Τα όνειρα των εραστών …

 

… ας μη τα σβήσει η ξεσκισμένη μας συνείδηση.

 

 

Αφιερωμένο …

… εξαιρετικά στην επίκαιρη και παροδική, καθώς πρέπει, εθνική συγκίνηση

… και στη διαρκή νιρβάνα

.

Θέλω να απεργήσω …

Θέλω να απεργήσω …  

… γιατί δε θέλω να με κυβερνούν οι ανίκανοι άσχετοι με τα μεγάλα στομάχια και τα φαρδιά άντερα, που το μόνο προσόν τους είναι ότι ελίχθηκαν σωστά στην κομματική τους ιεραρχία.

… γιατί δε θέλω να με διοικούν οι ευλύγιστοι άσχετοι με την ελαστική συνείδηση που μόνη τους έννοια έχουν να συλλέγουν εκλογική πελατεία εκμαυλίζοντας συνειδήσεις.

… γιατί  δεν αντέχω άλλο να κάνω μάθημα στα βρώμικα λευκά κελιά με τα κάγκελα.

… γιατί δε θέλω να διδάσκω το άθλιο αντιεπιστημονικό βιβλίο «Ιστορίας» του εργολάβου Βερέμη και της κλίκας του.

… γιατί δε θέλω να είμαι «συνάδελφος» με τη «φιλόλογο» που λέει αχαΐρευτα γαϊδούρια τους μαθητές της (γύρευε τι σανό τους ταΐζει και γαϊδουρέψανε, πάλι καλά που δε μουλαρώσανε να τη σουτάρουν!)

… γιατί δε θέλω σχολείο διαγνωστικό κέντρο που κατατάσσει παιδιά σαν να είναι γελάδια.

… γιατί δε θέλω να ολοκληρώνω την ύλη το Φεβρουάριο που αρχίζουν επαναλήψεις τα φροντιστήρια και θέλουν τους μαθητές ελεύθερους τα πρωινά, αλλά το Μάιο.

… γιατί δε θέλω τη δήθεν επιμόρφωση ? χαρά του εργολάβου ? που πετάει χάντρες στους χάσκοντες ιθαγενείς και καταπίνει αμάσητα τα κοινοτικά κονδύλια.

… γιατί δε θέλω την αξιολόγηση ? χαρά του φελλού που πάντα επιπλέει.

… γιατί δε θέλω μόνο μισθολογική αύξηση. Πρώτα θέλω μισθολογική εξίσωση.

Και δε με νοιάζει … 

… αν η απεργία είναι σχέδιο του Πασόκ για να ανέβει στις δημοσκοπήσεις

… αν άλλα ψηφίζουν οι συνετοί στην ΟΛΜΕ κι άλλα στις συνελεύσεις και τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ

… αν τραβάει ο κλάδος ή σέρνεται. Εξάλλου, χρόνια τώρα, ο κλάδος τραβάει … (θου, Κύριε) προς χαμού του.

… αν η ΟΛΜΕ είναι έτσι ή αλλιώς. Η ΟΛΜΕ είναι σαν τα μούτρα μας.

… αν θα συγκεντρωθώ στα ταξικά πλακάκια μιας πλατείας ή στα ρεφορμιστικά τοιαύτα μιας άλλης ή αν θα συνταχτώ στο ταξικό μαντρί της μικροαστικής (=ταξικής) ενότητας εκπαιδευτικών (ένας μικροαστός κι εγώ του κερατά, χωρίς πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης αριστεροφροσύνης) ή κάτω από την πουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία και την ουρά της (δις)

… αν η εποχή είναι δύσκολη και δεν είναι για ηρωισμούς.

… αν ο απεργός είναι γραφικός και ο απεργοσπάστης συνετός.

Επειδή …

… οι μαθητές μου δεν είναι στατιστικό δείγμα στην πραμάτεια κάποιου μικροέμπορα εκπαιδευτικού ερευνητή αλλά έχουν όνομα και πρόσωπο.

… μου βρίσκεται ακόμα ένας παλιός καθρέφτης και κοιτάω τη μούρη μου

… έχω ακόμα μέσα μου ένα μουλάρι θυμό … 

… εγώ, ένας μικρός προβοκάτορας, 

Θέλω μόνο να απεργήσω!

Θέλω μόνο να μου δοθεί αυτή η χάρη … 

.

Σα βγεις στον πηγαιμό για τη Θεσσαλονίκη…

… Πάρε μαζί σου μερικές γλυκές αναμνήσεις από το καλοκαιράκι που πέρασε.

8 ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ

Οργή για τους νεκρούς

«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι άνθρωποι που εργάζονται στις Ναυπηγοεπισκευαστικές Ζώνες, δουλεύουν σε δύσκολες συνθήκες. (Με άλλα λόγια, ας πρόσεχαν!) Πρέπει πρώτα να διαπιστωθούν τα αίτια που προκάλεσαν αυτό το θλιβερό συμβάν». (Και δε μας έστρωνε το make up στη δεξίωση για τη δημοκρατία) δήλωσε συγκλονισμένος ο (Μ)πιγκ Άντονυ (Antonaros)
«Θέλω να εκφράσω τη λύπη μου, τη βαθιά οδύνη μας για το χαμό των οκτώ συνανθρώπων μας στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Για το περιστατικό διεξάγεται ήδη προανάκριση και τα αποτελέσματά της θα οδηγήσουν στον καταλογισμό των ευθυνών. Ηδη, όπως γνωρίζετε, έχουν συλληφθεί οι φερόμενοι ως υπαίτιοι και υπεύθυνοι του περιστατικού» δήλωσε ο ΥΕΝ, Γιώργος Βουλγαράκης, (δείχνοντας τα χέρια του με τις χειροπέδες) ενώ νωρίτερα είχε συναντηθεί με τον πρωθυπουργό για να τον ενημερώσει σχετικά με το πολύνεκρο δυστύχημα τις επιδόσεις του καινούργιου του σκάφους. Ο ανταγωνισμός λειτούργησε(επιτέλους!) πρόλαβε να συμπληρώσει

Συλλογικές συμβάσεις τέλος

«Υλοποιούμε με συνέπεια τη μεταρρύθμιση για την εξυγίανση των δημοσίων επιχειρήσεων», δήλωσε ο κ. Αλογοσκούφης μετά την κατάθεση της τροπολογίας. (Γιατί ν’ αλλάξω κασέττα, σκέφτηκε) Για να λάβει την απάντηση από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλο: «Δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπούν τα συνδικάτα σε περιηγητικούς συλλόγους όπως επιθυμεί η κυβέρνηση και η εργοδοσία» («Είμαστε αποφασισμένοι ακόμα και τις ζαρτιέρες μας να σκίσουμε» συμπλήρωσε με ύφος άγριο που έκανε κυβέρνηση και εργοδοσία να ζαρώσουν από το φόβο τους)

«Χρυσάφι» στους δικαστές λιτότητα στους… άλλους

Με βάση τις νέες διατάξεις, από την 1η Ιανουαρίου 2008 ο βασικός μισθός των προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων (Αρείου Πάγου, Συμβουλίου της Επικρατείας και Ελεγκτικού Συνεδρίου) εκτοξεύεται από 2.130 ευρω που είναι σήμερα σε 4.130 ευρώ (αύξηση που αγγίζει το 80%), χωρίς να περιλαμβάνονται τα επιδόματα για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεκπεραίωση των υποθέσεων 1.100 ευρώ (από 880), η πάγια αποζημίωση λόγω των ειδικών συνθηκών προσφοράς υπηρεσιών 950 ευρώ (από 880) και τα έξοδα παράστασης 300 ευρώ. (Τα δικαιούνται και με το παραπάνω ως Α.Μ.Ε.Α. που είναι – η γνωστή τύφλα της Δικαιοσύνης. Εξάλλου και η λαμογιά για κουκούλωμα είναι αυξημένη και οι απεργίες που έκριναν, κρίνουν και θα κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές είναι κάμποσες κι αυτές.)

