Η άποψη ότι οι ικανότητες που περιγράφονται από τον όρο κριτική σκέψη πρέπει να γίνουν αντικείμενο ξεχωριστής διδασκαλίας έχουν αντικατασταθεί από την άποψη ότι τέτοιες ικανότητες μπορούν να αναπτυχθούν πιο αποτελεσματικά μέσα από την διδασκαλία της ύλης όλων των γνωστικών αντικειμένων. Ο Langer (1997) είναι ένας από τους ερευνητές που μελετά το θέμα των δασκάλων που παρουσιάζουν το περιεχόμενο της ύλης με γνώση και συναίσθηση.
Η άποψη του Langer είναι ότι οι δάσκαλοι πρέπει να μάθουν να συνδυάζουν πολύπλευρη διδασκαλία και να εστιάζουν σε συνδέσεις και ομοιότητες ανάμεσα στα γνωστικά αντικείμενα. Για παράδειγμα κατά την διάρκεια του μαθήματος είτε είναι ιστορία, είτε μαθηματικά, είτε λογοτεχνία, μπορούν να γίνουν ερωτήσεις ή παρατηρήσεις διαθεματικού περιεχομένου. Μ’ αυτό τον τρόπο θα ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές και θα ενθαρρυνθούν να σκέφτονται και να συνδυάζουν πληροφορίες και έννοιες από διαφορετικά πεδία γνώσεων. Σ’ ένα τέτοιο σενάριο οι μαθητές είναι ενεργοί, κάνουν ερωτήσεις, αναζητούν πληροφορίες και τις συνδέουν με τη σχετική ερώτηση και είναι ικανοί να αντεπεξέλθουν στην αβεβαιότητας και την αμφιβολία. Ένας δεύτερος τρόπος να εμπλουτίσουμε την κριτική σκέψη σύμφωνα με τον Langer είναι να απορρίψουμε τους μύθους στους οποίους βασίζεται η εκπαιδευτική πρακτική. Αυτοί οι μύθοι είναι παρόμοιοι μ’ αυτούς που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Μ’ αυτό τον τρόπο είναι πιθανόν να συμπεριλάβουμε έννοιες όπως η αναζήτηση των νέων προσεγγίσεων, η έννοια της αλήθειας ως κάτι που αλλάζει και εξαρτάται από το περιεχόμενο και επιπλέον την ανάγκη να αναπτύξουν οι μαθητές περισσότερο έλεγχο και αυτονομία πάνω στην ίδια τους τη μάθηση.
