…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

• ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ 4:
  ‘‘Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΗΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ’’

• ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

• Και όπως, όταν πιάσει φωτιά, τα αγκάθια, αφού σιγά σιγά καταστρέφονται, παραμερίζουν και κάνουν τόπο στη φλόγα και καθαρίζουν τα χωράφια, έτσι ακριβώς και όταν η γλώσσα του Παύλου λαλούσε και όταν έφτανε σε όλα γοργότερα από τη φωτιά, τα πάντα υποχωρούσαν και παραμέριζαν: λατρευτικές εκδηλώσεις και γιορτές και πανηγύρια και πατροπαράδοτα έθιμα και καταστρατήγηση των νόμων και οργή λαού και απειλές τυράννων και πονηρά σχέδια συγγενών και κακές ενέργειες ψευδαποστόλων.

• Ή καλύτερα, όπως, όταν ο ήλιος ανατέλλει, το σκοτάδι φεύγει, τα άγρια ζώα κρύβονται και καταφεύγουν στις φωλιές τους, οι ληστές φεύγουν μακριά και οι φονιάδες ζητούν καταφύγιο στις σπηλιές, οι πειρατές απομακρύνονται και οι τυμβωρύχοι φεύγουν, οι μοιχοί, οι κλέφτες, οι διαρρήκτες –επειδή πρόκειται να φανερωθούν από το φως του ήλιου- φεύγουν μακριά και προσπαθούν να εξαφανιστούν, και όλα γίνονται φανερά και λαμπρά, και γη και θάλασσα, γιατί ο ήλιος από ψηλά τα φωτίζει όλα: τα πέλαγα, τα βουνά, τις χώρες, τις πόλεις∙ έτσι λοιπόν και τότε, όταν παρουσιάστηκε το χριστιανικό κήρυγμα και ο Παύλος το διέδωσε παντού, απομακρυνόταν η πλάνη και ξαναφαινόταν η αλήθεια. Επίσης τσίκνα και καπνός και κύμβαλα και τύμπανα και μεθύσια και όργια και μοιχείες και τα άλλα, που γίνονταν στους ειδωλολατρικούς ναούς και δεν είναι ωραίο ούτε να τα αναφέρουμε, σταματούσαν και καταστρέφονταν, αφού έλιωναν όπως ακριβώς το κερί στη φωτιά και καίγονταν όπως ακριβώς τα άχυρα από τη φλόγα∙ η λαμπρή όμως φλόγα της αλήθεια ανέβαινε ολοφώτεινη ψηλά στον ουρανό.

Ι. Χρυσόστομος, 4η Ομιλία στον Απόστολο Παύλο, Ε.Π. 50, 494-495

• Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ:

• Το κείμενο έχει τρομερές παρομοιώσεις για τα επιβλητικά λόγια του Παύλου όταν κύρητε τον λόγο του Ιησού. Όταν, κύρητε ο Παύλος, το κακό από τον κόσμο έφευγε και κρυβόταν μακριά. Όλοι οι άνθρωποι, που άκουγαν το λόγο αυτό, μάθαιναν την αλήθεια, εκτός του ότι μαγεύονταν και τον παρακολουθούσαν με δέος.

• ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

• Το σημείο που θεωρώ πιο ωραίο στο κείμενο είναι: ‘‘ Ή καλύτερα, όπως, όταν ο ήλιος ανατέλλει, το σκοτάδι φεύγει, τα άγρια ζώα κρύβονται και καταφεύγουν στις φωλιές τους, οι ληστές φεύγουν μακριά και οι φονιάδες ζητούν καταφύγιο στις σπηλιές, οι πειρατές απομακρύνονται και οι τυμβωρύχοι φεύγουν, οι μοιχοί, οι κλέφτες, οι διαρρήκτες –επειδή πρόκειται να φανερωθούν από το φως του ήλιου- φεύγουν μακριά και προσπαθούν να εξαφανιστούν ’’ διότι ο λόγος του Παύλου παρομοιάζεται με τον ήλιο που όταν ανατέλλει όλα τα αισχρά και τα άσχημα του κόσμου που παρομοιάζονται με τα άγρια ζώα κρύβονται, ώστε να μην φανερωθούν.

• ΓΙΑΝΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΤΕΛΟΣ

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία | Με ετικέτα: A1 16-17