Ναι είναι στα καλύτερά τους, είναι η εποχή της εφήμερης κυριαρχίας τους, στο απόγειο της γεύσης-του αρώματος-του πύρινου χρώματος!

Όλα αυτά από τις ώριμες φράουλες, πώς θα σας φαινόταν να τα “αιχμαλωτίσετε” σε ένα γυάλινο βαζάκι, ώστε να τα απολαύσετε αργότερα όταν ο φρέσκος καρπός δεν θα υπάρχει στο ράφι του οπωροπωλείου/σουπερμάρκετ ή στον πάγκο της λαϊκής αγοράς;

Αν λοιπόν προμηθευτείτε 1 κιλό φράουλες (κατά προτίμηση βιολογικής καλλιέργειας), τις καλοπλύνετε, αφαιρέσετε τους μίσχους & τα φυλλαράκια τους, τις τεμαχίσετε, τις βάλετε σε μια ευρύχωρη κατσαρόλα με 200 mL χυμό μήλου στον οποίον θα έχετε από πριν διαλύσει ενάμισι κουταλάκι του γλυκού άγαρ-άγαρ… ε τότε είστε σε καλό δρόμο. Βράζετε όλα τα προαναφερθέντα επί 10 έως15 γεμάτα λεπτά της ώρας (με προσοχή, διότι πιτσιλάει κάπως επικίνδυνα), πολτοποιώντας με μια ξύλινη κουτάλα όσο μπορείτε τους τεμαχισμένους καρπούς μέχρι να προκύψει στην κατσαρόλα σας ένας ρευστός φραουλένιος χυλός. Ακολούθως μεταφέρετε το καυτό παρασκεύασμα σε αποστειρωμένα γυάλινα βαζάκια [δες εδώ το πώς], και αφήνετε το δημιούργημά σας να κρυώσει. Το απολαμβάνετε ως μαρμελάδα, όπου απαιτείται μαρμελάδα.

Έντονο χρώμα (όχι όπως οι αντίστοιχες πολυβρασμένες σκουρόχρωμες μαρμελάδες του εμπορίου), πλήρης γεύση φρούτου, ακαταμάχητο φυσικό άρωμα …και φυσικά χωρίς ζάχαρη ή άλλα γλυκαντικά!

Συγχρόνως, αναρωτιέμαι για τη γεύση εκείνου του «λευκού κοσμήματος» στην Ιαπωνία, καθότι εικόνες του μπορούμε απλώς να έχουμε στο επόμενο βίντεο: