…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ 22
‘‘ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΔΙΟΓΝΗΤΟΝ’’

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

Πρόκειται για μια άγνωστης προέλευσης απολογητική επιστολή του 2ου αιώνα. Αποτελεί ένα σύντομο κείμενο που συνήθως χαρακτηρίζεται ως επιστολή, αλλά ουσιαστικά αποτελεί πραγματεία. Η πραγματεία αυτή αποτελεί μία σημαντική χριστιανική μαρτυρία, η οποία απευθύνεται προς κάποιο Διόγνητο, υποτιθέμενο ή τουλάχιστον άγνωστο προς εμάς. 

Οι Χριστιανοί δεν ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους στη γλώσσα ομιλίας, ούτε στις συνήθειες. Ούτε κατοικούν σε δικές τους ξεχωριστές πόλεις, ούτε χρησιμοποιούν κάποια γλωσσική διάλεκτο διαφορετική, ούτε ζουν με «περίεργο» τρόπο! […]  Κατοικούν σε ελληνικές ή βαρβαρικές πόλεις, όπως συνέπεσε ο καθένας, και διαβιούν με τις τοπικές συνήθειες και τον τρόπο ενδυμασίας και τροφής του κάθε τόπου ενώ συγχρόνως γίνεται φανερή η θαυμαστή και αξιοπρόσεκτη συμπεριφορά τους.

Ζουν στη δική τους ο καθένας πατρίδα αλλά ως πάροικοι. Μετέχουν σε όλα τα κοινά ως πολίτες και υπομένουν τα πάντα, όμως σαν να ήσαν ξένοι. Η ξενιτειά είναι πατρίδα τους και η πατρίδα τους ξενιτειά. Παντρεύονται όπως όλοι και γεννούν παιδιά αλλά δεν τα σκοτώνουν. Γήινοι άνθρωποι είναι αλλά δεν ζουν με ζωώδη τρόπο. Διαβιούν στη γη αλλά έχουν το πολίτευμα στον ουρανό. Υπακούουν στους κρατικούς νόμους αλλά με τον τρόπο ζωής τους ξεπερνούν τους νόμους. Αγαπούν τους πάντες έστω κι αν διώκονται από όλους. Αγνοούνται και κατακρίνονται από πολλούς, φονεύονται αλλά «ζωοποιούνται». Γίνονται φτωχοί από πεποίθηση και «πλουτίζουν» τους άλλους. Στερούνται σχεδόν των πάντων αλλά δίνουν σε όλους. Περιφρονούνται από τους ανθρώπους αλλά γίνεται δόξα γι’ αυτούς η περιφρόνηση. Συκοφαντούνται αλλά δικαιώνονται. Χλευάζονται και αυτοί ευλογούν. Υβρίζονται και τιμούν. Ενώ κάνουν το καλό, τιμωρούνται ως κακοί· όταν όμως τιμωρούνται χαίρουν γιατί έτσι αποκτούν την «ἐν Χριστῷ» ζωή. Οι Ιουδαίοι τους πολεμούν ως αλλόφυλους και οι ειδωλολάτρες τους διώκουν, και αυτοί που τους μισούν δεν μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία της έχθρας τους.

Να το πω απλά: Ό,τι είναι για το σώμα η ψυχή, είναι και για τον κόσμο οι Χριστιανοί. Όπως είναι διάχυτη σ’ όλο το σώμα η ψυχή, με τον ίδιο τρόπο είναι και οι Χριστιανοί στον κόσμο. Κατοικεί στο σώμα η ψυχή αλλά δεν είναι στοιχείο του σώματος· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο αλλά δεν είναι του κόσμου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ…

Το κείμενο, όπως βλέπουμε παραπάνω, είναι μια απολογητική επιστολή προς ένα άγνωστο σε εμάς πρόσωπο. Είναι μεγαλειώδης αν και απλός ο «μαγευτικός» λόγος που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος που έγραψε αυτή την θαυμαστή επιστολή. Μέσα, μιλάει για τις διαφορές και τις ομοιότητες του τρόπου ζωής των Χριστιανών σε σχέση με αλλόθρησκους ανθρώπους όπως οι ειδωλολάτρες. Επίσης υπενθυμίζει στους Χριστιανούς, λόγους  για τους οποίους πρέπει να παραμείνουν Χριστιανοί και τους δίνει ελπίδα ώστε να συνεχίσουν το δύσκολο έργο τους.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Το σημείο που εγώ θεωρώ πιο ωραίο μέσα σε αυτό το εξαίσιο κείμενο είναι: « Ό,τι είναι για το σώμα η ψυχή, είναι και για τον κόσμο οι Χριστιανοί. Όπως είναι διάχυτη σ’ όλο το σώμα η ψυχή, με τον ίδιο τρόπο είναι και οι Χριστιανοί στον κόσμο. Κατοικεί στο σώμα η ψυχή αλλά δεν είναι στοιχείο του σώματος· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο αλλά δεν είναι του κόσμου.» διότι αυτό το κομμάτι στην ουσία ‘‘μιλάει από μόνο του’’. Μου αρέσουν τα λόγια που χρησιμοποιεί τόσο όσο και το νόημα που βγαίνει από αυτή την παράγραφο. Οι Χριστιανοί είναι διάχυτοι στον κόσμο ώστε να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη όπου και να βρίσκονται, ή όπου και να πας αν είσαι Χριστιανός ποτέ δεν θα είσαι μόνος. Μπορεί οι Χριστιανοί να ζουν στη γη και να έχουν τις ίδιες συνήθειες με όλους τους άλλους ανθρώπους, όμως η θέση τους είναι δίπλα στον Κύριο και Θεό τους.

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ!!!

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία | Με ετικέτα: A1 16-17