Το κείμενο αναφέρεται στη διοικητική οργάνωση της πρώιμης Εκκλησίας και στη σχέση τής τριπλής διακονίας (επισκόπου, πρεσβυτέρων και διακόνων) με τη διακυβέρνηση των πόλεων της Αυτοκρατορίας.
Το σημείο που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι ο επίσκοπος στην κάθε εκκλησία είχε θέση θεού και εξουσίαζε την πόλη στην οποία βρισκόταν η εκκλησία και την ύπαιθρο που τη περιέβαλλε. Ακόμα δεν έπρεπε να γίνεται τίποτα σε σχέση με την εκκλησία, χωρίς την παρουσία του επισκόπου, γιατί εκεί που βρισκόταν ο επίσκοπος έπρεπε να βρίσκεται και ο λαός. Πιστεύω ότι αυτή η τακτική είναι λανθασμένη, διότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρείται ότι κατέχει την θέση του Θεού, επειδή όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη και δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στη γνώμη μόνο ενός ανθρώπου.
Συμπερασματικά την εποχή εκείνη, οι άνθρωποι ήταν όχι μόνο πιστοί στην εκκλησία και στον επίσκοπο, αλλά ταύτιζαν τις περισσότερες καταστάσεις με αυτόν, δηλαδή του έδιναν ιδιαίτερη αξία.
Κωστής Σχίζας
Κάτω από : Χωρίς κατηγορία | Με ετικέτα: A3 16-17
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.