Σύμφωνα με τους (Helm & Katz, 2002) η προσέγγιση project παρά τα κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά που έχει κατά την εφαρμογή της, εμφανίζει κατά βαθμίδα κάποιες ιδιαιτερότητες που σχετίζονται με το αναπτυξιακό στάδιο των μαθητών, τη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού κλίματος της κάθε βαθμίδας, το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών κάθε βαθμίδας, τη συνεργατική διδασκαλία, τη διάθεση για διεπιστημονική γνώση κ.α. Στην προσχολική εκπαίδευση υπάρχουν δύο καθοριστικοί παράγοντες που διαμορφώνουν την όλη διαδικασία : α) η διαμόρφωση του θεσμικού κλίματος και β) η ιδιαιτερότητα της ηλικίας των νηπίων. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε ένα νηπιαγωγείο που για πολλά χρόνια λειτουργούσε σαν χώρος φύλαξης και απασχόλησης των νηπίων και αργότερα ο ρόλος του ήταν να ενισχύσει επιμέρους χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του παιδιού. Τα αναλυτικά προγράμματα κάνουν λόγο για ψυχοκινητικές, κοινωνικοσυναισθηματικές, νοητικές και αισθητικές δραστηριότητες χωρίς να υπάρχει παροχή γνώσεων ενταγμένων σε συγκεκριμένα διδακτικά αντικείμενα. Βάσει των παραπάνω το νηπιαγωγείο είχε μια αρνητική και μια θετική εξέλιξη. Ως αρνητική θεωρείται η αδράνεια στους παιδαγωγικούς κύκλους για πολλά χρόνια σε θέματα προσχολικής αγωγής. Η ίδια αδράνεια όμως και αδιαφορία λειτούργησε θετικά γιατί απάλλαξε το νηπιαγωγείο από την εισαγωγή του σε ένα εντατικοποιημένο πρόγραμμα της εκπαίδευσης. Το νηπιαγωγείο δεν είχε περιορισμούς και δεσμεύσεις πάνω σε συγκεκριμένα περιεχόμενα και γνωστικούς χώρους, έτσι ο εκπαιδευτικός μπορεί να διαμορφώσει την όλη διαδικασία στην τάξη του ελεύθερα και δημιουργικά. Με βάσει τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς ότι η μέθοδος project μπορεί να εφαρμοστεί στο νηπιαγωγείο πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη βαθμίδα. Εξάλλου το αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου έχει ανοιχτή δομή όσον αφορά τη διδακτέα ύλη με αποτέλεσμα να αφήνει περιθώρια στους εκπαιδευτικούς να εφαρμόζουν σύγχρονες προσεγγίσεις. (Helm & Katz, 2002).
Η προσέγγιση project στο νηπιαγωγείο έχει καταπληκτικά αποτελέσματα λόγω της ηλικίας των παιδιών . Τα παιδιά αυτής της ηλικίας πολλές φορές δεν μπορούν να εκφραστούν λεκτικά με αποτέλεσμα η επικοινωνία τους να γίνεται δύσκολη. Για αυτό το λόγο στις επικοινωνιακές σχέσεις των νηπίων εξυπηρετούν οι ποικίλες μορφές μη λεκτικής επικοινωνίας. Ωστόσο, τα μικρά παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα και διερευνούν το περιβάλλον τους για να γνωρίσουν τον κόσμο. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να δοκιμάζουν την ενεργητική μάθηση.
Καθημερινά στο νηπιαγωγείο υπάρχουν πολλές ευκαιρίες που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διδακτικής διαπραγμάτευσης. Συγκρούσεις μεταξύ των παιδιών εμπειρίες από διάφορους περιπάτους , φυσικά φαινόμενα, απορίες σχετικά με τον εαυτό τους, προβληματισμοί που προτείνονται από τον εκπαιδευτικό ή από άλλα μέλη της σχολικής κοινότητας. Οι καταστάσεις αυτές δίνουν την ευκαιρία για συζήτηση, κατανόηση, προβληματισμό, συλλογή ιδεών και προτάσεων εύρεση λύσεων , απαντήσεις στα ερωτήματα και αφορμή για περαιτέρω δράση και σχεδιασμό του project.
Τα παιδιά σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας το σχέδιο δράσης που έχουν αναλάβει. Στην αρχή η παρέμβαση του εκπαιδευτικού είναι μεγαλύτερη προσπαθώντας να μυήσει τα παιδιά σε αυτήν την τακτική μαθαίνοντας τους να επικοινωνούν, να συνεργάζονται και να μαθαίνουν να παίρνουν μόνα τους αποφάσεις. Με τον καιρό τα παιδιά αυτενεργούν όλο και περισσότερο και γίνονται δημιουργικά κατακτώντας την μέθοδο και τον τρόπο εργασίας.