Ασφάλεια στο Internet

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για το συγκεκριμένο θέμα. Τα δύο video που ακολουθούν τα λένε όλα σε λίγα λεπτά. Μπορούμε να τα δούμε με τους μαθητές μας και να τα σχολιάσουμε…

Εισαγωγικές εκτός Λυκείου

Τον Σεπτέμβριο οι προτάσεις της Επιτροπής Μπαμπινιώτη για Λύκειο και Εξεταστικό

Με στόχο «να φύγει το άγχος από το σχολείο», η Επιτροπή Μπαμπινιώτη (όπως έχει γίνει γνωστό το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) πλησιάζει σιγά σιγά στο στάδιο της σύνταξης ολοκληρωμένης πρότασης για το νέο Λύκειο και το εξεταστικό σύστημα.

Σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», οι προτάσεις αυτές που έχουν κερδίσει τη συναίνεση των περισσοτέρων εκ των συμμετεχόντων, αλλά και των εκπροσώπων των τριών κομμάτων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) που μετέχουν στον διάλογο για την Παιδεία, θα εξειδικευθούν μετά τις Εξετάσεις αλλά θα δοθούν στη δημοσιότητα τον Σεπτέμβριο. Μάλιστα δεν θα ισχύσουν αμέσως, ίσως ύστερα από 2-3 χρόνια.

Όπως προκύπτει από την κωδικοποίηση των προτάσεων, οι κατευθύνσεις για το νέο Λύκειο θα έχουν να κάνουν με λιγότερη ύλη, περισσότερα μαθήματα Επιλογής, ζώνες πολιτισμού, διεύρυνση του καθημερινού ωραρίου αλλά μείωση των διδακτικών εβδομάδων, Επαγγελματικό Λύκειο που θα παρέχει πιστοποίηση για πρόσβαση στην αγορά εργασίας, κ.ά.

Όσον αφορά το Εξεταστικό, βέβαιο είναι πως οι εξετάσεις εισαγωγής θα γίνονται εκτός Λυκείου. Πιθανότατα το νέο σύστημα θα επιτρέπει ελεύθερη εισαγωγή στις Σχολές χαμηλής ζήτησης, περιφερειακά τεστ στις μικρές τάξεις και δημιουργία διαρκούς εξεταστικού κέντρου όπου, μετά την αποφοίτηση, οι υποψήφιοι για τα ΑΕΙ θα μπορούν να εξετάζονται 3-4 φορές τον χρόνο.

(Πηγή: Τα Νέα, www.tanea.gr, Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009, Ρεπορτάζ: Νίκος Μάστορας)

Διώκεται επειδή ενσωμάτωσε τα παιδιά των μεταναστών στη ζωή του σχολείου

Απίστευτο κι όμως αληθινό! Την Τρίτη 16 Ιουνίου 2009 στο Α΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών δικάζεται μια φωτεινή δασκάλα, η Στέλλα Πρωτονοταρίου, πρώην διευθύντρια του 132ου Δημ. Σχολείου, για δράσεις του σχολείου που είχε συναποφασίσει με τον σύλλογο διδασκόντων και που σύμφωνα με τον Συνήγορο του Πολίτη είχαν ως αποτέλεσμα «την πραγμάτωση σε σημαντικό βαθμό μιας ατμόσφαιρας αλληλοσεβασμού και συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη της σχολικής κοινότητας, το οποίο αποτελεί ζητούμενο στο πλαίσιο λειτουργίας των σχολικών μονάδων και της επιδίωξης του παιδαγωγικού ιδεώδους». 

Το 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στεγάζεται στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας. Περισσότερο από το 75% των μαθητών του είναι αλλόγλωσσοι, προερχόμενοι από διαφορετικές εθνότητες. Λίγα χρόνια πριν, η μαθητική διαρροή κινούνταν σε υψηλά επίπεδα, ενώ φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας ήταν συχνά. Η διευθύντρια του σχολείου, Στέλλα Πρωτονοταρίου και ο σύλλογος διδασκόντων αντιμετώπισαν συλλογικά το πρόβλημα, προχωρώντας σε μια σειρά παιδαγωγικών παρεμβάσεων, με στόχο την αντιστροφή της κατάστασης. Στα πλαίσια αυτά διοργάνωσαν μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες γονείς και μαθήματα μητρικής γλώσσας σε αλλοδαπούς μαθητές (αλβανικής και αραβικής καταγωγής), εξέδιδαν τις ανακοινώσεις του σχολείου σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, αλβανικά και αγγλικά) και ανέλαβαν πλήθος άλλων πρωτοβουλιών με σκοπό πάντα την εξυπηρέτηση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών τους. Πολύ σύντομα εξαιτίας των παρεμβάσεων αυτών, η μαθητική διαρροή σχεδόν μηδενίστηκε, τα κρούσματα βίας εξαφανίστηκαν, οι μαθητές βελτίωσαν τις επιδόσεις τους και οι Έλληνες και οι μετανάστες γονείς ξεπέρασαν τις αναστολές και τις φοβίες τους και συμμετείχαν ενεργά στη ζωή του σχολείου. 

