Γράφει η Χριστίνα Αρμάου του Γ1

Μετά την περσινή επιτυχία του έργου “Παραμύθι χωρίς όνομα”, αποφασίσαμε να ενωθούμε και εφέτος και να δημιουργήσουμε μία νέα θεατρική ομάδα. Είχαμε παιδιά από 13 έως 19 χρονών. Στην αρχή νομίζαμε ότι δεν θα τα καταφέρναμε να γίνουμε ομάδα, αλλά ευτυχώς κάναμε λάθος. Γίναμε μία απίστευτη παρέα 20 ατόμων μαθαίνοντας και αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον. Ειδικότερα την περίοδο του Πάσχα που συναντιόμασταν συστηματικά και για πολλές ώρες η τελειοποίηση των ρόλων και των χαρακτήρων ήταν εμφανής κατά την προετοιμασία του έργου. Ζήσαμε στιγμές ενθουσιασμού αλλά και εκνευρισμού, χαράς θυμού και συγκίνησης. Τίποτα όμως δεν θα γινόταν χωρίς την πολύτιμη βοήθεια του κου Σαρηγιαννίδη και της κας Μανουσακίδου που δεν έπαψαν να μας εμπνέουν και να μας ενθαρρύνουν. Χρωστάμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στο κο Σαρηγιαννίδη για το διδακτικό έργο που διάλεξε αλλά και για τον τρόπο που μας το δίδαξε δίνοντας μας διδάγματα χρήσιμα τόσο για το μέλλον όσο και για την προσωπικότητά μας. Η κυρία Μανουσακίδου ήταν ταυτόχρονα δασκάλα, φίλη και μητέρα μας. Γι’αυτό χρωστάμε και σ’ αυτή ένα ευχαριστώ που δεν εκφράζεται με λόγια. Ελπίζω να μη χαθούμε και να μην ξεχαστούμε και οι αναμνήσεις της σκηνής και των παρασκηνίων να μας συντροφεύουν για χρόνια. Για να μη μένουμε μόνο στα λόγια όπως αναφέρει και ο τίτλος του έργου “ὉΥ ΜΟΝΟΝ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥ” α είμαστε πάντα διαθέσιμοι και θα περιμένουμε με ανυπομονησία τη πρώτη ευκαιρία να ξαναβρεθούμε και όπως την τελευταία βραδιά με αγκαλιές και κλάματα χαράς να σμίξουμε.