Συζητάμε για την ποίηση
7 Φεβρουαρίου 2014, η Διευθύντρια κα Άννα Κουκουβιτάκη και οι καθηγητές κα Νίκη Ταστάνη, κα Έφη Φραγκόγιαννη και ο κ. Ηλίας Λογοθέτης επισκεφθήκαμε μετά από πρόσκληση το 8ο Γυμνάσιο- Λυκειακές τάξεις Χαλανδρίου, με σκοπό να παρουσιάσουμε τα πολιτιστικά προγράμματα που εκπονούνται στο 2ο Γυμνάσιο Ν. Ιωνίας σχετικά με την ποίηση και την έκδοση της σχολικής εφημερίδας.
Το συναπάντημα είχε ομορφιά . Γκρεμοτσακιστήκαμε οκτώ καθηγητές και καθηγήτριες και καμιά εικοσαριά μαθητές και μαθήτριες στο πηγάδι με τις περιπέτειες των ιδεών. Οι καθηγητές ανάμεσα στα άλλα συναντήσαμε για τη διάδραση των προγραμμάτων και συμφωνήσαμε στην περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων των δυο σχολείων με την ανταλλαγή επισκέψεων.
Σφυρηλατήσαμε ως ένα βαθμό τον τρόπο σκέψης μας παρευρισκόμενοι στις αιματηρές διαδηλώσεις υπέρ των λέξεων και των ποιητών στήνοντας οδοφράγματα και αντιστεκόμενοι στην επέλαση του ευτελούς και του ασήμαντου και των σιδηρόφρακτων μεραρχιών των κερδαλεοφρόνων. Σε ό,τι αφορά στους μαθητές, αυτοί μαθαίνουν.
Υ.Γ. Από τη φωτογραφία λείπει η κα Φραγκόγιαννη. Εξ ανάγκης. Φανταστείτε την. Υποχρεούσθε. Η απουσία της φαντασίας είναι που κάνει τον άνθρωπο ανάπηρο της πραγματικότητας.
Νίκη Ταστάνη, φιλόλογος
Ηλίας Λογοθέτης, μαθηματικός
__________________________
Παιδιά, η καλή ποίηση μπορεί να βρίσκεται πολύ κοντά μας. Αν όχι μέσα μας ( το λέω για τα παιδιά που γράφουν ήδη ποιήματα), πιθανόν να είναι το ταλέντο ενός αγαπημένου φίλου μας. Και θα μιλήσω για τη δική μου εμπειρία. Ανακάλυψα λοιπόν στο σχολείο μας έναν υπέροχο κρυμμένο ποιητή. Πρόκειται για το μαθηματικό μας κ. Ηλία Λογοθέτη. Μου πήρε δυο χρόνια για να καταφέρω να του αποσπάσω τη συλλογή των ποιημάτων με τίτλο: « Βυζαίνοντας το χρόνο» που εκδόθηκε το Φεβρουάριο του1996 από τον εκδοτικό οίκο «Αθηνά» . Τα κατάφερα όμως και στο εξής σκέφτομαι να σας παρουσιάζω τα ποιήματά του στη στήλη της ποίησης. Αρχίζω με το αγαπημένο μου που έχει τον τίτλο «Πορεία».
Πορεία
Πότε ανασκωμένη στα νύχια
Και πότε σκυφτή
Κινούσε η σκέψη, συνοδεία των αρχαίων,
Στα μονοπάτια του χρόνου
Και της παρέστεκαν οι ψαλμοί του Βυζάντιου.
Κι επειδή δεν νογάγανε οι διπλανοί τα καθέκαστα
Και οι ηγέτες που καμώνονταν σπουδαίοι
Ήταν αδειανοί, ξώκυλε η ορμή και η παράδοση.
Μα θά’ ρθει η ώρα.
Που θα πάρει εκδίκηση
Ο ποιητής με τ’ ακαταλαβίστικα λόγια,
Ο καλόγερος που ασκητεύει στην άκρη του κόσμου
Κι ο δάσκαλος που κρατά τα γράμματα απ’ το χέρι.
Παιδιά μου, όσοι έχετε τη φλογίτσα της ποίησης μέσα σας μην ντρέπεστε να μας δείξετε τα έργα σας. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γνωρίσει κανείς τον εσωτερικό κόσμο του άλλου από το να διαβάσει τα ποιήματά του. Στα ποιήματα δεν μπορούμε να πούμε ποτέ ψέματα. Εκεί βρίσκεται το πιο αληθινό πρόσωπό μας. Μακάρι να είχαμε όλοι το χάρισμα να εκφραζόμαστε ποιητικά.
Έφη Φραγκόγιαννη, καθηγήτρια γαλλικών
