…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Κοντάκιο

Κατά τον 5ο μ.Χ. αιώνα επικρατεί το Κοντάκιο στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Λέγεται ότι ο Ρωμανός ο Μελωδός, ο δημιουργός του είδους, συνέθεσε περί τους χίλιους ύμνους. Το Κοντάκιο ονομάστηκε έτσι, επειδή τύλιγαν το υλικό στο οποίο ήταν γραμμένος ο ύμνος σε ένα μικρό κοντάρι. Αποτελείται από το προοίμιο, δηλαδή ένα αρχικό τροπάριο που παρουσιάζει το περιεχόμενο του Κοντακίου και ακολουθούν οι Οίκοι, δηλαδή οι στροφές του Κοντακίου που συνήθως ήταν από 18 μέχρι 24. Όλοι οι Οίκοι τελειώνουν με την ίδια φράση που λέγεται εφύμνιο. Στο γνωστό Κοντάκιο του Ακάθιστου Ύμνου το προοίμιο είναι το «Τἤ ‘Yπερμάχω» και το εφύμνιο τα «Χαίρε νύμφη ὰ­νύμ­φευτε» και «’Aλληλούϊα».

Κανόνας

Κατά τους 6ο και 7ο μ. Χ. αιώνες εμφανίζεται ένα άλλο είδος εκκλησιαστικής ποίησης, ο Κανόνας. Ονομάζεται έτσι, επειδή ο μελωδός χρησιμοποιούσε ως κανόνα-χάρακα κάποια συγκεκριμένα γεγονότα από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, όπως το θαύμα της σωτηρίας του Ιωνά μέσα στην κοιλιά του θαλάσσιου κήτους, τον ύμνο της Θεοτόκου προς το Θεό κ.ά. Επί προσθέτως, ένα βασικό χαρακτηριστικό του είναι ότι ο Κανόνας περιέχει δογματικές αλήθειες και διδάσκει βαθύτερες έννοιες.

Κάτω από : Γ1 15-16, Χωρίς κατηγορία