Σύμφωνα όμως με το ΥΠΕΠΘ, η ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών δεν αποτελεί πρωταρχικό κριτήριο για τη στάση του απέναντι στις πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών, γι΄ αυτό την προηγούμενη σχολική χρονιά η Στέλλα Πρωτονοταρίου απομακρύνθηκε από το 132ο Δημοτικό Σχολείο. Η νέα διοίκηση επέβαλε τη διακοπή όλων των προαναφερθεισών παιδαγωγικών παρεμβάσεων, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις από τους δασκάλους και τους γονείς, καθώς και από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, συνδικαλιστικούς, πολιτικούς φορείς και πανεπιστημιακούς. 

Η δίωξη 

Σήμερα, έναν και πλέον χρόνο μετά την απομάκρυνσή της από το 132ο Δημοτικό Σχολείο, η Στέλλα Πρωτονοταρίου διώκεται ποινικά, με μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας τον τωρινό διευθυντή του σχολείου κ. Γιουτλάκη, επειδή παραχώρησε σχολικές αίθουσες για την πραγματοποίηση μαθημάτων μητρικής γλώσσας σε αλλόγλωσσους μαθητές το διάστημα 2005- 2007, εκτός διδακτικού ωραρίου. Την ίδια στιγμή που οι σχολικοί χώροι παραχωρούνται από τον Δήμο Αθηναίων για κάθε λογής δραστηριότητες (κοπή πίτας, ενοριακές ανάγκες εκκλησιών, αθλητικούς συλλόγους κ.ά.). Για συνδρομή στο ίδιο «έγκλημα» διώκεται και η δασκάλα που δίδασκε στα προγράμματα αυτά. 

Η «ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ»

Η νέα διοίκηση διέκοψε τα προγράμματα και διώκει τη διευθύντρια για την παραχώρηση των αιθουσών

