Μαμά θέλω να κοιμηθώ μαζί σας

Αν η μαμά μου ήταν κηπουρός, θα φρόντιζε τα λουλούδια και τα δεντράκια της, με περισσή φροντίδα. Θα πρόσεχε το κάθε φυτό να έχει την δική του γλάστρα, για να μπορεί να μεγαλώσει σωστά, στο χώρο που του ανήκει. Να μην το εμποδίζει η σκιά του μεγαλύτερου φυτού και να μην γεύεται τον ήλιο. Να μην το στενεύουν οι ρίζες των άλλων, μεγαλύτερες και πιο βαθιές, αλλά να μπορεί να απλώσει τις δικές του ρίζες, στο δικό του χώμα και να θραφεί από αυτό, να μεγαλώσει, να ψηλώσει και να φτιάξει γερό κορμό.

Αν ο μπαμπάς μου ήταν μαέστρος, θα φρόντιζε την σειρά των μουσικών οργάνων, με σύνεση. Δεν θα έβαζε ποτέ το φλάουτο δίπλα από την τούμπα, γιατί το φλάουτο έχει φωνή λεπτή κι ευγενική και είναι σαν νερό κελαρυστό ενώ η τούμπα είναι δυνατή και καλύπτει με την δική της φωνή τους πιο σιγανούς ήχους. Θα άφηνε το φλάουτο σε άλλη γωνιά, να μπορεί να κελαηδήσει μόνο του και να αποδώσει τον ήχο τον δικό του, με υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Κι έτσι η κάθε μουσική θα ακουγόταν αυτόνομα και όλες μαζί θα έφτιαχναν ένα αρμονικό μουσικό σύνολο.

Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου, είναι γονείς και φροντίζουν εμένα με περισσή φροντίδα και σύνεση. Και ξέρουν πως έχω ανάγκη τον χώρο τον δικό μου, όπως τα φυτά στη γλάστρα, για να απλώσω τις δυνάμεις μου και να φτιάξω έναν γερό εαυτό. Και ξέρουν πως είναι σημαντικό για μένα, να κελαηδήσω τη δική μου μουσική, στο δικό μου χώρο, με αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια. Ξέρουν πως δεν πρέπει να με κοιμίζουν στο δικό τους κρεβάτι, μα στο δικό μου, για να μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου, να ορίσω τον δικό μου χώρο, να απλωθώ στον δικό μου κόσμο και να ξυπνήσω το πρωί, περήφανος που μπόρεσα να μείνω μόνος μου τη νύχτα.

Ξέρουν πως αν καταφέρω να ορίσω το κρεβάτι μου και το δωμάτιό μου τη νύχτα, το πρωί θα είμαι πιο έτοιμος να ορίσω την τάξη μου και το θρανίο μου, γιατί θα αποκτήσω δύναμη και πίστη στον εαυτό μου. Ξέρουν πως δεν θα νιώθω πια μωρό και δεν θα θέλω να μου φέρονται οι γύρω μου σαν κάτι που δεν είμαι. Ξέρουν πως θα είμαι υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό μου και θα μπορώ να τον θαυμάσω και να τον υποστηρίξω και να τον υπερασπιστώ.

Ξέρουν πως το δικό μου κρεβάτι σήμερα, σημαίνει ο δικός μου εαυτός αύριο. Και ξέρουν πως με μεγαλώνουν για το αύριο.

Κι εγώ ξέρω πως είναι δύσκολο γι αυτούς να με αποχωριστούν, να με εμπιστευτούν και να με αφήσουν μόνο στο σκοτάδι. Μα εγώ τους εμπιστεύομαι ότι θα αφήσουν πίσω τις δικές τους ανασφάλειες και θα με καθοδηγήσουν να πετύχω την δική μου ασφάλεια και τις δικές μου καθοριστικές νίκες της νύχτας.

Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου είναι οι γονείς μου και με μεγαλώνουν με περισσή φροντίδα και σύνεση.

 

Ελένη Μάντηλα

Κοινωνική Λειτουργός Κ.Ε.Σ.Υ Κέρκυρας