Ένα 11χρονο κορίτσι μας μιλάει από το μακρινό παρελθόν
3 Νοεμβρίου, 2010
Μέχρι τις 30 Νοεμβρίου θα εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο το πρόπλασμα της “Μύρτιδος”, ενός 11χρονου κοριτσιού από την Αθήνα του Περικλή, που υπήρξε και αυτή, όπως και ο μέγας Περικλής, ένα από τα δεκάδες χιλιάδες θύματα του τυφοειδούς πυρετού του 430 π.Χ.
Η περιοδική έκθεση «Μύρτις. Πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν» αφορά την παρουσίαση ενός σημαντικού διεπιστημονικού επιτεύγματος. Κεντρικό έκθεμα είναι το αναπλασμένο πρόσωπο της ανώνυμης 11χρονης Αθηναίας, που βαφτίστηκε “Μύρτις” από τους αρχαιολόγους και μας φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν μέσα από μια πολύ δραματική φάση της αρχαίας μας Ιστορίας.
Ο φονικός λοιμός της αρχαίας Αθήνας κόστισε τη ζωή σε 50.000 ανθρώπους και έγινε αιτία οι Αθηναίοι να ξεχάσουν τα ιερά και τα όσιά τους και να ρίξουν σε ομαδικούς λάκκους τους νεκρούς τους. Βρέθηκε μεγάλος ομαδικός τάφος στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Ιεράς Οδού στο νεκροταφείο του Κεραμικού. Μέσα σε 1,5 στρέμμα, ήρθαν στο φως 1.196 ταφές. Ο ομαδικός τάφος αποδεικνύει πλέον πως ο λοιμός που χτύπησε την Αθήνα κατά το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού Πολέμου ήταν ιστορικό γεγονός. Από τα δόντια των νεκρών Αθηναίων αναγνωρίστηκε η ταυτότητα του λοιμού, τυφοειδής πυρετός.
Το αναπλασμένο πρόσωπο του κοριτσιού, έργο του καθηγητή ορθοδοντικής Μανώλη Παπαγρηγοράκη, μας υπενθυμίζει την κοινή ανθρώπινη μοίρα, το θάνατο, αλλά ταυτόχρονα και την ήττα του θανάτου μέσω της μνήμης. Δεν είναι τυχαίο, ότι η Μύρτις ανακηρύχτηκε «Φίλος των στόχων της Χιλιετίας» από τον Ο.Η.Ε.
Η επιστολή της προς τις χώρες του ΟΗΕ και τους ηγέτες του κόσμου έχει ως εξής:
“Το όνομά μου είναι Μύρτις, ωστόσο δεν πρόκειται για το αληθινό μου όνομα! Μου το έδωσαν οι αρχαιολόγοι που ανακάλυψαν το 1994-1995 τα οστά μου μαζί με άλλους 150 σκελετούς σε έναν ομαδικό τάφο στην Αθήνα, συγκεκριμένα στην περιοχή του Κεραμεικού.
Μπορεί να μοιάζω κορίτσι του 21ου αιώνα αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είμαι ένα εντεκάχρονο παιδί που έζησε και πέθανε στην Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ.
Πώς, λοιπόν, μπορεί ένα παιδί από την αρχαία Αθήνα να γίνει “Φίλος της Χιλιετίας” των Ηνωμένων Εθνών;
καταλήγει η επιστολή:
Ο θάνατός μου ήταν αναπόφευκτος. Τον 5ο αιώνα π.Χ. δεν είχαμε ούτε τη γνώση ούτε τα μέσα για την καταπολέμηση θανατηφόρων ασθενειών. Όμως εσείς, οι άνθρωποι του 21ου αιώνα, δεν έχετε καμία δικαιολογία. Διαθέτετε όλα τα απαραίτητα μέσα και πόρους για να σώσετε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, εκατομμυρίων παιδιών που όπως εγώ πεθαίνουν από αρρώστιες οι οποίες μπορούν να προληφθούν και να θεραπευτούν.
2.500 χρόνια μετά το θάνατό μου, ελπίζω ότι το μήνυμά μου θα επηρεάσει και θα εμπνεύσει περισσότερους ανθρώπους να εργαστούν και να κάνουν πραγματικότητα τους “Στόχους της Χιλιετίας της Ανάπτυξης”. Ακούστε με! Ξέρω τι λέω. Μην ξεχνάτε ότι είμαι πολύ μεγαλύτερη και ως εκ τούτου πιο σοφή από εσάς.»
Info: http://www.namuseum.gr/museum/pressreleases/2010/pressrelease_myrtis-gr.html