Στο πλευρό της οι εκπαιδευτικοί 

Το καλύτερο μάθημα… την τελευταία μέρα

Μετά από την περιπετειώδη φετινή σχολική χρονιά, με τα Δεκεμβριανά (όπως ονομάστηκαν), με το μακελειό στον ΟΑΕΔ από τον μαθητή που άκουγε Heavy Metal, με διάλογο για την Παιδεία, με πολλές συζητήσεις επί συζητήσεων, από ειδικούς και μη, για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Παιδεία , συζητήσεις για κατάργηση του ασύλου στα Πανεπιστήμια και τόσα άλλα, οι μαθητές μας (2ου Γυμνάσιο Κω, άλλα και του 1ου Γυμνασίου Κω) μας έβαλαν τα γυαλιά διοργανώνοντας υπέροχες εκδηλώσεις την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς (με την βοήθεια κάποιων «ηρωικών» εκπαιδευτικών), διδάσκοντας μας πολιτισμό, μουσική, θέατρο, αρχαία ιστορία, πληροφορική, έκθεση, χορό, ζωγραφική, την περιβόητη διαθεματικότητα, αγάπη, συνεργασία, συνέπεια, υπευθυνότητα.
Συγκεκριμένα στο σχολείο μας οι μαθητές της Γ΄ τάξης οργάνωσαν μια καταπληκτική γιορτή, διάβασαν ένα υπέροχο κείμενο που αναφερόταν στην ζωή τους στο σχολείο και στους καθηγητές τους (ήταν πολύ επιεικείς), στο σκηνικό είχαν ζωγραφίσει ένα γκράφιτι αφού είχαν ψάξει στο Internet για να δουν κάποια σχέδια, με το Power Point μας έδειξαν εικόνες από την ζωή τους στο σχολείο, μοίρασαν λουλούδια, χόρεψαν, και τέλος «τα έσπασαν» (για όσους δεν ξέρουν είναι αργκό που σημαίνει ότι τα έδωσαν όλα, έγινε χαμός) με ένα μουσικό συγκρότημα από το σχολείο και περάσαμε όλοι πολύ καλά.
Το 1ο Γυμνάσιο παρουσίασε μια υπέροχη θεατρική παράσταση στον Δημοτικό Κινηματογράφο με τίτλο «ΚωμΟδύσσεια» ο κινηματογράφος ήταν γεμάτος, το γέλιο άφθονο όπως και το διαρκές χειροκρότημα που ακολούθησε στο τέλος της παράστασης. Παιδία που μπορεί να μην είχαν πάει ποτέ σε θέατρο, ή μπορεί να μην ήξεραν πολλά για την Οδύσσεια και τον Όμηρο, έπαιξαν ή παρακολούθησαν αυτή τη παράσταση με ενθουσιασμό.
Τα δύο αυτά σχολεία «συγκατοικούν» στο ίδιο κτίριο, μας χωρίζουν πολλά (κυρίως κτιριακά προβλήματα) αλλά και άλλα τόσα μας ενώνουν, και αυτές οι εκδηλώσεις μας ένωσαν, πολλοί μαθητές και καθηγητές από το 2ο Γυμνάσιο παρακολούθησαν την παράσταση του 1ου Γυμνασίου και πολλοί μαθητές του 1ου Γυμνασίου βρέθηκαν στην εκδήλωση του 2ου .
Και στις δύο εκδηλώσεις συμμετείχαν μαθητές που σε λίγες μέρες θα συζητάμε γι’ αυτούς για το αν θα τους «αφήσουμε» ή θα τους «περάσουμε». Αυτά τα παιδιά έδειξαν ένα άλλο πρόσωπο με τις ικανότητες, με την συνέπεια, την υπευθυνότητα και τον ζήλο που επέδειξαν. Και το πιο σημαντικό είναι ότι όλα τα παιδιά το κατευχαριστήθηκαν.
Μήπως τα παιδιά μας δείχνουν τον δρόμο; Μήπως τελικά αυτό είναι το σχολείο που θέλουμε;

ΜΠΡΑΒΟ!!!!

(Σε λίγες μέρες θα ανεβάσω συνδέσμους με υλικό από τις δύο εκδηλώσεις)

Μαθητές: Τι σχολείο θέλουμε – Οχι στις κάμερες και στους κανόνες

Τη δική τους νεανική και ριζοσπαστική απάντηση στο σημερινό γκρίζο σχολείο του αυταρχισμού και της απουσίας συνεννόησης δίνουν οι μαθητές. Επιζητούν ένα σχολείο δημοκρατικό, ανοικτό στην κοινωνία, χωρίς διακρίσεις και αναξιοπρεπείς συμπεριφορές. Επιθυμούν επίλυση των σχολικών διαφορών και παραπτωμάτων με διαδικασίες πειθούς και αναλογική τιμωρία των υπευθύνων, αντί της μονόπλευρης επιβολής ποινών. Λένε όχι στις κάμερες μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας και στους προαύλιους χώρους, ζητούν σεβασμό στις ιδιαιτερότητές τους και δικαίωμα προαιρετικής συμμετοχής στις παρελάσεις και σε άλλες εξωσχολικές εκδηλώσεις.

Οι μαθητές δεν συμμετέχουν βέβαια στον εθνικό διάλογο για την Παιδεία, όπου προετοιμάζεται, χωρίς αυτούς, το δικό τους μέλλον. Είχαν όμως την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους σε συναντήσεις με τον Συνήγορο του παιδιού. Σε μία από τις συναντήσεις αυτές, στη Θεσσαλονίκη, τον περασμένο μήνα, 130 μαθητές από 60 γυμνάσια και λύκεια του νομού κατέθεσαν με τόλμη τις απόψεις τους για ένα σχολείο διαφορετικό: Με περισσότερο χρώμα, ανοχή και δημιουργικότητα. Ιδού οι πιο ενδιαφέρουσες απόψεις, όπως τις συνόψισαν οι εκπρόσωποι του Συνηγόρου, συνθέτοντας ορισμένες φορές και τις διαφορετικές θέσεις που ακούστηκαν:

1. Κάθε σχολείο πρέπει να έχει τον δικό του κανονισμό λειτουργίας, κάτι σαν «τοπικό Σύνταγμα». Η σύνταξή του γίνεται έπειτα από διάλογο. Θα περιλαμβάνει υποχρεώσεις, αλλά και δικαιώματα των μαθητών. Θα λειτουργεί περισσότερο προληπτικά, εισάγοντας στο σχολείο τις αρχές της δημοκρατίας, του αλληλοσεβασμού, της επικοινωνίας, της ισότητας, της συμμετοχής, της ανεκτικότητας και της αλληλεγγύης. Θα πρέπει να προωθεί την ισότιμη ενσωμάτωση των αλλοδαπών μαθητών και την αποφυγή των διακρίσεων.

