Γκρίνιαα!!

|…|

Ποινικό μητρώο και μάλιστα ανεξίτηλο θα αποκτούν επίσης και

όσοι συμμετείχαν σε επεισόδια, (οι κάτοικοι της Λευκίμμης, ας πούμε)

αντιστάθηκαν κατά της αρχής, (στην αρχή συμπεριλαμβάνονται και οι ζαρντινιέρες)

κατέστρεψαν εθνικά σύμβολα (π.χ. το δολλάριο, την Έφη Σαρρή, το Νομάρχη, τη Βροχοπούλου κ.α. Για τη σημαία βλέπε προηγούμενο post)

ή αμφισβήτησαν τη δημόσια εξουσία. (η πλειοψηφία των Ελλήνων, με βάση τα αποτελέσματα των μετρήσεων της κοινής γνώμης)

Στο ποινικό μητρώο θα καταγράφονται και όσοι καταστρέφουν το περιβάλλον, ακόμη και εκείνοι που διαπράττουν οικολογικά εγκλήματα χωρίς πρόθεση. Ενδιαφέρον έχει η πρόβλεψη για καταγραφή και των δημοσίων υπαλλήλων, βασικά αστυνομικών που προβαίνουν σε παράνομη σύλληψη και κράτηση πολιτών.Στη μακρά λίστα υπάρχουν και όλα τα οικονομικά εγκλήματα (απάτες, καταχρήσεις, φοροδιαφυγή κ.ά.), τα εγκλήματα διαφθοράς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το ξέπλυμα χρήματος. (Μήπως δημιουργηθεί κενό εξουσίας;)

Η λίστα του νέου ποινικού μητρώου θα περιλαμβάνει, τέλος, και όσους καταδικάζονται για παράνομη είσοδο στη χώρα, παράνομη απασχόληση αλλοδαπών, (Μαγγίνα, πες “αλεύρι”) αδικήματα που αφορούν τις συνθήκες εργασίας, ασφάλειας και υγιεινής αλλά και εκείνα που παραβιάζουν το δικαίωμα των εργαζομένων να σχηματίζουν και να συμμετέχουν σε εργατικά συνδικάτα. (Σίγουρα θα δημιουργηθεί κενό εξουσίας!)

|…|

Πηγή: Ελευθεροτυπία 17 Ιουνίου 2008

Μου τα ‘λεγες, Μπάμπη, ότι το μοντέλο της Πλατωνικής κοινωνίας δε χρεωκόπησε τότε, στη Σικελία και πως έρχεται ο καιρός που θα το βρούμε πάλι μπροστά μας. Και να το, τώρα, το καινούριο μόρφωμα που χτίζεται σιγά σιγά:

Ο Σανιδάς, τα ΜΑΤ και οι “απέναντι”

(το παρασιτικό οικονομικο-πολιτικό κύκλωμα – συμ-μωρία που απομυζά, εξαντλεί και καταστρέφει την παραγωγική δυναμική του τόπου είναι υπεράνω, δεν αγγίζεται).

Πάντως, δε θα το άνοιγα το θέμα κι ακόμα για τα γαϊδούρια θα διάβαζες, γιατί το πιο πάνω κείμενο είναι απλώς φοβικό και όχι πολιτικό και ως είδηση είναι ελλειπτικό, αφού ούτε μια πηγή δεν αναφέρει. Επίσης, ως θέμα, ανάγεται στην εποχή της Λευκής (σχήμα λόγου) Βίβλου (για πολίτες τρίτων χωρών τότε) και όλο σε κάποιο blog θα έχει παίξει.

Πριν το παρατήσω, όμως, γούγλισα λίγο το βασικό όνομα του συστήματος, και ανάμεσα σε λίγα πράγματα, βρήκα κάτι εντυπωσιακό για μένα, έναν πτωχό πλην τίμιο, ως επί το πλείστον, φελόλογο της επαρχίας.

 Διπλωματικές Εργασίες του Εργαστηρίου Συστημάτων Αποφάσεων και Διοίκησης της σχολής Η.Μ.&Μ.Υ. του Μετσόβιου.

“Τι ‘ν’ τούτο, βρε Μανόλη;” αναφώνησα ως άλλος Κωνσταντάρας. Τι σχέση έχουν αυτά με το ποινικό μητρώο των Ευρωπαίων; Διάβασέ τις, Μπάμπη, όλες, για να μάθεις. Είναι άριστο μάθημα ανάγνωσης. Κι ό,τι τεχνικό σε δυσκολέψει μη σε ψαρώσει. Γούγλισέ το να ξεστραβωθείς. Έτσι εμπεδώνεται η ΚτΠ. Όχι με ρολογάκια μόνο στις πλαϊνές μπάρες.

Πρώτα μερικές γενικές παρατηρήσεις:

• Είμαι άσχετος με τα θέματα των συγκεκριμένων διπλωματικών εργασιών. Είμαι επίσης καχύποπτος, επιθετικός και “γκρινιάρης” (εξ ορισμού).

• Ως εκ τούτου, ό,τι ακολουθεί αποτελεί αυθαίρετη (αυτός + αιρούμαι) κρίση δική μου που έχω όλο το δικαίωμα να διατυπώσω.

