πως ο Μακρυγιάννης είχε διαμορφώσει, από πολύ νωρίς, μια προωθημένη αντίληψη για το βάρος που έχει η γραπτή αποτύπωση των γεγονότων»

     Τέλος, συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο Μακρυγιάννης, παρόλο που ήταν άνθρωπος απλός, είχε μεγάλη ιστορία, την οποία μάς δίνει την ευκαιρία να μάθουμε και εμείς