2. Το περιεχόμενο του κανονισμού συζητείται σε όλες τις τάξεις στην αρχή της χρονιάς. Σε περίπτωση διαφωνίας με τους καθηγητές, να γίνεται ανοικτός διάλογος και να υπάρχει αμοιβαία συναίνεση. Ο κανονισμός κάθε χρόνο θα αναθεωρείται με βάση τις αλλαγές αναγκών και αντιλήψεων στην κοινωνία και τις ιδιαιτερότητες του σχολείου.

3. Οι μαθητές ζητούν καθαρούς κανόνες στα σχολεία. Δεν έχουν αντίρρηση για την αυστηρότητα, αρκεί να πηγάζει και να νομιμοποιείται από δημοκρατικές διαδικασίες. Οι μαθητές αντιδρούν στην αυταρχικότητα και στην επιβολή ποινής χωρίς διάλογο και προηγούμενη ενημέρωση.

4. Να απαγορεύεται αυστηρά η χρήση κινητών τηλεφώνων την ώρα του μαθήματος απ’ όλους. Να μην παρακρατείται όμως το κινητό του παραβάτη από το σχολείο, αλλά να επιβάλλεται η προβλεπόμενη κύρωση και το κινητό να παραδίδεται στον μαθητή ή στον κηδεμόνα του.

5. Το κάπνισμα να μην επιτρέπεται σε δημόσιους χώρους του σχολείου ούτε σε μαθητές ούτε σε εκπαιδευτικούς. Μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές υποστήριξαν ότι πρέπει να επιτραπεί το κάπνισμα σε επιλεγμένους προαύλιους χώρους, εφόσον υπάρχει η σύμφωνη γνώμη των γονέων τους. Χρειάζεται επομένως εκτεταμένη συζήτηση και δέσμευση όλων των μερών για την τήρηση των αποφάσεων που λαμβάνονται.

6. Οι καθηγητές να είναι συνεπείς στην τήρηση των κανόνων, δίνοντας πρώτοι το παράδειγμα. Εκπαιδευτικοί που καπνίζουν στους διαδρόμους και απαντούν στο κινητό τους μέσα στην τάξη, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση των μαθητών για τον λόγο που επιβάλλει παρέκκλιση από τον κανόνα, δεν βοηθούν στον αλληλοσεβασμό.

7. Κάμερες δεν πρέπει να τοποθετούνται στα προαύλια και στους εσωτερικούς χώρους του σχολείου. Αν αυτό κρίνεται απαραίτητο για λόγους ασφάλειας, π.χ. αποτροπή κλοπών ή βανδαλισμών, να εξασφαλισθεί ότι δεν θα λειτουργούν τις ώρες του σχολείου.

8. Η συμμετοχή των μαθητών σε παρελάσεις και στις δραστηριότητες του σχολείου εκτός προγράμματος να είναι προαιρετική. Τα θέματα της πρωινής προσευχής και του εκκλησιασμού πρέπει να συζητιούνται με σεβασμό στις θρησκευτικές ανάγκες και τις πεποιθήσεις των μαθητών. Με δεδομένο το δικαίωμα κάθε ανηλίκου να έχει τις δικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις και να επιλέγει σε ποιες λατρευτικές εκδηλώσεις θα συμμετέχει, η υποχρεωτικότητα ή μη της προσευχής και του εκκλησιασμού να αποφασίζεται με προσοχή και ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του σχολικού πληθυσμού.

9. Η εμφάνιση των μαθητών να αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο σεβασμό στην ιδιαιτερότητά τους και με παιδαγωγική ευαισθησία. Να αποφεύγονται δημόσια επικριτικά σχόλια. Σε περίπτωση που εκτιμάται από τους εκπαιδευτικούς ότι μαθητής παρεκκλίνει από τους κανόνες ευπρέπειας, να γίνεται σύσταση και συζήτηση με τους εκπροσώπους των μαθητών. Επειδή δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για την ευπρέπεια και την κοσμιότητα, απαιτείται διαρκής διάλογος.

