ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ;

Χάρη στον «Αναγνώστη» που αναφέρεται στον Πίνακα που ήταν πίσω από το γραφείο του Πρωθυπουργού το έψαξα κι εγώ και τον ευχαριστώ. Για λίγο που είδα την ομιλία του ΓΑΠαπανδρέου, φυσικά παρατήρησα το μπλε φόντο και σκέφτηκα ότι να, κεντροαριστερός είναι ο πρωθυπουργός με δεξιές σκέψεις οπότε έβαλε και το φόντο αυτό.

Πέρα από την πλάκα σκέφτηκα ότι στη θέση του θα πρέπει να υπήρχε κάποιος πίνακας όπου θα πρέπει να τον έστειλαν για κάποια επι! διόρθωση π.χ.. Όταν όμως έψαξα κι εγώ στο διαδύκτιο για τον πίνακα, διαπίστωσα ότι είναι ένας καταπληκτικός πίνακας όπου μόνο συγκίνηση μπορεί να φέρει σ΄ αυτόν που τον κοιτάζει, γιατί όμως να τον κατεβάσει ο πρωθυπουργός; καλά θα ήταν να μας έδιναν μια απάντηση. Πάντως αν δεν είναι επιθυμητός ο πίνακας να σας δώσω τη διεύθυνσή μου να μου τον αποστέλλεται ή αν θέλετε έρχομαι κι εγώ και τον παραλαμβάνω… Μετά τιμής κ. Πρωθυπουργέ! (Ανάρτηση από tro-ma-ktiko)

Λίγα στοιχεία για τον πίνακα του Θοδωρή Βρυζάκη*

«Με το «Η Ελλάς ευγνωμονούσα» ή «Υπέρ Πατρίδος το Παν» έχουμε το πρώτο πραγματικά ιστορικό με αλληγορική διάσταση έργο της νεοελληνικής ζωγραφικής.

Ο πίνακας "Η Ελλάς ευγνωμονούσα"

Ο πίνακας “ Η Ελλάς ευγνωμονούσα”

Η δραματουργία της πολυπρόσωπης σύνθεσης κατάγεται από τη μεταβυζαντινή ζωγραφική και ειδικά από την Παναγία του ισχυρού μανδύα. Η Παναγία έχει απλωμένο τον μανδύα της κάτω από τον οποίο βρίσκουν προστασία οι πιστοί.

Εδώ τη θέση της παίρνει η αλληγορία της Ελλάδας, μια αρχαιοπρεπώς ενδεδυμένη και στεφανωμένη νέα γυναίκα που μόλις έχει αποτινάξει τις αλυσίδες από τα πόδια της.

Η ιστορική υπόμνηση είναι σαφής. Τα ανοιχτά χέρια ορίζουν συμβολικά μαζί με τα βουνά τον πλατύ ορίζοντα. Ο κορμός μόλις αφήνει να διαφανεί τμήμα ενός δωρικού ναού.

Η αξία του έργου αυτού ως ιστορικού ντοκουμέντου θεμελιώνεται από τις πιστοποιήσιμες ταυτότητες των ατόμων που βρίσκονται συγκεντρωμένοι σαν πιστοί γύρω από τη νέα Ελλάδα. Η προσπάθεια ταύτισης δεν παρουσιάζει δυσκολίες γιατί υπάρχει ένα ερμηνευτικό κλειδί, και αυτό δεν είναι άλλο από τις ευρύτατα διαδεδομένες λιθογραφίες των αγωνιστών και φιλελλήνων που εξέδωσε σε τεύχη ο στρατιωτικός Karl Krazeisen στο Μόναχο -όπου κατοικούσε μόνιμα ο Βρυζάκης- μετά το 1828.

Ενδεικτικά αναφέρω τους Καραϊσκάκη και Μιαούλη. Η αυθεντικότητα των απεικονιζόμενων, στόχος αναμφισβήτητος του Βρυζάκη, κατατάσσει το έργο αυτό στις απαρχές της πρόθεσης για ανάδειξη του ατόμου-ήρωα μέσα από το σύνολο.

Λιγότερο ιδεαλιστικά, περισσότερο διδακτικά τα μικρά αυτά πορτρέτα αναδίδουν ένα άρωμα σεμνότητας και βαθιάς ανθρώπινης πίστης στην πατρίδα.

Προφανώς δεν έχουμε να κάνουμε με υπεράνθρωπους ήρωες. Μόνη ηρωίδα η Ελλάδα.»

*Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη: «Αφανείς και ήρωες στη νεοελληνική ζωγραφική του 19ου αιώνα»

Αφήστε μια απάντηση


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση