… Ως τότε, ο καθένας μπορεί να υποστηρίζει ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο· και το μπορεί διότι ο καθένας γύρω μας είναι έτοιμος να το πιστέψει. Η αντίληψη της ετερογονίας των σκοπών -ότι, δηλαδή, οι πράξεις μας δεν καταλήγουν στους σκοπούς που ανταποκρίνονταν στις προθέσεις μας- δεν είναι απλή υπόθεση. Προϋποθέτει ένα σύστημα παιδείας που δεν τείνει στις μονοσήμαντες εκδοχές των γεγονότων, αλλά καλλιεργεί την ερευνητική διάθεση απέναντι σε μια πραγματικότητα της οποίας η φύση υπερβαίνει τις δυνατότητες του ανθρώπινου νου. Προϋποθέτει, επίσης, μια οργανωμένη κοινωνία στην οποία λειτουργούν οι θεσμοί και οι πολίτες έχουν αντίληψη της έννοιας του κύρους. Προϋποθέτει, με άλλα λόγια, ότι ζεις σε έναν κόσμο όπου η κρατούσα αντίληψη για την «αλήθεια» δεν επιβάλλει να τη αναγνωρίζεις ως μία, σταθερή και αμετάβλητη, αλλά μάλλον ως κάτι προς το οποίο τείνουμε, προσπαθώντας να καταλάβουμε έναν πολύπλοκο κόσμο που μας ξεπερνά.
Σ.Κασιμάτης, εφημερίδα “Καθημερινή”, 9-10-2013