10. Ο στιγματισμός των μαθητών εκ μέρους των καθηγητών, είτε για λόγους συμπεριφοράς είτε για λόγους απόδοσης (καλοί-κακοί μαθητές), δεν διευκολύνει το κλίμα συνεργασίας στο σχολείο.

11. Οι ποινές που θα επιβάλλονται στους μαθητές να είναι ανάλογες των πράξεων και της εν γένει συμπεριφοράς τους. Να προβλεφθούν και άλλες «ποινές», όπως η αποκατάσταση της ζημιάς από τους ίδιους τους μαθητές σε περίπτωση φθοράς και η προσφορά κοινωφελούς εργασίας στο σχολείο.

12. Η επιβολή ποινών να μη συνδυάζεται με την προσβολή της αξιοπρέπειας και τη δημόσια διαπόμπευση των μαθητών. Οι κυρώσεις να μη χρησιμοποιούνται ως απειλές ή μέσα εκφοβισμού, αλλά ως συμφωνημένες συνέπειες μέσω του κανονισμού του σχολείου. Να μην επιβάλλεται ως ποινή η μείωση της βαθμολογίας εξαιτίας πειθαρχικών παραπτωμάτων. Η ωριαία αποβολή να μη γίνεται καταχρηστικά και να έχει εκπαιδευτική χρησιμότητα (π.χ. ένταξη σε άλλη διαδικασία).

13. Η διακίνηση ιδεών και εντύπων που δεν έχουν προσβλητικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο να είναι ελεύθερη. Να ενισχυθούν οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες, οι σχολικές εφημερίδες, οι ηλεκτρονικές σελίδες των σχολείων. Τα σχολικά κτήρια να αποκτήσουν περισσότερο χρώμα, να δοθεί η δυνατότητα φύλαξης στις τάξεις των προσωπικών ειδών των μαθητών (π.χ. βιβλία, ρούχα). Να δημιουργηθούν βιβλιοθήκες σε κάθε σχολείο.

14. Οι μαθητές να συμμετέχουν στον σχεδιασμό και στην επιλογή των σχολικών εκδρομών. Θέλουν επίσης να έχουν λόγο στη λήψη των αποφάσεων και να μπορούν να αξιολογούν τόσο τα βιβλία όσο και το έργο των καθηγητών τους. Να καθιερωθούν τακτικές ώρες διαλόγου και επικοινωνίας για θέματα που απασχολούν τους μαθητές.

15. Να αναβαθμιστεί ο ρόλος των μαθητικών συμβουλίων. Οι διευθυντές των σχολείων να συνομιλούν τακτικά με τα 15μελή συμβούλια και τα 5μελή συμβούλια των τάξεων, για να ακούν τις απόψεις των μαθητών. Στα 15μελή να εκπροσωπούνται οι μαθητές όλων των τάξεων (π.χ. με ποσόστωση). *

Δείτε προηγούμενη καταχώριση για το ίδιο θέμα… 

(Πηγή: Ελευθεροτυπία, του Χρήστου Ζέρβα, www.enet.gr)  

Ντροπή…

Από τελειόφοιτο τον έκαναν πρωτάκι!

Ο κ. Διονύσιος Τσούκας, εκπαιδευτικός,γράφει:

Δυστυχώς αυτό που συμβαίνει στην Κέρκυρα, και συγκεκριμένα στο Λύκειο Λευκίμμης, έχει ξεπεράσει όλα τα όρια της φαντασίας. Μαθητής της Α΄ Λυκείου χάνει τον χρόνο του επειδή είχε περίπου 90 απουσίες, από τις οποίες 54 αδικαιολόγητες. Εφαρμόζει ο σύλλογος διδασκόντων πιστά τον νόμο. Την επόμενη χρονιά, ξανά στην Α΄ Λυκείου, ξαναχάνει τον χρόνο του για 118 απουσίες, επειδή είχε τέσσερις παραπάνω από το όριο. Ξανά ο σύλλογος εφαρμόζει πιστά τον νόμο. Ανεξαρτήτως εάν 6 απουσίες έγιναν χωρίς τη θέληση του μαθητή (αποβολή από τον λυκειάρχη), ανεξαρτήτως εάν 35 απουσίες έγιναν διότι ο μαθητής 10 μέρες νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Και μέχρι εδώ ας πούμε καλά, τηρήθηκε ο «νόμος». Παρ΄ όλο που είναι σε όλους γνωστό ότι σε τέτοιες οριακές περιπτώσεις εκείνα που υπερισχύουν στο 99% των περιπτώσεων είναι η συνεκτίμηση και άλλων στοιχείων, η παιδαγωγική διάσταση του θέματος και η δυνατότητα μιας δεύτερης ευκαιρίας στον μαθητή.

