Ερχεται μια στιγμή στη ζωή κάθε παιδιού που συνειδητοποιεί πως ο γονιός του δεν είναι πια “παντοδύναμος” και “αυτόνομος”, όπως έδειχνε όλα αυτά τα χρόνια. Δυστυχώς, η πάροδος της ηλικίας αφήνει τα σημάδια της στο σώμα και οδηγεί σε φυσική έκπτωση όλων των λειτουργιών.
Σ’αυτή την περίπτωση ,θα πρέπει να επιστρατευτούμε με όλη την υπομονή που διαθέτουμε,την αγάπη που έχουμε για τον πάσχοντα γονιό και να του παρέχουμε ενα περιβάλλον ασφαλές και ήρεμο.
Να μην ξεχνάμε πως όσο δύσκολη και άβολη και αν είναι η κατάσταση του να καλείσαι να γίνεις “γονιός του γονιού σου”, οφείλουμε να παραμείνουμε βοηθητικοί, ψύχραιμοι και υπομονετικοί, δίχως όμως να απαιτούμε από τον εαυτό μας να μετατραπεί σε υπεράνθρωπο!