Αρχίζω, Μπάμπη, με παρακολουθείς;

• Η γλώσσα στο περιγραφικό κομμάτι των περισσοτέρων είναι απαράδεκτα αδιάφορη και χυδαία περιφρονητική, μερικές φορές, προς τον εαυτό της. (Λογικό, αν σκεφτείς ότι αντιστοιχεί σε μεγάλο τμήμα αντιπαραγωγικού-άχρηστου κώδικα και αποτελεί, επομένως, σπατάλη πόρων του συστήματος. Ίσως μια επόμενη διπλωματική αναζητήσει τρόπους μοντελοποίησης της γλώσσας, υποστηρικτικής στον τελικό χρήστη που θα τον απαλλάξει από την ανάγκη έμπνευσης και αυτενέργειας. Αλλά ποιος θα την αγοράσει.)

• Όλες οι διπλωματικές μοιάζουν με προπληρωμένα συμβόλαια ή, έστω, με πακέτα προς πώληση στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

• Όπου αναφέρεται η λέξη κίνδυνος έχει την έννοια του οικονομικού κινδύνου.

• Το θέμα του περιβάλλοντος είναι η επόμενη μεγάλη μπίζνα του συστήματος που φτάνει στα όρια της χυδαιότητας, όταν αφορά αναπτυσσόμενες χώρες και δεν επιδοτείται. (Θα έχεις ακούσει, φαντάζομαι, για το χρηματιστήριο ρύπων.)

• Οι άνθρωποι σε όλα τα συστήματα e-gov αντιμετωπίζονται ως πόροι, όπως τα “πράγματα” και η διαχείρισή τους αποσκοπεί στο να μην αποτελούν εμπόδιο στη λειτουργία των μοντέλων.

• Όπου απαιτείται γνώση λογισμικού, αυτή δεν αφορά ελεύθερο λογισμικό ανοικτού κώδικα αλλά λογισμικό της Microsoft. (Και πάλι λογικό, αν σκεφτούμε τους πελάτες, δηλ. την πρόσφατη συμφωνία Κυβέρνησης – Microsoft για την αποκλειστική προμήθεια λογισμικού στο δημόσιο και την ανάλογη εξάρτηση του ιδιωτικού τομέα.)

Εστιάζω, Μπάμπη, είσαι ακόμα εδώ;

• Οι εργασίες 9 και 10 αφορούν το πιασάρικο e-Justice. (Αυτές είδε η αναζήτηση και μου έδωσε το link.) Το σώμα της περιγραφής είναι το ίδιο και στις δύο. (Η αξία της χρήσης μοντέλου ή, απλώς, ένα πακέτο που μοιράζεται στα δύο για να βγει πιο γρήγορα.) Μπορείς να διαπιστώσεις άνετα το λογικό άλμα της πρώτης παραγράφου για να μπει ταχύτερα στο ψητό. Στη συνέχεια η φράση μνημείο αδιαφορίας και χυδαιότητας που σου ‘λεγα πιο πάνω: “Ειδικότερα, σήμερα παρατηρείται ένα έντονο επιστημονικό ενδιαφέρον…” (Σου φάνηκε πολύ επιστημονικό το άρθρο της Ελευθεροτυπίας που διάβασες, Μπάμπη; Δεν πιστεύω να το βρήκες πολιτικού ενδιαφέροντος; Εξάλλου, η δικαιοσύνη σήμερα παροχή υπηρεσίας λογίζεται, όχι συστατικός θεσμός της πολιτικής κοινωνίας, υπηρεσία από το προϊόντα και υπηρεσίες, services, όπως telephone service, room service, basement service, if you Know what i mean. If you don’t, ας πρόσεχες).

• Το εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο της πρώτης εργασίας περιλαμβάνει αυτονόητα και τις Η.Π.Α. (Αλίμονο, μετά την 11/9 είμαστε όλοι ύποπτοι αμερικάνοι, για λόγους αλληλεγγύης.)

Αυτά από μένα, Μπάμπη μου. Τα άλλα ψάχτα μόνος σου. Εγώ σου υπενθυμίζω ότι δεν ξέρω αν σχετίζονται όλα αυτά μεταξύ τους και ότι είμαι καχύποπτος και οι κρίσεις μου αυθαίρετες, γιατί έτσι μου αρέσει. Και για να καταλάβεις τον τίτλο του post, σου θυμίζω αυτά που μάθαινες κάποτε σε ένα βιβλίο θεωρίας, ας πούμε, της Ιστορίας, την early εποχή των δεσμών, ότι, δηλαδή, η επιστήμη δύσκολα διακρίνεται από την ιδεολογία, γι αυτό και η ανάγκη της δεοντολογίας στην επιστήμη. Ειδικότερα, σήμερα, που παρατηρείται μία έντονη (αχ αυτά τα μοντέλα! μεταδοτικά είναι) προσπάθεια αποϊδεολογικοποίησης της πολιτικής, της οικονομίας, της επιστήμης, της τέχνης, της ζωής στο σύνολό της, η ιδεολογία δεν είναι ούτε εθνική ούτε emo ούτε trendy ούτε ποδοσφαιρική ομάδα. Η ιδεολογία είναι πολιτική συνείδηση και η επιστήμη είναι το εργαλείο της κυρίαρχης ιδεολογίας που μοντελοποιεί τη ζωή σου και την παίζει στα κάθε είδους αεριτζίδικα χρηματιστήρια κτίζοντας φούσκες. Ή, όπως έλεγε κι η γιαγιά μου,