Αυτό τουλάχιστον από την 25ετή εμπειρία μου γνωρίζω. Ομως υπάρχει και συνέχεια. Οι γονείς του μαθητή προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη.. Και το Δικαστήριο αναστέλλει προσωρινά την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων. Ο μαθητής προάγεται στη Β΄ Λυκείου κανονικά με εξετάσεις, ανακοινώνεται αποτέλεσμα από το σχολείο, παρακολουθεί τη Β΄ Λυκείου κανονικά, προάγεται στην Γ΄ Λυκείου κανονικά, παρακολουθεί μέχρι τον Φεβρουάριο κανονικά την Γ΄ Λυκείου και τότε συμβαίνει το «θαύμα». Ερχεται το Δικαστήριο και χωρίς να λάβει υπόψη του τη μέχρι τώρα πορεία του μαθητή δικαιώνει την παλαιά απόφαση του συλλόγου διδασκόντων. Εφαρμόζει και εδώ «πιστά» τον νόμο. Το γεγονός ότι καθυστέρησε δύο χρόνια να βγάλει απόφαση, χωρίς να έχει ευθύνη ο μαθητής, καθώς και το ότι ο μαθητής απέδειξε με τις πράξεις του την ικανότητά του να προαχθεί στη Β΄ Λυκείου, αλλά και στην Γ΄ Λυκείου, δεν μέτρησαν καθόλου. Εκείνο που απασχολούσε τον δικαστή ήταν η «πιστή» και αυταρχική εφαρμογή των διατάξεων. Και δεν τελειώνει εδώ η ιστορία. Ο σύλλογος διδασκόντων άρον άρον παίρνει την απόφαση να επανέλθει ο μαθητής στην Α΄ Λυκείου. Τώρα πώς είναι δυνατόν ο ίδιος σύλλογος να προάγει έναν μαθητή και να τον κρίνει ικανό να φτάσει στην Γ΄ Λυκείου, αλλά από την άλλη διοικητικά και αυταρχικά να τον τιμωρεί…

Και αν ο δικαστής δεν το «σκέφθηκε» και πήρε αυτή την απόφαση, εμείς οφείλαμε ως εκπαιδευτικοί λειτουργοί να το μετρήσουμε και να μην παίζουμε με τη ζωή ενός νέου ανθρώπου. Να μην του ζητάμε να γράψει διαγώνισμα της Α΄ Λυκείου, όταν γνωρίζουμε ότι μέχρι προχθές φοιτούσε στην Γ΄ Λυκείου. Επρεπε να υψώσουμε το ανάστημά μας και να αρνηθούμε να εφαρμόσουμε αυτή την απόφαση. Να μην αποδεχθούμε απειλές από τη διοίκηση του σχολείου. Συνάδελφοι του Λυκείου Λευκίμμης, ακόμα δεν είναι αργά.

(Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ http://www.tovima.gr/)

Ο ρόλος των μαθητών στην σύνταξη και εφαρμογή Σχολικών Κανονισμών

Ανοικτή Συζήτηση στην Θεσσαλονίκη 15.3.2009

Η Ανοικτή Συζήτηση διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη από τον Συνήγορο του Παιδιού σε συνεργασία με την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, τις Διευθύνσεις Β/θμιας Εκπαίδευσης Δυτικής και Ανατολικής Θεσσαλονίκης και τα Γραφεία Αγωγής Υγείας του Νομού. Σε αυτήν συμμετείχαν περίπου 130 μαθητές από 60 γυμνάσια και λύκεια, μεταξύ των οποίων και 20 μέλη της Ομάδας Εφήβων Συμβούλων του Συνηγόρου του Παιδιού. 

