Η συνθήκη του Βουκουρεστίου υπογράφτηκε στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου και όριζε τα σύνορα της
Ελλάδας ανατολικά έως το Νέστο, βόρεια μέχρι το Πετρίτσι, τη Γευγελή και το Μοναστήρι και δυτικά
έως την Κορυτσά ενώ και η Κρήτη περιερχόταν στο ελληνικό κράτος. Παρέμεναν όμως και πάλι
ασαφή τα ζητήματα της Β. Ηπείρου και των νησιών του Αιγαίου. Η Ελλάδα είχε κατορθώσει να
απελευθερώσει το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας, σημαντικό μέρος της Ηπείρου και
ένα μέρος της δυτικής Θράκης. Δεν κατόρθωσε να απελευθερώσει το βόρειο τμήμα της Μακεδονίας
(σημερινή νότια περιοχή του κράτους των Σκοπίων) με την ακμαία ελληνική πόλη του
Μοναστηρίου, το οποίο κατέλαβαν οι Σέρβοι και τη βορειοανατολική Μακεδονία με τις ελληνικές
πόλεις του Μελένικου, της Τζουμαγιάς και της Στρώμνιτσας, που παραχωρήθηκε στη Βουλγαρία
(Πηγή:Centennia)
Ανατολική Ρωμυλία
Με το όνομα Ανατολική Ρωμυλία ή Ρουμυλία ονομάστηκε επίσημα η περιοχή της βόρειας Θράκης από τη Συνθήκη του Βερολίνου (1878) με την οποία και μετετράπηκε η θρακική αυτή περιοχή σε αυτόνομη επαρχία, υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα ανήκει στην Βουλγαρία, και εκτείνεται από τη Φιλιππούπολη ως τις ακτές του Εύξεινου πόντου.
Στην περιοχή αυτή κατοικούσαν Βούλγαροι, Έλληνες και Τούρκοι. Από τον 13ο αιώνα ήταν επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Απέκτησε ημι-αυτόνομο καθεστώς με τη Συνθήκη του Βερολίνου το 1878 που αναθεώρησε την προ λίγων μηνών υπογραφείσα Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου μεταξύ της Ρωσίας και των Οθωμανών. Η συνθήκη προέβλεπε χριστιανό κυβερνήτη, που θα οριζόταν με σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας και των Μεγάλων δυνάμεων. Την εσωτερική τάξη θα διασφάλιζε τοπική εθνοφρουρά, που θα σχηματιζόταν από ντόπιους πολίτες. Η πρωτεύουσα της επαρχίας ήταν το Πλόβντιβ (γνωστό και ως Φιλιππούπολη)
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα