Δυσλεξία

(πηγή:http://www.karibou-care.gr)

Η Δυσλεξία

Η κατανόηση του γραπτού λόγου γίνεται με την ανάγνωση, η οποία βασίζεται σε μηχανισμούς ανάλυσης της γραπτής γλώσσας. Οι διαταραχές στους μηχανισμούς λειτουργίας της γραπτής γλώσσας έχουν ως αποτέλεσμα το φαινόμενο της δυσλεξίας (Καραπέτσας, 1997).

Ο ευρύτατα διαδομένος όρος «Δυσλεξία» χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τις μαθησιακές δυσκολίες της ανάγνωσης και της ορθογραφημένης γραφής, οι οποίες δεν συνδέονται με άλλες οργανικές ή διανοητικές διαταραχές.

Η Δυσλεξία ποικίλει ως προς το βαθμό σοβαρότητας και εκδηλώνεται με δυσκολίες στην πρόσληψη του λόγου, στην ανάγνωση, τη γραφή, την ορθογραφία και μερικές φορές την αριθμητική. Η δυσλεξία δεν οφείλεται σε έλλειψη κινήτρων, σε αισθητηριακές βλάβες, σε ακατάλληλη διδασκαλία ή σε απρόσφορες συνθήκες περιβάλλοντος, ωστόσο μπορεί να συνυπάρχει με αυτές τις καταστάσεις (Τάφα, 1998).

Η δυσλεξία ή πληρέστερα η «ειδική ή εξελικτική δυσλεξία» όπως είναι ο πλήρης όρος, είναι ένα περίπλοκο θέμα επιστημονικής αναζήτησης και μελέτης στο χώρο της ιατρικής, της ψυχολογίας, της παιδαγωγικής, διότι συνδέεται με τη φύση του ανθρώπου ως ζώντα οργανισμού που χρησιμοποιεί τον επικοινωνιακό του λόγο αλλά και με τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Η δυσλεξία απασχόλησε τους ερευνητές του διεθνή χώρου από το τέλος του περασμένου αιώνα μέχρι και σήμερα, οι οποίοι πραγματοποίησαν σύνθετες και εκτεταμένες μελέτες. Πολλοί όροι διατυπώθηκαν για να δηλώσουν αυτή την αναγνωστική δυσκολία. Οι κυριότεροι όροι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν «σύμφυτη αμβλυωπία συμβόλων», «σύμφυτη αλεξία», «σύμφυτη λεξική τύφωση», «ειδική αναγνωστική επιβράδυνση» και «ειδική εξελικτική δυσλεξία» (Πόρποδας, 1993).

Ο όρος Δυσλεξία χρησιμοποιείται σήμερα διεθνώς «Dyslexia» για να εκφράσει το ελλιπές διάβασμα. Η ερευνητική ομάδα για τη δυσλεξία και το διεθνή αναλφαβητισμό της διεθνούς ομοσπονδίας νευρολογίας απέδωσε δύο ορισμούς στο υπό μελέτη πρόβλημα: έναν για τη δυσλεξία και έναν για την ειδική εξελικτική δυσλεξία.

Σύμφωνα με τους ορισμούς αυτούς «Δυσλεξία είναι η διαταραχή που παρουσιάζεται σε παιδιά, τα οποία παρά τη φοίτησή τους σε συνηθισμένες σχολικές τάξεις αποτυγχάνουν να αποκτήσουν τις γλωσσικές δεξιότητες που σχετίζονται με την ανάγνωση, τη γραφή και την ορθογραφία, σε βαθμό ανάλογο με τις διανοητικές τους ικανότητες» (Πόρποδας, 1993: 32). «Η Ειδική Εξελικτική Δυσλεξία είναι η διαταραχή που εκδηλώνεται με δυσκολία στη μάθηση της ανάγνωσης παρότι υπάρχει καλή εκπαίδευση, φυσιολογική ευφυΐα και καλό κοινωνικό – πολιτισμικό περιβάλλον» (Καράπετσας, 1997: 14).

Η δυσλεξία θεωρείται ως «σύνδρομο» για τους εξής λόγους: Πρώτον, διότι το σύνδρομο περιγράφεται ως μια συγκεκριμένη ομάδα χαρακτηριστικών, τα οποία σχετίζονται μεταξύ τους και διαμορφώνουν μία συγκεκριμένη εικόνα ή «οντότητα». Δεύτερον, διότι το «σύνδρομο» αφορά χαρακτηριστικά των οποίων τα αίτια δεν είναι απολύτως γνωστά. Τρίτον, διότι η λέξη «σύνδρομο» παραπέμπει στην ανάγκη να ληφθούν υπόψη και να συνεκτιμηθούν πληροφορίες από διάφορες άλλες πηγές, όπως είναι η ανατομία, η γενετική, καθώς και η γνωστική εξέλιξη και τα γνωστικά στάδια του παιδιού (Λιβανίου, 2004).

Η Δυσλεξία εμμένει σε ολόκληρη τη ζωή του ατόμου αλλά με κατάλληλη αγωγή μπορεί να αμβλύνει τα συμπτώματα της αλλά δεν αντιμετωπίζει πλήρως το σύνδρομο. Η δυσλεξία είναι η πιο συνηθισμένη από τις μαθησιακές διαταραχές, γνωστές ως ειδικές μαθησιακές δυσκολίες (ΕΜΔ), οι οποίες λειτουργούν ανασταλτικά στο να αποκτήσει ένα παιδί δεξιότητες στην σχολική τάξη.
…
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο κατεβάστε το αρχείο doc εδώ