Στο παρακάτω κείμενο περιλαμβάνονται απόψεις και προτάσεις που αναφέρθηκαν από μαθητές στην συνάντηση. Προς το παρόν ο Συνήγορος του Παιδιού δεν εκφράζει άποψη για το περιεχόμενό τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, που διατυπώθηκαν διαφορετικές προτάσεις για στα ίδια θέματα, εδώ παρουσιάζεται η σύνθεσή τους. Μετά την απομαγνητοφώνηση των παρεμβάσεων των μαθητών, θα ακολουθήσει περαιτέρω επεξεργασία των απόψεών τους προκειμένου να διατυπωθούν συγκεκριμένες προτάσεις εκ μέρους του Συνηγόρου του Παιδιού.

 Κατεβάστε το κείμενο 

 Διαρκή ενημέρωση για τα θέματα σχετικά με την Ομάδα και την Κοινότητα Εφήβων Συμβούλων μπορείτε να βρίσκετε στον ιστοχώρο του Συνηγόρου του Παιδιού www.0-18.gr 

Η τρύπα της εθνικής μας υπερηφάνειας…

Παρατηρήσεις από μια σχολική γιορτή…

Xθές παρευρέθηκα (και μάλιστα είχα και μια μικρή συμμετοχή) στην καθιερωμένη γιορτή του σχολείου μας στο πλαίσιο του εορτασμού της 25^ης Μαρτίου. Η γιορτή έλαβε χώρα  στο κλειστό γυμναστήριο του σχολείου που χρησιμοποιείται και για τις εκδηλώσεις του σχολείου.

Τα παιδιά κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια, παρουσίασαν μια όμορφη γιορτή και μας έκαναν για άλλη μια φορά “εθνικά υπερήφανους”. Δεν ξέρω βέβαια πως αισθάνθηκαν αυτά σε σχέση με την επέτειο της 25^ης Μαρτίου αλλά και σε σχέση με εμάς. Μπορούν να είναι υπερήφανα όταν στο σκηνικό που γινόταν η γιορτή  υπήρχε μια τεράστια τρύπα που θα μπορούσε να «καταπιεί» κάποιο παιδί; (Για να μην αναφερθώ και σε άλλα προβλήματα σχετικά με την αίθουσα – γυμναστήριο). Μπορούν να είναι εθνικά υπερήφανα για την Ελλάδα του σήμερα; Για ποιο πράγμα μπορούν να είναι εθνικά υπερήφανα αυτά τα παιδιά; Τα μόνα που μπορώ να θυμηθώ είναι κάποιες επιτυχίες στον αθλητισμό και η Eurovision, αρκούν αυτά;

Σχολείο να μορφώνει κι όχι να εξοντώνει

Με σύνθημα «Σχολείο να μορφώνει κι όχι να εξοντώνει», το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Θεσσαλονίκης διοργανώνει, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, φεστιβάλ στην πλατεία Αριστοτέλους και, όπως αναφέρει η Ελευθεροτυπία (24.03.2009), αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέων μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στον διάλογο για το «εξεταστικό».

«Δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο. Δεν έχουμε ευκαιρίες στη μόρφωση και την εργασία. Συχνά βιώνουμε τρομοκρατία από αδιάφορους δασκάλους και καθηγητές, σ’ ένα σχολείο που θα ‘πρεπε να καλλιεργεί προσωπικότητες αλλά είναι μόνο χώρος αποστήθισης και παπαγαλίας», κατήγγειλαν οι μαθητές.

Για το φεστιβάλ, τόνισαν ότι θα συμμετάσχουν 14 μουσικά μαθητικά συγκροτήματα, θα υπάρχουν εκθέσεις σκίτσων, φωτογραφίας και… ιδεών, ενώ η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

(Πηγή: www.e-paideia.net)

Κοντέυω να εκραγώ…

Η κατάσταση στην Παιδεία, στην χώρα, στην Ευρώπη και τον Κόσμο είναι ανεξέλεγκτη… Κρίση!!!  Οικονομική κρίση, κρίση αξιών, κρίση ιδεών, κρίση διακυβέρνησης, κρίση παντού. Ωραία τα καταφέραμε… όλοι μας. Και τώρα; Και τώρα τι κάνουμε; Από πού να αρχίσουμε να μαζεύουμε; Αποχαυνωμένοι στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας δεν κάνουμε τίποτα.

