…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ A1

ΔΡ.2 ΚΕΙΜΕΝΟ 22                                                                                                                                                                                                                                    Προς τον Διόγνητον

Στην επιστολή προς τον Διόγνητον στο κείμενο αναφέρονται τα υπέρ των χριστιανών σχέση με άλλες θρησκείες. Πως προσπαθούν να ζουν μια κανονική κάθε χριστιανός όπως να μεγαλώσουν να παντρευτούν παιδιά αλλά να μην τα σκοτώσουν σε αντίθεση με άλλες θρησκείες. Περιγράφονται ακόμα πως είναι από τους μόνους που που αποδέχονται παρόλο που πιστεύουν στο θεό αυτοί και σχεδόν όλοι στην χώρα τους και τις άλλες θρησκείες. Πάνω από όλα αγαπάει και τιμάει τον συνάνθρωπο του παρόλο κυρίως στα παλιά χρόνια τους χριστιανούς τους εξύβριζαν, τους μείωναν και πολλά άλλα. Ακόμα χριστιανός δεν χρησιμοποιεί περίεργες συνήθειες ή ενδυμασίες ή διαλέκτους…

Κατά την άποψη συμφωνώ απόλυτα με την επιστολή προς τον Διόγνητον καθώς όντως ο χριστιανός πραγματικά φαίνεται πραγματικά όχι όταν απλά πηγαίνει στην εκκλησία και τα λοιπά αλλά αυτός που αγαπάει τον συνάνθρωπό του παρόλο που τον εξυβρίζει, τον βασανίζει και τα λοιπά σύμφωνα με το κείμενο. Το αγαπημένο μου σημείο είναι: Ενώ κάνουν το καλό, τιμωρούνται ως κακοί· όταν όμως τιμωρούνται χαίρουν γιατί έτσι αποκτούν την «ἐν Χριστῷ» ζωή. Το συγκεκριμένο μέρος θα έλεγα πως είναι όλο το κείμενο σε μια μόνο πρόταση καθώς μιλάει πως η ανταμοιβή της υπομονής του χριστιανού είναι η ουράνια βασιλεία.

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία | Με ετικέτα: A1 16-17