Η Ελένη Πριοβόλου στο γυμνάσιο Αγ.Αθανασίου


Πριν από λίγο καιρό μας ενημέρωσε η καθηγήτριά μας, η κ.Φωτακίδου, πως θα μας επισκεφτεί μία συγγραφέας, η κ.Ελένη Πριοβόλου. Εμείς ενθουσιαστήκαμε με το γεγονός αυτό και αρχίσαμε τις σχετικές προετοιμασίες. Διαβάσαμε βιβλία της και ψάξαμε πληροφορίες για την ίδια.

Τελικά ήρθε η μέρα και η ώρα για τη συνάντηση με την κ.Πριοβόλου. Βάλαμε τις καρέκλες της τάξης μας σε κύκλο, καθίσαμε και άρχισε η γνωριμία. Λέγαμε τα ονόματά μας ένας ένας, νιώθοντας μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό για τη συνάντηση αυτή! Η συγγραφέας ένας ζεστός και ειλικρινής άνθρωπος, γεμάτη ζωή και φαντασία. «Το όπλο μου είναι οι λέξεις μου», ήταν μια από τις χαρακτηριστικές της φράσεις που μου έμεινε στο μυαλό. Μας πλούτισε τη σκέψη με τα λόγια της, μας ενέπνευσε και μας συμβούλεψε σα μητέρα. Μοιράστηκε μαζί μας εμπειρίες, σκέψεις και γεγονότα από τη ζωή της.

« Μεγάλωσα στο Αγγελόκαστρο, το χωριό των Αγγέλων. Εκείνα τα χρόνια , ζούσαμε με το φόβο μέσα μας. Εμένα με έπνιγε το δίκιο, γιατί δεν ήμουν ελεύθερη να μιλήσω. Ποιος θα άκουγε ένα κοριτσάκι εννιά ετών; Μια μέρα ,λοιπόν, έγινε ένα περιστατικό στο σχολείο. Μια φίλη μου δεν πλενόταν καθημερινά, γιατί οι γονείς  της δεν είχαν ανέσεις την εποχή εκείνη στο σπίτι τους, δεν είχαν βρύση.  Μια μέρα, ο διευθυντής του σχολείου , μέσα στο καταχείμωνο, μπροστά σε όλο το σχολείο, την πήρε και της έπλυνε τα χέρια στη βρύση! Εκείνη τη στιγμή εγώ ήθελα να αντιδράσω, να πω κάτι, αλλά δεν είχα τη δυνατότητα. Έτσι, λοιπόν, έγραψα αυτό το περιστατικό σε μια γωνιά του βιβλίου μου και εξέφρασα τα συναισθήματά μου. Αυτό το κείμενο κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια της μητέρας μου, η οποία τρομοκρατημένη μην τυχόν το δει ο δάσκαλός μου, το πήρε και άρχισε να το σβήνει. Γενικά  είχα καλλιεργημένους γονείς, αλλά και γι΄ αυτούς ακόμα ήταν δύσκολο να αντιδράσουν. Από τότε λοιπόν , κάθε φορά που συνέβαιναν παρόμοια άσχημα περιστατικά, τα έγραφα σε μια γωνιά του τετραδίου μου».

Τη ρωτήσαμε ακόμη πώς γράφει τα βιβλία της και συγκεκριμένα το πώς έγραψε το «Καπετάν Ζωή».

« Ταξιδεύω σε όλη την Ελλάδα και γνωρίζω τον κόσμο , την καθημερινότητα. Όταν μαζέψω αυτό «το ζυμάρι» κάθομαι στο γραφείο μου από τις 5 το πρωί με μια κούπα καφέ. Το γραφείο μου κοιτάει στη θάλασσα , μου αρέσει να ξυπνώ και να βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει. Κάθομαι και γράφω μέχρι το μεσημέρι. Όσον αφορά στο «Καπετάν Ζωή» έχει μεγάλη ιστορία. Η κόρη μου, η Θαλασσιά, επηρεαζόταν από τις φίλες της στο σχολείο, οι οποίες ήθελαν καθημερινά διαφορετικά ρούχα. Εγώ της εξήγησα πως θα φοράει τα ρούχα που έχει. Είχαμε, λοιπόν, πάει ταξίδι σε ένα νησί της άγονης γραμμής και ξαφνικά εκεί που καθόμασταν  σε ένα καφέ βλέπω μια κοπέλα που περνούσε με σκισμένο παντελόνι και μπλούζα να φωνάζει. Την ακολούθησα και στη συνέχεια τη γνώρισα. Δεν την ενδιέφερε το τι φοράει αλλά να είναι μέσα στη θάλασσα. Η κόρη μου έκανε παρέα με την κοπέλα αυτή και κατάλαβε πως σημασία δεν έχει η εμφάνιση αλλά το τι αγαπάς. Το κορίτσι αυτό έγινε η ηρωίδα του βιβλίου μου».

Όσον αφορά στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας  η κ.Πριοβόλου μας είπε: «Παιδιά μου, σήμερα η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας μάς πνίγει. Εσείς ,τα νέα παιδιά να υποστηρίζετε πάντα τη γνώμη σας, ασχέτως το τι λέει η κοινωνία. Πιστεύω πως οι νέοι της ηλικίας σας έχουν δυνατότητες και δικαίωμα να εκφράζονται. Η άποψή σας συχνά είναι πιο σωστή, διότι είστε πιο αγνοί. Πιστεύω σε σας! Να αγαπάτε τα βιβλία. Μην τα βλέπετε σαν κάτι βαρετό. Μπορούν να σας προσφέρουν πολλά!»

Και πολλά άλλα ειπώθηκαν στη συνάντησή μας με την κ.Πριοβόλου, η οποία υπήρξε αληθινός χείμαρρος σε ιδέες, απόψεις, όνειρα, εικόνες. Κυρίως  όμως ήταν μια σπουδαία πηγή έμπνευσης κι έτσι μαζέψαμε το δικό μας «ζυμάρι», για να ξεκινήσουμε το μαγικό μας ταξίδι στον κόσμο των βιβλίων, δημιουργώντας τη λέσχη ανάγνωσης του 1ου γυμνασίου Αγ.Αθανασίου!

(Το κείμενο έγραψε κι επιμελήθηκε η μαθήτρια του Γ2 Άντζελα Μούτσα)


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων