Η φωνή της θάλασσας

Είναι Γενάρης. Τι πιο φυσικό από το να περιμένεις να χιονίσει. Μικροί και μεγάλοι έχουμε στηθεί πίσω από θολά παράθυρα και κάθε τρεις και λίγο τραβάμε την κουρτίνα με την ελπίδα το μάτι μας να γεμίσει καθάριο λευκό. Δυστυχώς όμως! Ο καιρός δεν μας κάνει τη χάρη και μαζί με τον καιρό δεν μας κάνουν τη χάρη και πολλές άλλες συγκυρίες να χαζέψουμε χιόνι, τριγύρω αλλά και μέσα μας. Απογοητευμένοι σαν τους πιτσιρικάδες μένουμε πίσω από τις κουρτίνες της καρδιάς μας και περιμένουμε…Ίσως βέβαια, το  ότι δεν χιονίζει, να σημαίνει, ότι θα έρθει πιο γρήγορα το “καλοκαίρι”.Άλλα κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί από μόνο του.  Προϋποθέτει να συντελεστεί “ο ημερολογιακός χρόνος”.  Άρα πρέπει να οπλιστούμε με ελπίδα για το απρόσμενο “χιόνι” και με υπομονή για το “καλοκαίρι” που φαντάζει ακόμη μακρινό…