…για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Στις 20 Ιουλίου καθιερώθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να γιορτάζεται η “σύναξη” των Ρώσων αγίων των “εν Γαλλία τελειωθέντων” (δηλ. που κοιμήθηκαν στη Γαλλία). Κατά βάσιν πρόκειται για νεομάρτυρες των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, εκτός από τον άγιο Αλέξιο του Υζίν, που κοιμήθηκε πριν τον πόλεμο (1934).

Συγκεκριμένα, των αγίων:
Δημητρίου Κλεπινίν, πρεσβυτέρου (=ιερέα)

Δες ΕΔΩ: Η ΖΩΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ (βίντεο). Μια συγκλονιστική βιογραφία του ρώσου ιερέα Δημητρίου Κλεπινίν, γραμμένη από την κορη του Ελέν Κλεπινίν Αρζακοφσκι, που ήταν μολις έξι χρονών όταν ο πατέρας της πέθανε στο στρατόπεδο της Ντορά, γιατί προσπάθησε να σώσει τη ζωή δεκάδων Εβραίων, από τους Ναζί, θέτοντας σε εφαρμογή ένα σύστημα πλαστών πιστοποιητικών βάπτισης [“Νεκρός”: συνεργάτης της αγίας Μαρίας Σκόμπτσοβας]. Η μαρτυρία της μας παρουσιάζει ανάγλυφα έναν ήρωα-ιερέα, ζωντανό προσφιλή, παρόντα, με την ηθική του ακεραιότητα και το χιούμορ, την ιερατική του αφιέρωση και την αγάπη του για τους ταπεινούς αυτού του κόσμου.

Μαρίας μοναχής (Σκόμπτσοβας) [Για την αγία Μαρία δες και εδώ, εδώ και εδώ. Βιβλίο για την αγία στα ελληνικά εδώ].

Γιούρι Σκόμπτσωφ, υιού της Μαρίας [δες και γι’ αυτόν εδώ]
Ηλία ΦονταμίνσκυΣύντομη βιογραφία εδώ. Ήταν έντονα πολιτικοποιημένος, αριστερός, όμως υποστήριξε χριστιανικές προσπάθειες στη Γαλλία. Βαφτίστηκε ορθόδοξος λίγο πριν την αποστολή του στο Άουσβιτς από τους ναζί, όπου και βρήκε το θάνατο στις 19 Νοε. 1942, σε ηλικία 62 ετών.

Αναφορά του π. Γεωργίου Φλωρόφσκι, στον πρόλογο του βιβλίου του Οι Βυζαντινοί Ασκητικοί & Πνευματικοί Πατέρες, τον οποίο δες ολόκληρο εδώ.