Εκτός από την αύξηση στο μισθολόγιό τους οι δικαστές πριν από λίγους μήνες ρύθμισαν και την καταβολή των αναδρομικών τους για την περίοδο 2003-2007. Η σχετική υπουργική απόφαση προβλέπει ότι η καταβολή θα γίνει σε 4 ετήσιες δόσεις μέχρι το 2011 και το ποσό που αναλογεί σε κάθε δικαστή κυμαίνεται από 130.000 μέχρι 60.000 ευρώ. (Ψίχουλα, αν σκεφτεί κανείς ότι η μικρότερη λαμογιά ξεπερνάει τις 800.000 ευρώ)

Εκλεκτό απόσπασμα … 

«Η Ελλάδα σήμερα έχει τις δυνατότητες να στοχεύσει ακόμη πιο ψηλά, να πάει πιο μπροστά. Τις δημιουργήσαμε τα χρόνια που πέρασαν, όλες και όλοι μαζί με σκληρή προσπάθεια και θυσίες αντιμετωπίζοντας προβλήματα που έμοιαζαν άλυτα. Σήμερα και τα χρόνια που έρχονται συνεχίζουμε στο δρόμο που μαζί ανοίξαμε και σταθερά ακολουθούμε. Το δρόμο της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας. Το δρόμο των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων. Το δρόμο της προοπτικής, του μέλλοντος. Το δρόμο που οδηγεί αποδεδειγμένα στην Ελλάδα των κοινών οραμάτων μας».

… από ανέκδοτο (χα! χα!) έργο με τίτλο « Ο καραγκιόζης πρωθυπουργός »

 

 

Νομικός πολιτισμός και άλλα παραμύθια…

 

Η πρώτη δίκη για εγκλήματα πολέμου άρχισε στις 21/07/2008, ημέρα Δευτέρα, στην αμερικανική βάση του Γκουαντάναμο, σχεδόν επτά χρόνια μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ο πρώην οδηγός του Οσάμα μπιν Λάντεν, Σάλιμ Αχμέντ Χαμντάν από την Υεμένη, που συνελήφθη το Νοέμβριο του 2001, αντιμετωπίζει κατηγορίες για συνωμοσία και υλική υποστήριξη τρομοκρατικών ενεργειών. (Οι οδηγοί του Μπους, του Μπλερ και των υπολοίπων της Συμμαχίας των Προθύμων διαφεύγουν ακόμα της σύλληψης).

Η δίκη του Χαμντάν γίνεται σε μία δικαστική αίθουσα σε ύψωμα πάνω από τον κόλπο Γκουαντάναμο, από ένα σώμα ενόρκων που εκλέχθηκε (ο συντάκτης του Αλαφούζου είχε κέφια και κάνει χιούμορ ή γράφει καθ’ υπαγόρευση ή, έστω, κάνει copy – paste από δελτίο τύπου) μεταξύ 13 αξιωματικών του αμερικανικού στρατού από διάφορες περιοχές του κόσμου. (Να είναι, άραγε, από αυτούς που βομβαρδίζουν γάμους και σχολεία στο Αφγανιστάν ή από αυτούς που σφάξανε αμάχους στη Φαλούζα;)

Δε χρειάζεται να πει κανείς για το κολαστήριο του Γκουαντάναμο ότι βρίσκεται εκτός οποιουδήποτε νομικού πλαισίου, ότι ακόμα και η αμερικάνικη δικαιοσύνη δηλώνει αναρμόδια, ότι καταπατείται κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος, ότι το ίδιο αυτό το Γκουαντάναμο αποτελεί έγκλημα πολέμου, ασύμμετρη απειλή.

Με βάση το νόμο του παγκόσμιου γκάνγκστερ, είναι αυτό που λέμε “δίκαιη δίκη” ή, όπως λέει ο ποιητής,

 

Οι νικητές σκουπίσανε τα ματωμένα τους σπαθιά

στ΄ άσπρα δίχως ραφές πουκάμισα των νικημένων

 

Πηγή: ΣΚΑΪ 21/07/2008

Copyright © Γκρίνιαα!!          Φιλοξενείται από Blogs.sch.gr
Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση