ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ΗΛΙΟΣ: Ο ήλιος ακτινοβολεί φως και θερμότητα. Με την ενέργεια του ήλιου λειτουργούν οι φωτοβολταϊκοί μετατροπείς και οι ηλιακοί θερμοσίφωνες.
ΤΡΟΦΙΜΑ: Από τα τρόφιμα παίρνουμε την απαραίτητη ενέργεια για τις διάφορες λειτουργίες του οργανισμού μας.
ΓΑΙΑΝΘΡΑΚΕΣ : Χρησιμοποιούμε γαιάνθρακα ως καύσιμο στα ηλεκτρικά εργοστάσια της ΔΕΗ και γενικότερα για θέρμανση.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ : Χρησιμοποιούμε το πετρέλαιο , για να θερμάνουμε τα σπίτια μας , στα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια της ΔΕΗ , για την κίνηση πλοίων και αυτοκινήτων.
ΒΙΟΜΑΖΑ: Η βιομάζα χρησιμοποιείται για θέρμανση και μαγείρεμα σε αγροτικούς οικισμούς καθώς και για θέρμανση θερμοκηπίων και ελαιουργείων.
ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ: Το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται ως καύσιμο σε πολλά εργοστάσια αντί για πετρέλαιο ,σε μεταφορικά μέσα και για θέρμανση.
ΑΝΕΜΟΣ: Την κινητική ενέργεια του αέρα τη χρησιμοποιούμε μετατρέποντας την σε ηλεκτρική με τις ανεμογεννήτριες.
ΝΕΡΟ: Χρησιμοποιούμε την ενέργεια του νερού που πέφτει ορμητικά για την λειτουργία των υδροηλεκτρικών εργοστασίων της ΔΕΗ
ΓΕΩΘΕΡΜΙΑ : Η γεωθερμία χρησιμοποιείται για θέρμανση και για λειτουργία πολλών εργοστασίων.
ΣΧΑΣΗ ΠΥΡΗΝΩΝ: Χρησιμοποιούμε τη θερμότητα που απελευθερώνεται από τη σχάση πυρήνων μετατρέποντάς τη σε ηλεκτρική ενέργεια στα πυρηνικά εργοστάσια.

Τι είναι το οικολογικό αποτύπωμα;

Η έννοια «οικολογικό αποτύπωμα» αναφέρεται στην έκταση παραγωγικής γης, πόσιμου νερού και θάλασσας που είναι απαραίτητα για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών σε ενέργεια και νερό, συνυπολογίζοντας τις εκπομπές ρύπων και την έκταση που χρειάζεται για την απόθεση των απορριμμάτων. Με τον όρο «οικολογικό αποτύπωμα» εκφράζεται ο βαθμός στον οποίο τα ανθρώπινα είδη καταναλώνουν τους πόρους της Γης σε εκτάρια παραγωγικής γης. Σε παγκόσμιο επίπεδο, το μέσο οικολογικό αποτύπωμα είναι σήμερα 2,2 εκτάρια κατά κεφαλήν, παρότι δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει τα 1,8 εκτάρια προκειμένου να παραμείνει εντός των ορίων της βιολογικής ικανότητας της Γης. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα ανθρώπινα όντα χρησιμοποιούν 25% περισσότερο από την ετήσια παραγωγή της Γης, με άλλα λόγια, η Γη χρειάζεται έναν χρόνο και τρεις μήνες για να παραγάγει ό,τι εμείς χρησιμοποιήσαμε σε ένα και μόνο έτος (2003) (Οικολογική έκθεση του WWF για το 2006).
Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, το οικολογικό αποτύπωμα της Ευρώπης υπερέβη τη βιολογική της ικανότητα το 1960 και είναι σήμερα διπλάσιο από την ικανότητα αυτή λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό δεν είναι συμβατό με τη δίκαιη αειφόρο ανάπτυξη. Στην διεύθυνση http://www.earthday.net/footprint/index.asp ή στην διεύθυνση http://www.myfootprint.org/ μπορείτε να κάνετε ένα τεστ για να μετρήσετε το δικό σας οικολογικό αποτύπωμα στον πλανήτη.
Κατεβάστε την έκθεση LIVING PLANET REPORT 2006 (σε pdf) της WWF. Επισκεφτείτε επίσης το ελληνικό site της WWF, http://www.wwf.gr για περισσότερες πληροφορίες.

Τρύπα του όζοντος
Τι ακριβώς είναι, πώς αντιμετωπίζεται και τι συνέπειες έχει για τον πλανήτη;

Το όζον είναι ένα αέριο το οποίο εμφανίζεται σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις στην ατμόσφαιρα της Γης και του οποίου το μόριο αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση όζοντος (περίπου το 90%) εμφανίζεται στην στρατόσφαιρα, σε ένα «στρώμα» το οποίο ξεκινά από τα 10 με 17 περίπου χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης και φτάνει έως και τα 50 χιλιόμετρα.
Το στρώμα του όζοντος μεταβάλλεται από περιοχή σε περιοχή και ανάλογα με τις εποχές, ενώ επηρεάζει και επηρεάζεται από το κλίμα, καθώς ο μηχανισμός σχηματισμού του εξαρτάται από τη θερμοκρασία, την υγρασία, τους ανέμους και τη περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε άλλες χημικές ενώσεις. Το όζον της στρατόσφαιρας αποτελεί τη μοναδική ασπίδα του πλανήτη μας ενάντια στις βλαβερές επιπτώσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας του Ήλιου, η οποία είναι ιδιαίτερα επιζήμια για όλους τους έμβιους οργανισμούς. Χωρίς την ασπίδα του όζοντος, για παράδειγμα, τα κρούσματα καρκίνων του δέρματος, καταρράκτη και βλαβών του ανοσοποιητικού μας συστήματος θα πολλαπλασιάζονταν ραγδαία.
Δυστυχώς, το όζον στη στρατόσφαιρα σιγά-σιγά καταστρέφεται από τις εκπομπές αερίων πάνω στη Γη όπως το διοξείδιο του άνθρακα και οι χλωροφθοράνθρακες (CFC). Περιοχές όπου το όζον έχει μειωθεί δραστικά έχει επικρατήσει να ονομάζονται «τρύπες του όζοντος» και για πρώτη φορά εντοπίστηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 επάνω από την Ανταρκτική.
Η πρώτη διεθνής προσπάθεια περιορισμού των CFC έγινε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ το 1987, στο οποίο τέθηκαν συγκεκριμένοι στόχοι αναφορικά με το περιορισμό των χημικών ουσιών που αποδεδειγμένα καταστρέφουν το όζον της στρατόσφαιρας