Αυτοί οι τέσσερες τόμοι για τους Ανατολικούς Πατέρες του 4ου αιώνα και τους Βυζαντινούς Πατέρες από τον 5ο μέχρι τον 8ο αιώνα δημοσιεύτηκαν αρχικά το 1931 και 1933 στα Ρωσσικά. Περιλαμβάνουν τις διδασκαλίες μου στο Ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας στο Παρίσι από το 1928 μέχρι το 1931 και δημοσιεύτηκαν στην αρχή στα Ρωσσικά λίγο – πολύ με τη μορφή που είχαν λεχθεί στο Ινστιτούτο. Γι’ αυτό δεν έχουν ακριβείς παραπομπές και κατάλληλες υποσημειώσεις. Ένας άλλος λόγος για την παράλειψη παραπομπών στις εκδόσεις τού 1931 και 1933 είναι ότι τα βιβλία εκδόθηκαν τότε με δικά μου έξοδα και ήταν επομένως αναγκαία η αυστηρή οικονομία.
Στην πραγματικότητα, η δημοσίευση τους κατέστη δυνατή μόνο ύστερα από τη γενναιόδωρη συμβολή και βοήθεια προσωπικών φίλων μου. Αυτές οι Αγγλικές εκδόσεις πρέπει να αφιερωθούν στη μνήμη τους. Η πρωτοβουλία για την αρχική δημοσίευση πάρθηκε από την κ. Ελισάβετ Skobtsov, που έγινε αργότερα Ορθόδοξη μοναχή και είναι γνωστή με το μοναστικό της όνομα της Μητέρας Μαρίας. Αυτή δακτυλογράφησε τα αρχικά χειρόγραφα και μπόρεσε να πείσει τον κ. Ηλία Fondaminsky, που ήταν εκείνο τον καιρό ένας από τους εκδότες της περίφημης Ρωσσικής επιθεώρησης Sovremennye Zapiski(Σύγχρονα Χρονικά), να αναλάβει την οικονομική ευθύνη. Και οι δύο αυτοί χάθηκαν κατά τραγικό τρόπο στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Παρακινήθηκαν από την πεποίθηση ότι βιβλία στα Ρωσσικά για τους Πατέρες της Εκκλησίας χρειάζονταν πάρα πολύ, όχι μόνο για τους φοιτητές της Θεολογίας, αλλ’ επίσης και για τον πολύ ευρύτερο κύκλο εκείνων που ενδιαφέρονταν για δογματικά και πνευματικά θέματα και απόψεις της Ανατολικής Ορθόδοξης Παράδοσης. Η προσδοκία τους δικαιώθηκε πλήρως: οι τόμοι στα Ρωσσικά πουλήθηκαν γρήγορα και έτυχαν θερμής υποδοχής από τον τύπο γενικά.

Αλεξίου Medvedkov, πρωθιερέως εν Υζίν Σαβοΐας.
Βιογραφικά στοιχεία του αγίου εδώ (απ’ όπου & η φωτο). Ο άγιος Αλέξιος (γενν. 1867) ήταν ιερέας σ’ ενα μικρό χωριό στην περιοχή της Αγίας Πετρούπολης, όμως το 1918 (με την επικράτηση του αθεϊστικού καθεστώτος) συνελήφθη και, στη συνέχεια, δραπέτευσε στην Εσθονία, όπου εργάστηκε ως ανθρακωρύχος. Το 1930 έφυγε στη Γαλλία, όπου τοποθετήθηκε εφημέριος στη ρωσική κοινότητα του Υζίν από το μητροπολίτη Ευλόγιο Gueorguievskii. Εκεί υπηρέτησε το λαό του με αυταπάρνηση και κοιμήθηκε, ασθενής από καρκίνο, το 1934.
Ήταν ένας πραγματικός ησυχαστής, βαθύς εργάτης της προσευχής, πράος, σχεδόν ντροπαλός, που δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του ακόμη κι όταν κάποιες μερίδες ενοριτών του κινήθηκαν συκοφαντικά εναντίον του (κατηγορώντας τον ότι δεν είναι “καθώς πρέπει”, επειδή φοράει φτωχά άμφια κ.τ.λ.), στην πραγματικότητα επειδή δε μπορούσαν να τον προσεταιριστούν στις πολιτικές ομάδες τους.
Το σώμα του, μαζί με τα άμφιά του, βρέθηκε άφθαρτο κατά την ανακαίνιση του νεκροταφείου του Υζίν το 1956. [Ευχαριστώ το συνάδελφο Προσκυνητή, που μου επισήμανε τα στοιχαί για τον άγ. Αλέξιο]

[Για τη γιορτή αυτή έμαθα από το μνημειώδες έργο του Γεωργίου Πιπεράκι, καθηγητή Παν/μίου Αθηνών, Πανάγιον, εκδ. “Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”, Μήλεσι 2006, σελ. 157].***
Δες και: Το Ορθόδοξο ΠαρίσιΗ Ορθοδοξία στη Γαλλία (και γενικά στη Δύση)
Αρχαίοι ορθόδοξοι άγιοι της Γαλλίας και άλλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών
Ένας άστεγος & δυο παπάδες τροφοδότες των φτωχών (συνεχιστές του ανθρωπιστικού έργου της αγίας Μαρίας)

Κάτω από : synaxari7