16 Φεβρουαρίου 2013 αρχείο

Ν. Λυγερός Τρία κόκκινα σημεία μέσα σ’ ένα κινηματογράφο εξετάζουν το πάθος που χάρισε ένας άνθρωπος και μόνο σ’ ένα χώρο όπου το κενό έγινε κενότητα λόγω της θυσίας δίχως να το αντιληφθεί η κοινωνία της λήθης που περνά δίπλα δίχως να δώσει σημασία στις ανθρώπινες σχέσεις και στις διακλαδώσεις του πολλαπλού χρόνου την ώρα …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ν. Λυγερός Το κόκκινο και το λευκό είναι ο άνθρωπος από το Αγρίνιο που θέλει να προσφέρει το λευκό γαρύφαλλο στους δικούς του για να μοιραστεί με την ανθρώπινη αυτή κίνηση την αγάπη του για τη φύση μέσα στον κινηματογράφο που τόσο αγαπά εδώ και δεκαετίες και χτίζει με εικόνες το κέντρο του Θησείου για …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ν. Λυγερός Όταν μας μιλούσε το παρελθόν γύρω από το τραπεζάκι μας φωτογραφούσε το μέλλον τη στιγμή του παρόντος για να μην ξεχάσει κανένας μας τη γέφυρα όπου σμίξαμε όλοι για να δώσουμε το στίγμα της νοημοσύνης που αντιστέκεται δίχως να περιμένει τίποτα από τη ζωή παρά τη δυνατότητα να προσφέρει χαρά σε όλους τους …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ν. Λυγερός Κάτω από την οθόνη ο Θωμάς περπατούσε για να έρθει ν’ αγγίξει τους ανθρώπους που τον περίμεναν σ’ ένα τραπεζάκι για να τους πει για το παρελθόν που έζησε μαζί με τον μικρό Βασίλη που γιόρταζε σαράντα τέσσερις φορές την αγάπη του για τη ζωή κι ήθελε να τη μοιραστεί με αυτόν που …

Συνέχεια ανάγνωσης

Ν. Λυγερός Με το παπούτσι στο χέρι ο κόκκινος Θωμάς μας έδειξε το δρόμο του κινηματογράφου που άνοιξε το 1935 κάτω από την Ακρόπολη για να γεμίζει τις νύχτες με τις εικόνες της οθόνης για να μπει η έβδομη τέχνη μέσα στη ζωή μας και να γίνει κι αυτή λίγο πιο γλυκιά με μια βυσσινάδα …

Συνέχεια ανάγνωσης