Η παιδεία έχει χτυπηθεί από παντού. Απαξίωση του σχολείου και του εκπαιδευτικού από την κοινωνία και κυρίως από τους μαθητές. Μαθητές στους οποίους προσπαθεί το εκπαιδευτικό σύστημα (μέρος του οποίου είναι και οι εκπαιδευτικοί) να τους βάλει στο κεφάλι αυτά που θέλει (αν μπορούσε θα το έκανε και με εγχείριση). Βάζει τον μαθητή σε μια καρεκλά και τον υποχρεώνει να παρακολουθεί με το ζόρι ανούσια μαθήματα με μεγάλο όγκο πληροφοριών, τον βάζει με το ζόρι σε μια καρέκλα και τον υποχρεώνει να παρακολουθεί βαρετές σχολικές γιορτές, πρέπει  επίσης κάθε πρωί να κάνει τον σταυρό του και την προσευχή του, Δευτέρα και Παρασκευή να κάθεται προσοχή και να λέει τον εθνικό ύμνο μπροστά στη σημαία μιας χώρας που όχι απλά δεν κάνει πλέον τίποτα γι’ αυτόν αλλά υπονομεύει και το μέλλον του, και τέλος, τον βάζει να ακολουθεί αυτήν την σημαία «παρελαύνοντας» δύο με τρεις φορές τον χρόνο. Και όλα αυτά σε ένα άχρωμο, κρύο  και αφιλόξενο σχολείο. Είναι δυνατόν να αγαπήσει αυτό το σχολείο και να το νιώσει δικό του. Και εγώ στη θέση τους θα έκανα ότι μπορούσα για να αποφύγω το σχολείο, έστω και μια ώρα μάθημα, αυτό κάνουν και τα παιδία, ας μην ξεχνάμε…  είναι παιδία.

Από την άλλη είναι και οι εκπαιδευτικοί …  εμείς, οι μεγάλοι, οι αλάθητοι παντογνώστες που ξέρουμε τα πάντα, μπορούμε να κρίνουμε τα πάντα και αν χρειαστεί τιμωρούμε κιόλας τους «άτακτους» μαθητές.

Κάποιοι από εμάς έχουν το σχολείο σαν δεύτερο επάγγελμα ή ως συμπληρωματικό εισόδημα, άλλοι πάλι είναι υποστηρικτές του: «Κάνουν ότι μας πληρώνουν, κάνουμε ότι δουλεύουμε» ή του: «Για τις ώρες που δουλεύουμε καλά πληρωνόμαστε, αν χρειαστείς παραπάνω χρήματα κάνεις και κάτι άλλο…»,  υπάρχουν και οι κουρασμένοι-απελπισμένοι που δηλώνουν: «όπως είναι η παιδεία δεν αλλάζει τίποτα…» και απλά περιμένουν υπομονετικά την ημέρα που θα βουλιάξουν…  μαζί με την παιδεία, υπάρχουν οι τυπικοί που είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους και το αναλυτικό πρόγραμμα, ως εκεί…, άλλοι πάλι βγάζουν το άχτι τους και ότι απωθημένο έχουν για επιβολή εξουσίας στους μαθητές, υπάρχουν και αυτοί που συνδυάζουν κάποια ή όλα τα παραπάνω, οι χειρότεροι.

Οι περισσότεροι από τους παραπάνω δεν θα κατέβουν σε απεργία στις 2 Απριλίου…

Υπάρχουν και αυτοί που αντιστέκονται ή προσπαθούν να αντισταθούν, αυτοί που αγαπούν τα παιδιά, αγαπούν αυτό που κάνουν και θέλουν να είναι πρώτα παιδαγωγοί και μετά εκπαιδευτικοί, θέλουν να εμπνεύσουν τους μαθητές τους ώστε να ακολουθήσουν τα όνειρα τους.

Από αυτούς, θέλω να πιστεύω, οι περισσότεροι θα κατέβουν σε απεργία στις 2 Απριλίου…

Τελικά ποιοι είναι με ποιους; Με ποιόν παλεύω ενάντια σε τι; Ποιοι αγωνιούν για το μέλλον της παιδείας;

Με ποιόν πρέπει να τα βάλω; Με το εκπαιδευτικό σύστημα; Με το σχολείο; Με τους συναδέλφους; Με την κυβέρνηση που δεν μας έδωσε αύξηση και προχωράει σε μισθολόγιο δύο ταχυτήτων; Με όλους;

Από ποιόν να στηριχθώ; Από ψευτοσυνικαλιστές και λοιπά λαμώγια που προσπαθούν να περάσουν την κομματική τους γραμμή στους αγώνες της μερίδας των εκπαιδευτικών που συνεχίζει να ελπίζει και να αγωνίζεται;

Ειλικρινά βρίσκομαι σε αδιέξοδο….