…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ 29:
‘‘ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΤ’ ΕΠΙΤΟΜΗΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ’’

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ρωτήθηκε ο Μ. Βασίλειος «αν αυτός που απομονώνεται είναι ανάγκη να παραμένει μόνος ή να ζει μαζί με άλλους αδελφούς που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν τον ίδιο σκοπό της ευσέβειας». Η απάντησή του:

«Νομίζω ότι η ζωή αρκετών στον ίδιο τόπο είναι πολύ προτιμότερη. Πρώτον, γιατί για τις σωματικές ανάγκες κανένας μας δεν μπορεί να επαρκέσει μόνος του, αλλά έχουμε ανάγκη ο ένας του άλλου για την προμήθεια αυτού που είναι αναγκαίο. Γιατί όπως ακριβώς το πόδι έχει μία ικανότητα, αλλά στερείται μιας άλλης, και χωρίς τη βοήθεια των άλλων μελών δεν θα μπορούσε να βρει τη δύναμή του ούτε ισχυρή και ικανή από μόνη της να συνεχίσει, ούτε κανένα εφόδιο που του λείπει, έτσι είναι και στην περίπτωση του μονήρους βίου: ό,τι χρειαζόμαστε και ό,τι μας λείπει δεν μπορούμε να το βρούμε μόνοι μας, γιατί ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο, έχει έτσι κανονίσει όλα τα πράγματα ώστε να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλον […]  Αλλά επιπλέον, ο σεβασμός προς την αγάπη του Θεού δεν επιτρέπει να νοιάζεται κανείς μόνο για τις δικές του υποθέσεις, γιατί η αγάπη, λέει, δεν ζητά μόνο το δικό της […]  Επιπλέον, όταν κανείς ζει μόνος, δεν αναγνωρίζει τα ελαττώματά του, αφού δεν έχει κανέναν να τον διορθώσει και με πραότητα και ευσπλαχνία να τον καθοδηγήσει στον δρόμο του. Γιατί η διόρθωση, ακόμα κι αν είναι από εχθρό, μπορεί συχνά στην περίπτωση εκείνων που έχουν καλή διάθεση να εγείρει την επιθυμία για θεραπεία […]

                                                                                                             Όροι κατ’ Επιτομήν (74) PG 30, 441

Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΜΩ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Το παραπάνω κείμενο είναι η απάντηση που έδωσε ο Μ. Βασίλειος στην ερώτηση: ‘‘αν αυτός που απομονώνεται είναι ανάγκη να παραμένει μόνος ή να ζει μαζί με άλλους αδελφούς που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν τον ίδιο σκοπό της ευσέβειας’’. Ο Μ. Βασίλειος μέσα από την απάντησή του τονίζει πόσο σημαντική είναι η συνεργασία και πόσο λίγη ισχύ έχει ένας άνθρωπος που ζει μόνος του (ειδικά αν απομονώνεται). Επίσης, επισημαίνει πως ο Θεός μας δημιούργησε ώστε να βασιζόμαστε ο ένας στον άλλο φέρνοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: ‘‘Γιατί όπως ακριβώς το πόδι έχει μία ικανότητα, αλλά στερείται μιας άλλης, και χωρίς τη βοήθεια των άλλων μελών δεν θα μπορούσε να βρει τη δύναμή του ούτε ισχυρή και ικανή από μόνη της να συνεχίσει ’’

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Το σημείο που είναι κατά την γνώμη μου πιο ωραίο  είναι: ‘‘Επιπλέον, όταν κανείς ζει μόνος, δεν αναγνωρίζει τα ελαττώματά του, αφού δεν έχει κανέναν να τον διορθώσει και με πραότητα και ευσπλαχνία να τον καθοδηγήσει στον δρόμο του. Γιατί η διόρθωση, ακόμα κι αν είναι από εχθρό, μπορεί συχνά στην περίπτωση εκείνων που έχουν καλή διάθεση να εγείρει την επιθυμία για θεραπεία ’’ διότι, ο Μ. Βασίλειος δίνει ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα ζωής τονίζοντας ότι η μοναξιά έχει πολλά αρνητικά για τον άνθρωπο. Από τα πιο βασικά είναι ότι δεν τον εξελίσσει.

ΓΙΑΝΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΤΕΛΟΣ

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία | Με ετικέτα: A1 16-17