…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ 28 ΓΙΑΝΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Αναρτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017 από ΓΙΑΝΝΙΤΣΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ο Μ. Βασίλειος μόναζε και ο ίδιος κατά μεγάλα διαστήματα, κυρίως στον Πόντο. Επίσης επισκέφθηκε τα τότε μοναστικά κέντρα της Ανατολής (Αλεξάνδρεια, Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Κοίλη Συρία, Μεσοποταμία). Οι ερωτήσεις διαφόρων μοναχών που επέβλεπε, του έδωσαν την αφορμή να αρχίσει τη σύνταξη των ασκητικών συγγραμμάτων του. Και αφού εκλέχτηκε επίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας το 370, συνέχισε να καθοδηγεί τους μοναχούς, τους οποίους έθεσε υπό τον έλεγχο της εκκλησιαστικής ηγεσίας.

Ο Μ. Βασίλειος είναι αυτός που θεμελίωσε το κοινοβιακό μοναχικό σύστημα καθορίζοντας τη λειτουργία του. Το σύγγραμμά του «Όροι κατά πλάτος» περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του μοναχισμού, ενώ το «Όροι κατ’ επιτομήν» περιέχει 313 κεφάλαια που αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των μοναχών. Ο Μ. Βασίλειος εισήγαγε την ομολογία αφιέρωσης στον Θεό και ένταξης στην αδελφότητα, η οποία προέβλεπε αγαμία, υπακοή και ακτημοσύνη. Επίσης, προέβλεψε ώρες για λειτουργική προσευχή και ώρες για χειρονακτική εργασία και άλλες μορφές εργασίας. Ο κανόνας αν και ήταν αυστηρός, απέφευγε να ενθαρρύνει τις πιο ακραίες μορφές ασκητισμού που ζούσαν οι ερημίτες της ερήμου.

Ο Μ. Βασίλειος πήρε τον μοναχισμό που υπήρχε στα χρόνια του, τον αναχωρητικό μοναχισμό και τον αυστηρό κοινοβιακό μοναχισμό του Παχωμίου, και άλλαξε τη δομή του. Αντί μιας «δοκιμασίας» που ήταν κατ’ ουσίαν μοναχική, αυτός έφερε τη «δοκιμασία» κάτω από την άμεση εξάρτηση των κοινωνικών υποχρεώσεων της Εκκλησίας. Η «δοκιμασία» τώρα γίνεται αχώριστη από την υπηρεσία στον άνθρωπο. Οι μοναχοί τώρα πρέπει να λαμβάνουν μέρος στην εκπαίδευση των παιδιών, στην ανακούφιση των ασθενών, και στη φροντίδα των ορφανών. Η επίδραση του Μ. Βασιλείου στον μοναχισμό, στην Ελληνική ανατολή και στη Λατινική Δύση, ήταν τεράστια.

Ο Μ. Βασίλειος ήταν ο άνθρωπος που «οργάνωσε» στην ουσία τον μοναρχισμό διότι έγραψε αυστηρούς κανόνες που οι μοναχοί έπρεπε να ακολουθούν κατά γράμμα. Μοναχός τότε μπορούσε να γίνει οποιοσδήποτε. Μετά όμως την επέμβαση το Μ. Βασιλείου ο ‘‘υποψήφιος’’ μοναχός έπρεπε να ομολογήσει την πίστη του στον Θεό, να ακολουθήσει την αγαμία, την υπακοή και την ακτημοσύνη όπως και να παίρνει μέρος σε διάφορες άλλες εργασίες.

Αυτό το μεγάλο και δύσκολο έργο που έκανε ο Μ. Βασίλειος ήταν η βάση για την δημιουργία σωστών και άξιων του τίτλου μοναχούς. Με άλλα λόγια τους έδειξε τον δρόμο του Θεού στον οποίο ένας μοναχός πρέπει να προσφέρει και να βοηθάει συνέχεια όσους έχουν ανάγκη.

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία | Με ετικέτα: A1 16-17

;