Μπορεί να αλλάξει η Παιδεία και προς ποια κατεύθυνση;

Παρακολούθησα πριν από αρκετές ημέρες την εκπομπή “Έρευνα” του  Παύλου Τσίμα στο Mega  όπου μία μαθήτρια από την Ελλάδα αντάλλαζε εμπειρίες και απόψεις με έναν μαθητή από την Φιλανδία.

Από την επόμενη ήμερα αναρωτιέμαι «τι Παιδεία παρέχουμε στα παιδιά μας;». Από πού ν’ αρχίσεις και που να τελειώσεις, από το απαρχαιωμένο πρόγραμμα σπουδών και την τεράστια διδακτέα ύλη; Το δασκαλοκεντρικό τρόπο διδασκαλίας που είναι η μόνη μέθοδος για να προλάβεις να καλύψεις την προβλεπόμενη ύλη;

Πως μπορείς να αντιπαρατεθείς στις  προκλήσεις  που έχουν σήμερα τα παιδιά από την τηλεόραση, το Internet, τα κινητά και τα videogames; Με πίνακα, κιμωλία, παλιούς υπολογιστές και μηδαμινά διδακτικά μέσα; Πώς να εμπνεύσεις τους μαθητές όταν δεν έχεις εμπνευσμένους εκπαιδευτικούς;

Πώς να αντιπαρατεθείς στην μερίδα των εκπαιδευτικών που πάει στο σχολείο μόνο για να βγάλει το μεροκάματο; Στη μερίδα των εκπαιδευτικών που συμπεριφέρεται  αυταρχικά και βάναυσα προς τους μαθητές της;

Δυστυχώς το σημερινό σχολείο δεν παρέχει Παιδεία στα παιδιά μας αλλά μόνο εκπαίδευση ή καλύτερα εξάσκηση στην αποστήθιση, κοινώς παπαγαλία. Ποιος μιλάει σ’ αυτά τα παιδιά για πολιτισμό, μουσική, τέχνες; Ποιος τα εμπνέει και ποιος τους δίνει εφόδια για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους;

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι υπάρχει απάντηση. Είναι η τηλεόραση με τον καθημερινό κατακλυσμό σκουπιδιών αισθητικής που στέλνει στα σπίτια μας και εμείς δεν έχουμε δώσει στα παιδιά μας ούτε ομπρέλα.

Ο μαθητής από την Φιλανδία έλεγε ότι του αρέσει το σχολείο και ανυπομονεί να πάει σ’ αυτό την επόμενη μέρα. Ελπίζω να προλάβω να ζήσω την μέρα που θα ακούω και τους δικούς μας μαθητές  να λένε το ίδιο.

Σίγουρα το πρόβλημα της Παιδείας δεν είναι μόνο θέμα σχολείου αλλά μιας ολόκληρης κοινωνίας .

Γιώργος Ιωσηφίδης